Blogs & columns
Blog

Concert(a)

1 reactie

Ergens op zijn zwerftocht door Europa had een psychiater hem de diagnose ADHD gegeven. Dat zal vast met de nodige zorgvuldigheid en met gebruik van de Zweedse DIVA (Diagnostisch Interview Voor ADHD) zijn gedaan. Vast en zeker zal er ook gesproken zijn over hoe om te gaan met deze aandoening en zal het consult niet beperkt zijn geweest tot het voorschrijven van Ritalin en later het langwerkende Concerta, dat hij kreeg.

Wij hadden de informatie niet en opvragen zou weer enige tijd duren (al was het maar omdat hij eerst duidelijk moest maken in welke instelling hij was geweest). Hij had het onderweg door Europa steeds voorgeschreven gekregen, door artsen aan wie hij zei dat hij hierop was ingesteld. De apotheek bevestigde enkele herhalingsrecepten, maar nooit was hij meer door een psychiater gezien. Een vaste huisarts had hij ook niet. Het verblijf in Zweden was inmiddels van jaren geleden.

Hoe gemakkelijk zou het zijn als mensen hun ontslagbrieven, onderzoeksresultaten en medicatievoorschriften gewoon zelf meekregen, op papier of als elektronisch document. Zolang er nog geen algemeen elektronisch dossier is, waar elke arts met toestemming van de patiënt direct alle relevante gegevens kan inzien en een Europees elektronisch dossier al helemaal buiten elk beleidsmatig blikveld valt, kan de patiënt het beste zelf zijn informatie meedragen. Natuurlijk zullen veel zwervende, verslaafde en verwarde mensen die informatie verliezen, maar sommigen zouden er zeker zorg voor dragen. Het belang dat velen aan Concerta hechten is zo groot, dat een papier waarop de indicatie is gesteld als waardevol zal worden beschouwd. De man die in Zweden was geweest, zou het zeker bewaard hebben.

Vanwege de psychose waarmee hij de gevangenis binnenkwam, was de Concerta gestaakt en kreeg hij een antipsychoticum voorgeschreven. Het was niet alleen de Concerta die de psychose had geluxeerd, maar de cocaïne en cannabis die hij daarbij had gebruikt. Dat benadrukte hij zelf ook. Van Concerta was hij volgens eigen zeggen nooit psychotisch geworden. Het hielp hem juist om zich rustiger te voelen. Van onrust was, nu de psychose was opgeklaard, niets meer te merken. Het strakke en drugsvrije gevangenisregime had daarbij ook zeker een gunstige invloed op zijn eventuele ADHD-symptomen.

‘Ik heb het nodig om me te concentreren’, zei hij.

Hoewel dat ongetwijfeld zo was, en hij ook in de gevangenis concentratievermogen nodig had, al was het maar om een boek uit te kunnen lezen of een tv-serie te kunnen volgen, was de vasthoudende manier waarmee hij, met steeds nieuwe argumenten, aandrong op de hervatting van Concerta het gedrag van een verslaafde. De amfetamineachtige werking verbeterde zijn stemming zei hij, niet beseffend dat dit op oneigenlijk gebruik wees en eerder een contra-indicatie voor hervatting was.

Natuurlijk vroegen we de informatie op bij de Zweedse kliniek die eens de indicatie had gesteld, zodra hij zich de naam van die kliniek weer herinnerde. Natuurlijk is zelfs de contra-indicatie van een doorgemaakte psychose geen absolute contra-indicatie en is het mogelijk om Concerta met een antipsychoticum te combineren, maar enige tijd en zorgvuldigheid zijn daarbij toch wel gewenst. Dat was hij, die steeds een beroep had gedaan op herhalingsrecepten en waarnemend artsen, niet gewend. ‘Concerta, Concerta’, riep hij als collega’s of ik de luchtplaats passeerden. Zijn Oost-Europese accent, waarmee de tweede c nog meer werd benadrukt, zette zijn roep extra kracht bij.

Hij was niet de enige die zo riep. Hoewel patiënten zowel gevraagd als ongevraagd de psychiater te spreken krijgen, willen velen direct iets bespreken als ze de psychiater voorbij zien lopen en vaak gaat het om medicatie. De medicatie is vanuit patiëntenperspectief in twee groepen te verdelen: medicatie die de psychiater nodig vindt maar die de patiënt niet wil (antipsychotica), versus medicatie die de patiënt graag wil maar waarmee de psychiater terughoudend is (benzodiazepines en ADHD-medicatie met amfetamineachtige werking). 

Vaak klinkt bij de luchtkooi de roep om Concerta, waarbij iemand die de naam van de ADHD-medicatie niet kent, zou kunnen denken dat er om muziek werd gevraagd.

Meer van Yolande de Kok
  • Yolande de Kok

    Yolande de Kok is psychiater. Op haar vrije dagen is zij graag met haar hond in de duinen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.