Blogs & columns
Blog

Chronische lyme

1 reactie

Ik werd benaderd door de ouders van een chronisch zieke jongen. Tweeënhalf jaar daarvoor was hij op een zomerkamp op een waddeneiland geweest en daar zagen ze bij het ochtendrapport, gezeten in het zand, de teken kruipen. De jongen had negen gedocumenteerde tekenbeten gehad. Daarop hoefde alleen actie te worden ondernomen als zich een rode kring zou gaan vertonen. De ouders moesten daar goed op letten. Daartoe waren de beetplaatsen aangegeven op een meegegeven kaartje.

Na de zomer ontwikkelde de jongen een griepachtig syndroom met hoofdpijn en sindsdien is hij veranderd in een lichtschuwe gemakkelijk overbelastbare puber. De ouders zijn vlotte ontwikkelde mensen en er is ruimschoots aandacht voor de aanwezige psychologische aanknopingspunten. De kinderarts en de neuroloog hadden gezegd dat het in ieder geval geen lyme was. Ik vond het opmerkelijk dat de neuroloog nog nooit een MRI met contrast had gemaakt en geen lumbaalpunctie had gedaan, maar wat me het meest verbaasde was dat de jongen nog nooit met antibiotica was behandeld. Als mijn kind met negen tekenbeten van de Wadden zou komen, zou ik zonder dralen een kuurtje penicilline of azitromycine geven. Een op de vijf teken is besmet en hoewel natuurlijk maar weinig mensen ziek worden van een beet, krijgt lang niet iedereen die ziek wordt een erythema migrans.

Op 13 april zag ik een aflevering van EenVandaag over lyme. Op de schermen op de achtergrond werden teken getoond die zo groot waren als de presentatrice. Er werden twee patiënten in beeld gebracht. Een jonge vrouw moest omzichtig door huis manoeuvreren en had aanvallen waarbij ze leek op iemand met een hersenbloeding. Ze kreeg overbruggende sondevoeding via een pegsonde. Een volwassen man slikte meer dan dertig capsules per dag op advies van een neuroloog in New York omdat zijn internist in Nederland hem niets kon bieden. De geïnterviewde arts had inderdaad niet veel te melden. De capaciteit van de lyme-expertisecentra moest worden uitgebreid. Ik geloof daar niets van. Chronische borreliose is een ernstige maar betrekkelijk zeldzame aandoening.

Helaas voor de patiënten met lyme, is chronische lyme nummer 1 op de hitlijst van SOLK-syndromen. Teken zijn zo ontzettend eng. Patiënten met psychosomatische beelden die niet psychisch mogen zijn, zullen de clientèle vormen van de expertisecentra, net zoals ze dat zijn van de oplichters in Weert, Duitsland en België. Het probleem zit niet in gebrek aan aandacht voor chronische lyme, waarvoor we eigenlijk allemaal naar een neuroloog in New York zouden moeten. Het probleem is dat (huis)artsen te benepen zijn om antibiotica te geven als dat moet. Iedere patiënt met symptomen, juist ook griepachtig, na een tekenbeet moet antibiotica krijgen. Hoe vroeger hoe beter.

Meer blogs van Emile Keuter

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.