Borsten bespreken met mannen en vrouwen?

In het kader van de internationale borstkankermaand geef ik vandaag twee onderwijsbewustwordingssessies bij lokale organisaties. Niet dat ik deze bedrijven persoonlijk ken, maar toevallig is een aantal leidinggevende dames patiënte bij me, en die vroegen of ik een praatje wilde houden op hun locatie. Zij konden alles intern regelen.

In Nederland is het onderwerp borstkanker breed verspreid en gedeeld. Hier in het Midden-Oosten is het echter een wat ‘gevoeliger’ onderwerp, immers het betreft de borsten van een vrouw, een onderwerp dat je niet zomaar op tafel gooit.

Gelukkig zijn de tijden aan het veranderen en is er, zeker in Dubai, een ondersteunende campagne voor de berichtgeving over bewustzijn en preventie van borstkanker. Daarnaast bieden sommige grote ziekenhuizen gratis borstonderzoek en geven 50 procent korting op mammogrammen.

Op mijn vrijgenomen dag geef ik de presentaties bij twee private internationale organisaties. Mijn man heeft geholpen met wat mooie visuele slides, ik doe de inhoud. Een paar dagen voor de presentatie krijg ik de vraag van de eerste organisatie: mogen mannelijke collega’s ook komen of is het alleen voor vrouwen? Als Nederlandse gynaecoloog sta ik zeer positief tegenover de aanwezigheid van vrouwen én mannen bij een dergelijke presentatie. Immers veel mannen hebben mogelijk (nog) een moeder en/of zussen, en zijn partners van vrouwen. Met andere woorden, ook bij de mannen vind ik het belangrijk dat ze zich bewust zijn van het onderwerp, het herkennen van symptomen, de preventie, de diagnose en de mogelijke medische behandelingen. En in bijzondere gevallen kunnen ook mannen borstkanker krijgen.

Bespreek het breed dacht ik, echter voor wat lokale conservatieven is dit niet voor de hand liggend. De board belegt een speciale meeting om dit te bespreken. Een deel van de vrouwen heeft bezwaar als er mannen aanwezig zijn, wanneer het onderwerp behandeld wordt. We besluiten twee sessies te houden, één voor vrouwen en één voor mannen. De aandacht en interesse leiden tot een levendige discussie na afloop en ze vragen gelijk of ik volgend jaar weer kan komen.

Bij de andere organisatie is het een voornamelijk westerse personeelsopbouw en is de zaal gevuld met een combinatie van 80 procent vrouwen en 20 procent mannen. Het kan het type organisatie zijn, jong, hip, bezig met marketing/branding, maar hier zijn aandacht en samenhang als los zand. Een aantal van de mannen weet zich of geen houding te geven of gaat er lacherig mee om. Dit tot chagrijn van mij en andere aanwezige dames. Gelukkig lopen deze ‘gasten’ dan ook al snel de zaal uit, zodat we weer serieus verder kunnen. Ondanks mijn opendeurbeleid (en N=2) denk ik dat het misschien toch nog een brug te ver is om hier lokaal gemengde sessies te hebben. Wie weet dat er op de internationale prostaatkankerdag ook vrouwen worden uitgenodigd als er een voorlichtingsbijeenkomst is? Of vinden die daar geen zak aan?