Blij dat mijn vrouw zo’n goede puzzelaar is

Het perfecte plaatje was zo goed als compleet voor mij. Er moesten nog wat puzzelstukjes worden ingepast, maar het grote geheel van de levenspuzzel was al goed zichtbaar. Wat ik zag op die puzzel? Een soort cartooneske verzameling van dingen die belangrijk zijn in mijn leven. Een beetje à la de bekende puzzels van Jan van Haasteren. Maar sinds de gebeurtenissen van de afgelopen tijd is die puzzel weer flink uit elkaar gehaald. Alsof per ongeluk de stofzuiger over de puzzelmat is gehaald.

Al sinds we samen zijn hebben mijn vrouw en ik de kneuterige gewoonte om soms een legpuzzel te maken. Gewoon, even de gedachten verzetten, even nergens anders mee bezig zijn. We zoeken eerst de randjes. Met dan de afspraak ‘als we alle vier de hoekjes hebben, dan stoppen we met randjes zoeken’. Vaak is een groot deel van de randjes al in beeld als eenmaal de vier hoekstukjes van de puzzel gevonden zijn. En dan kan het frame van de puzzel worden gemaakt. Daarna begint het zoeken naar de puzzelstukjes van grote herkenbare structuren op de afbeelding.

Nu mijn levenspuzzel grotendeels uit elkaar was gevallen, was het eerst weer druk zoeken naar die randjes. Dat frame weer opbouwen voor de stevigheid en structuur om de rest van de levenspuzzel te reconstrueren. Ik mag blij zijn dat mijn vrouw zo’n goede puzzelaar is. Want mijn concentratievermogen is op dit moment vergelijkbaar met dat van mijn geliefde, energieke labrador Saar; alles is interessant en langer dan 5 seconden ergens op focussen is onmogelijk.

Op dit moment is mijn vrouw dan ook mijn steun en toeverlaat. Terwijl zij de randjes voor mij verzamelt, komen ook langzaam de hoekstukjes van de puzzel in beeld. Namelijk de fysiotherapeut, de psycholoog, de ergotherapeut en mijn familie en vrienden. Zij zorgen voor die stevige basis om op verder te puzzelen.

En puzzelen wordt het. Ook letterlijk. Omdat ik hard wil rennen, maar mijn energie binnen een uur na opstaan al heb verspeeld, moet ik gaan plannen. Dus elke avond ‘puzzelt’ mijn vrouw samen met mij een dagplanning voor de dag erna in elkaar, om zo mijn energie beter te kunnen verdelen. Zodat ik straks wél de concentratie heb om de grote onderdelen van mijn levenspuzzel weer bij elkaar te zoeken en in elkaar te zetten. En met elk puzzelstukje dat inhaakt op het volgende puzzelstukje, wordt de puzzel sterker en completer. Komt er weer vorm in mijn leven.

Dus voor nu is het van dag tot dag plannen en puzzelen op de korte termijn. Maar hopelijk heb ik voordat ik het doorheb die levenspuzzel weer in elkaar gezet. Met de hulp van ‘mijn hoekstukjes’. En als die levenspuzzel eindelijk weer af is, dan is die zo solide dat je hem zelfs kunt optillen.

Dat weet ik dan weer van al die eerdere kneuterige uurtjes puzzelen.