Bevallingscursus voor aiossen
2 reactiesOp de tweede dag van de workshop ‘mindfulness bevalt beter’ voor zwangere koppels analyseren we het concept pijn. We kennen pijn als teken van ziekte of dreigende schade. Maar bevallingspijn voldoet aan geen van beide kenmerken. Verloskundige Nancy Bardacke noemt deze pijn ‘transformatiepijn’, de pijn van het leven in een menselijk lichaam in verandering. De intensiteit wordt bepaald door de snelheid van de verandering. Het is de transformatie van de ene levensfase naar een andere. Het is de geboorte van een kind, maar ook van een moeder.
Als arts in de verloskundige zorg is de bevalling voor mij een van de mooiste metaforen voor de ‘human experience’. Als je dit prachtige proces bestudeert, vind je wijsheden die gelden voor het hele leven. Het hele leven is een transformatieproces, een afwisseling van pijnlijke contracties, gevolgd door een pauze. Ik noem het de weeën van het leven.
Ook mijn opleiding tot medisch specialist is een transformatieproces. De reis van een onbewust onbekwaam arts naar een hopelijk bewust bekwaam medisch specialist. En daarin steeds weer opnieuw zoeken naar balans, tussen bekwaamheid en verantwoordelijkheid, draagkracht en draaglast, werk en privé. En net als ik denk dat de balans gevonden is, verandert er weer iets, waardoor ik opnieuw balans moet zoeken. En dit gaat gepaard met pijnlijke weeën en intense transformatiepijn. Hoe vang ik dit het beste op?
Tijdens een presentatie van een psychiater hoorde ik dat voor psychische en emotionele stabiliteit twee factoren van belang zijn: het gevoel van controle hebben en het gevoel van verbondenheid. En dit is precies wat ik herken van de bevalling. Vrouwen die vertrouwen hebben dat weeën functioneel zijn, gaan er het beste mee om. Vrouwen die controle hebben – omdat ze vertrouwen hebben in hun eigen kracht en flexibiliteit – bevallen vaak vlotter. Vrouwen die zich verbonden weten met hun partner en hun zorgverlener voelen zich gesteund en ervaren de bevalling als minder traumatisch. Een perfecte balans tussen adrenaline en oxytocine.
Vertaal je dit naar het leven van een aios dan luiden de instructies als volgt:
1. Heb vertrouwen in het feit dat weeën een functie hebben in het geboorteproces van een medisch specialist en dat de beloning de moeite waard is. Probeer niet iedere onzekerheid uit te sluiten, maar train jezelf om stand te houden in onzekerheid. En geniet van de weeënpauze, want die duurt meestal langer dan de wee.
2. Bevorder je gevoel van verbondenheid. Allereerst met jezelf, om authentiek te kunnen zijn. Maar ook met je teamgenoten, je collega’s en verpleegkundigen met wie je dagelijks goede patiëntenzorg nastreeft. Zorg dat je iemand aan je zijde hebt, die figuurlijk de weeën met je weg puft, je rug masseert, je voorhoofd dept of je een slokje water geeft. En last but not least: bevorder je verbondenheid met de patiënt in een contact van mens tot mens.
Om ook hier onnodige pijnbestrijding en kunstverlossingen te voorkomen, pleit ik voor meer aandacht aan dit transformatieproces tijdens de opleiding tot medisch specialist. Misschien is een ‘bevallingscursus voor aiossen’ een idee.
s.visser
geestelijk verzorger, Nieuwegein
Mooi stuk! Ook sterven gaat met weeen gepaard. Aanvaarding van de pijn als transformatie pijn helpt om het te dragen.
M.A.M. Schrage
huisarts, TILBURG Nederland
Wat heb je dat prachtig verwoord. Erg genoten van je inzichten!