Blogs & columns
Blog

Beoordelen met vooroordelen

1 reactie

‘Gisteren zeiden we nog tegen elkaar: wat een doos dat ze de hele dag achter de computer zit. Maar vandaag heb je lekker gewerkt.’ Ik stond met een mond vol tanden toen ik deze feedback ontving. Ik had toch het idee dat ik mij, door op eigen initiatief de voorraad aan te vullen en andere hand- en spandiensten te verlenen, had ingezet voor de zaak. Aanleiding voor de onvrede over mijn functioneren was dat ik op rustige momenten aan andere taken had gewerkt.

Zoals ik tijdens al mijn stages gewend ben, had ik elk moment van de dag gevuld. Als het niet met patiëntenzorg is, dan liggen er nog wel presentaties of andere opleidingsverplichtingen te wachten. Maar de niet-medici bij wie ik stage liep, hadden andere verwachtingen van mij. Zijn vonden het meekijken blijvend belangrijk, hoe vaak je de handeling al had gezien. Maar bovenal zagen ze deelname aan de sociale momenten als onlosmakelijk onderdeel van het werk. Op de dag dat ik de waardering kreeg, had ik daar actief aan deelgenomen en over mezelf verteld, de dag daarvoor niet.

Met deze en andere ervaringen, wordt het me steeds duidelijker hoe groot de rol van verwachtingen en eerste indruk zijn voor een uiteindelijke beoordeling. Ik kan me nog goed een semiarts herinneren van wie zowel ik als de specialist geen hoge pet op hadden. Hij werkte chaotisch en een tikje onzorgvuldig. Hem erop aanspreken of proberen te helpen zijn werkwijze te veranderen, had niet het gewenste effect. Maar toen hij vertelde wat hij in zijn vrije tijd deed voor de transplantatiegeneeskunde, welke hobby’s hij had en welk vrijwilligerswerk hij deed, stonden we perplex. Ons beeld van en onze houding naar deze collega waren na deze openbaring 180 graden gedraaid.

Natuurlijk werken vooroordelen ook de andere kant op. Als coassistent weet je maar al te goed welke medeco niet functioneert en van wie je niet begrijpt hoe hij of zij weer een ruim voldoende voor de stage weet te behalen. En eenmaal afgestudeerd kun je zonder moeite collega’s benoemen die je niet aan je bed wil hebben. Toch wordt met deze ‘intercollegiale’ informatie nog veel te weinig gedaan. Coassistenten en aiossen worden beoordeeld door supervisors die hen te weinig zien en een beoordeling geven op basis van vooroordelen die ze op beperkte informatie hebben gevormd. Zonde, want uiteindelijk heeft niemand wat aan een specialist die zijn vak niet (voldoende) verstaat. Dat geldt voor de patiënt, maar óók voor de arts zelf.

Beoordelingen zouden daarom anders moeten. Ook coassistenten hebben baat bij een 360 graden feedback. En hoeveel graden is eigenlijk een beoordeling als je jouw beoordelaars zelf mag uitzoeken? De gewaagde open vraag met verplichte toelichting: ‘Zou je deze (toekomstige) arts aan je bed willen hebben?’ Een absolute must.

werk
  • Daniëlle Dankers

    Daniëlle Dankers is ziekenhuisarts. Ze blogt over haar ervaringen als beginnend arts van een nieuw specialisme.  

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.