Bange buffers
6 reactiesBinnenkort begint het overstapcircus tussen de zorgverzekeraars. Elk jaar komt de vraag terug hoeveel zorgverzekeraars bereid zijn terug te geven uit hun buffers in de vorm van premiekortingen. Niet zelden wordt geroepen dat die buffers op diefstal neerkomen (dat geld is van ons!).
Het strenge vingertje wijst de verkeerde kant op. Zorgverzekeraars kunnen er niets aan doen dat ze onder het Europese ‘Solvency II’-regime vallen. De Nederlandsche Bank (DNB) heeft als toezichthouder weliswaar een korting in Europa bedongen maar zou veel meer assertiviteit aan de dag moeten leggen.
Richtlijnen zoals Solvency II zijn ontwikkeld om het financiële systeem stabiel te houden, niet onverstandig na de crisis. Niet alleen banken vallen onder Europese regels, maar ook verzekeraars. Maar de analogie met banken gaat totaal mank en het beleid schiet door.
Verzekeraars worden gedwongen zodanig stevige buffers aan te leggen dat de kans op faillissement gelijk is aan 0,5 procent per jaar, oftewel eens in de 200 jaar. Een absurde eis voor Nederlandse zorgverzekeraars.
Zorgverzekeraars opereren in een stabiele markt. Het switchgedrag van consumenten is beperkt, de totale zorgvraag is gegarandeerd tot in de lengte der dagen, voor risico’s wordt gecorrigeerd door het vereveningsfonds en toetreding door nichespelers vindt niet plaats.
Mocht een verzekeraar ondanks die stabiliteit in financiële problemen komen, bijvoorbeeld door mismanagement, dan is dat goed voorspelbaar. De marktaandelen verschuiven maar eens per jaar en de inkomensstromen door premies zorgen voor een stabiele balans. Gaat het ondanks alles toch mis, dan is wettelijk geregeld dat Zorginstituut Nederland de vorderingen van verzekerden op de failliete zorgverzekeraar overneemt.
Zelfs zonder enige Europese regel is de kans dat een Nederlandse zorgverzekeraar failliet gaat klein en zijn de gevolgen goed te dragen. Anders dan bij een bankfaillissement is er nauwelijks besmettingsgevaar voor andere financiële instellingen.
Het beschermen van bedrijven voor faillissement zonder deugdelijke economische onderbouwing is een slechte zaak. Faillissement is als streng straffen. Je hoopt dat het nooit nodig is en als het toch nodig is doet het pijn, maar je moet wel de mogelijkheid hebben. Het praktisch uitschakelen van die mogelijkheid leidt niet alleen tot buffers die beter uitbetaald kunnen worden aan premiebetalers, maar tot een ongezond veiligheidsgevoel bij verzekeraars.
Van DNB mag verwacht worden dat ze pal staat voor financiële stabiliteit, maar niet als het nodeloos ten koste gaat van concurrentie. Zelfs ziekenhuizen en andere zorginstellingen ondervinden heden ten dage stevige financiële onzekerheid. Ze moeten op het puntje van de stoel zitten om te overleven. Dat is niet altijd fijn voor bestuurders, maar wel voor het land. Nu zorgverzekeraars nog.
G K Mitrasing
Vogelvrije Huisarts, Tilburg
Collega Bosch verwijst naar het gegeven dat het risico verlegd is naar de zorgaanbieder. Bekend onderwerp. Maar dat is geen verzekeren, maar een strategie van de zorgverzekeraar.
Norbert Bosch
Uroloog, Beverwijk
Schadelast, althans in de 2e lijns gezondheidszorg, is geen open einde regeling zoals collega Mitrasing stelt. Mocht de schadelast groter zijn dan aanvankelijk begroot dan heeft het ziekenhuis pech want de zorg moet door de afgesproken doorleverplich...t gewoon geleverd worden, gratis uiteraard. De extra kosten zijn natuurlijk voor het ziekenhuis. Nog een extra argument dus waarom het absurd is dat zorgverzekeraars dergelijk grote reserves moeten aanleggen.
Menno Oosterhoff
psychiater, Thesinge
Beste Marcels
Ik ben het met je eens, dat zorgverzekeraar er niet op afgerekend kunnen worden dat ze hoge reserves moeten aanhouden. Jij geeft aan, dat dat eigenlijk ook helemaal niet nodig is omdat het in feite een volstrekt risicoloos gebeuren is....
Ik ben geen econoom, maar in een marktsysteem een partij die volstrekt zonder enig risico zijn geld verdient lijkt me raar.
Menno Oosterhoff
psychiater, Thesinge
Beste Marcels
Ik ben het met je eens, dat zorgverzekeraar er niet op afgerekend kunnen worden dat ze hoge reserves moeten aanhouden. Jij geeft aan, dat dat eigenlijk ook helemaal niet nodig is omdat het in feite een volstrekt risicoloos gebeuren is....
Ik ben geen econoom, maar in een marktsysteem een partij die volstrekt zonder enig risico zijn geld verdient lijkt me raar.
Jedidja Fortuijn
aios psychiatrie, Haarlem
Van dit citaat valt mijn mond open: "Zorgverzekeraars opereren in een stabiele markt. Het switchgedrag van consumenten is beperkt, de totale zorgvraag is gegarandeerd tot in de lengte der dagen, voor risico’s wordt gecorrigeerd door het vereveningsfo...nds en toetreding door nichespelers vindt niet plaats."
Wat is er dan nog marktwerking aan volgens meneer Canoy? Wat is er tegen om de functie van zorgverzekeraars die resteert, namelijk binnen een vastgesteld budget de beste zorg inkopen, onder te brengen bij 1 instituut/verzekering, waar die Europese eisen niet voor gelden? Ik denk aan het Nationaal Zorgfonds.
Het overstapcircus bestaat overigens ook uit onzinnige reclame en lokkertjes van 100 euro premiekorting bij overstappen. Die kosten worden regelrecht van "ons" gestolen, in de zin dat ik liever meer handen aan het bed heb, dan dat de economie wordt gestimuleerd door uitgaven aan slimme reclamemensen.
De discussie moet niet gaan over vinger wijzen, tot zover zijn we het eens. Maar als het huidige systeem er toe leidt dat er onzinnige reserves zijn, is dat reden des te meer dit systeem te veranderen.
G K Mitrasing
Vogelvrije Huisarts, Amsterdam
Tja.. een TripleA-blog weer voor de bühne? Zo op het eerste gezicht wel maar de heer Canoy weet ook wel dat de EU eisen stelt omdat de Nederlandse Zorg is georganiseerd op private basis: schade verzekeren. Dit overigens op basis van een onderzoek doo...r het CPB zelf. En wie was toen betrokken bij dat onderzoek? Ik kan me vergissen maar Ik dacht Canoy zélf. Even kort lesje: zorg is een te verzekeren consumptiegoed. Dus kan het in de schadeverzekeringen worden ondergebracht. Schade is een open einde regeling. Budgetten bestaan daar niet en daarom eist de EU terecht dat een schadeverzekeraar reserves moet aanhouden om de verzekerden ten allen tijde tegemoet te kunnen komen: contract is contract. Daarom die buffers. Daarom die Solvency 2 aanscherping. Contract is contract en een verzekeraar moet iedereen accepteren en dat met alleen de ex ante verevening. Waarom zou Europa dus een uitzondering maken voor de Nederlandse zorgschadelastverzekeraars? Canoy lijkt te pleiten voor houdbaarheid van dit zorgstelsel maar doet feitelijk het tegenovergestelde, indirect dan wel. Wordt ongetwijfeld vervolgd…