Alles voor de trofeeënkast?

‘En gisteren stond ik bij een steenextractie van de urologen. Echt een hele grote blaassteen, een soort kalkoenei.’ vertelde de coassistent in ons wekelijkse ‘keek op de week’-rondje. ‘Goh, interessant, maar waarom niet lekker vergruizen of kapotlaseren?’ ‘De patiënt wilde de steen heel graag hebben.’ ‘Ah, voor op zijn schoorsteenmantel?’

Ik moet terugdenken aan mijn opleidingstijd en alle galblaasoperaties. Daarbij moesten we op een tafeltje achteraf de galblaas openknippen, de steentjes zoeken in de motorolie-achtige blubber om ze vervolgens in een potje met rood deksel aan de patiënt mee te kunnen geven. Vaak werd dat potje dan met tape vastgeplakt aan de papegaai boven het bed, als een heuse oorlogstrofee. Eén keer is zo’n potje zoekgeraakt, waarbij dit zowaar tot een klacht heeft geleid. ‘Want nu ben ik de enige in mijn familie wiens potje galstenen ontbreekt in de vitrinekast in de woonkamer.’

Die onbegrijpelijke verzameldrang van (verloren) lichaamsonderdelen. Ik zou bijna zeggen dat ik er niets mee heb, maar dat is niet helemaal waar. Ik heb me toch een vrij slechte en ontaarde moeder gevoeld, omdat ik slechts drie van de eerste acht gewisselde melktandjes heb weten te vangen in het melktandenpotje. Ik zie mezelf er nog zo eentje naast de kraan bij de gootsteen in de keuken leggen, dit vergeten en er pas aan terugdenken nadat de schoonmaak alles even lekker had opgefrist. Of zo’n tandje dat je tijdelijk even ergens hebt neergelegd omdat het tandendoosje zoek was en dat ze vervolgens allebei zoek zijn. De tandenfee is bij ons een ware David Copperfield.

Ik heb me er een slechte moeder over gevoeld, totdat ik heel lief van mijn ouders mijn volledig gevulde tandendoosje terugkreeg en dacht: wat moet ik hiermee?  Ik denk dat ‘ie nu ergens in de buurt van de doos ligt met mijn honderden kindertekeningen (eerste lijn, eerste rondje, mooie veeg, eerste huis/boom/zon, Zwarte Piet). De doos waarbij je na vijf keer meeverhuizen denkt: gaat dit ongeopende blok aan mijn been nu wéér mee?

‘Maar nee, goede reden om een niersteen te verwijderen met een invasieve operatie met het achterlaten van een blaaskatheter en alle operatieve risico’s van dien in het kader van “alles voor mijn trofeeënkast?”.’ Zelfs als deze uroloog al de meest verwoede verzamelaar zou zijn, dan nog zal de daadwerkelijke operatie-indicatie net wat anders liggen. Maar dat laat ik aan de coassistent om nog eens wat verder uit te diepen.