Aerosolen op een pannenkoekenschip
Plaats een reactieIn Groningen vindt elke twee jaar een bijzonder project plaats. De Summer School Oncology. Al vele decennia komen studenten uit de hele wereld naar Groningen om oncologische kennis te delen in een tiendaagse intensieve cursus die je alles leert over kanker. Medisch studenten vertrekken tien dagen later weer huiswaarts met een bak aan kennis, een netwerk aan nieuwe vrienden en een ervaring rijker.
Het mooiste aan dit project, dat we begeleiden samen met een topteam van leuke collega's, is dat het wordt geregeld door studenten voor studenten. Afgelopen voorjaar moest ik helaas dit fantastische project na anderhalf jaar werk van mijn studenten stopzetten. Zelf vonden we ‘een wereldwijde pandemie’ een beetje een slap excuus, maar ja, de luchthavens waren gesloten. Einde project. Arme studenten. Zo veel werk gedaan.
De medische studenten en coassistenten, ze hebben het al zo zwaar. Daar zitten ze dan plotseling thuis, (we hadden ze volgens mij goed kunnen gebruiken tijdens de crisis), maanden te wachten op een mailtje wanneer ze weer mochten aantreden. Een halfjaar wachten, een jaar? Vrijwel geen informatie, het geld gaat op, wat te doen? Af en toe belden ze even de faculteit. Niet omdat het zin had of iemand daar een antwoord wist, maar gewoon uit wanhoop.
Dus de belofte aan ons studententeam was dan ook dat er sowieso iets voor in de plaats kwam. Uiteindelijk, na vele pogingen, wisten we een zeer uitgeklede variant te organiseren, op 1,5 meter van elkaar af, maar wel met echt fysiek onderwijs! Fysiek onderwijs is tegenwoordig een unicum. Het klinkt al bijna een beetje als raften, of bungee jumpen. Je neemt een groot risico, maar dan heb je ook wat.
Maandenlang kwijnden we weg achter het scherm en Dick Swaab beschreef het al, via de computer worden totaal andere hersengebieden geactiveerd dan met fysiek onderwijs. Je leert sneller en effectiever wanneer er iemand voor je neus staat. Andere neuronale circuits worden geactiveerd. Maar het belangrijkste is: het is gewoon stukken leuker! Ik was het zelf eigenlijk, enkele webinarervaringen rijker, ook bijna vergeten hoe leuk het is. In de tussentijd hebben we binnen de chirurgie zelfs meerdere livesessies chirurgieonderwijs gegeven, waardoor we bijna gingen geloven dat de ouderwetse fysieke variant in de prullenbak kon. Lekker veilig achter je scherm. Ook op de grote klassieke faculteiten en middelbare scholen begonnen ze hier steeds meer in te geloven, domweg omdat ze de wegkwijnende kinderen aan de andere kant van het scherm niet meer zagen. Die hebben namelijk de camera uit, en liggen in de tussentijd nog in bed, zitten in bad of werken bij Albert Heijn.
Het was een prachtige dag. Ik zal u vertellen hoe het ging. Er stond een docent voor de klas en die hield een goed voorbereid verhaal. Er was oogcontact en hij maakte gebruik van gebaren en verschillende toonhoogtes. De studenten luisterden en konden tussendoor vragen stellen. Heel innoverend. En na maanden onthouding zag je het er bij alle deelnemers in knallen. Dit is pas echt leuk. Fysiek onderwijs, elkaar aankijken, contact maken.
Iedereen was eufoor en we hielden ons ook nog keurig aan de regels. Om het te vieren liepen we op het einde van de dag naar het pannenkoekenschip, omdat dit van oudsher een klassiek Hollands onderdeel is voor de buitenlandse studenten. We wisselden nog wat verhalen uit en concludeerden dat we een topdag hadden gehad en ons keurig aan de regels hadden gehouden. Grapperhaus zou trots op ons zijn! Om ons te bedanken kregen we pardoes een gecomponeerd lied cadeau, speciaal op de docenten geschreven. Met volle borst vulde de ruimte in het schip zich met de prachtige enthousiaste zang en aerosolen.
Oeps, tja, studenten zijn ook maar mensen.
Lees meer van Schelto Kruijff
- Er zijn nog geen reacties
