Blogs & columns
Blog

‘30 minuten en je borst is eraf’

2 reacties

Verbouwereerd en ontdaan laat de coassistent de wondhaakjes zakken en staart naar de kale borstspier. ‘En dat was het dan? 30 minuten en je borst is eraf?’ Verbaasd kijk ik op. Ik krijg een flashback. Ik zie mezelf ook nog zo staan, zo’n 20 jaar geleden in een ziekenhuis in Egypte waar ik in de beginjaren van mijn studie een extracurriculaire buitenlandstage liep.

Ik mocht daar veel helpen op de ok en ik vond het fantastisch. Ik mocht haakjes vasthouden en af en toe een vaatje sissen (diathermisch coaguleren). Ik heb hele dagen in de ok doorgebracht in Egypte, de koning te rijk. En ik herinner me ook nog mijn eerste borstamputatie die ik daar meemaakte. Ik stond naast het hoofd van de patiënte boven de uitgeslagen arm. Ik was net zo verbouwereerd over hoe vlot en bedrieglijk eenvoudig een borst verwijderd kon worden, met een dubbel gevoel over die prachtige uitgewaaierde pectoralisspier die bloot was komen te liggen. Ik was toen ook ontdaan. Met destijds het bijkomende gevoel van horror, aangezien de patiënte niet diep genoeg onder narcose was en af en toe met haar arm mijn middel vastklemde alsof ze het zelf ook wilde tegenhouden.

Ik ben blij dat de coassistent aan tafel haar gevoel uitte. Dat herkenbare gevoel dat bij mij door de routine van het ritueel was weggezakt. Ik vind het nog steeds een zeer mutilerende operatie, maar ik troost mezelf en de patiënt met de gedachte dat we het kwade weghalen en dat we (later) weer een goedaardige borst kunnen reconstrueren. Maar dat is schrale troost. Dat weet ik ook. De coassistent is zichtbaar geschrokken dat ze haar gedachten zo op tafel legde. Beide stamelen we wat. ‘Nou ja, 30 minuten…’ ‘Ik bedoel de anatomie is mooi en het is een vlotte operatie…’ Maar we weten allebei dat het inderdaad schokkend is hoe vlot een amputatie gaat en wat een krater dit slaat in het vrouwbeeld. Terwijl we de wond afplakken en de operatiedoeken verwijderen denk ik terug aan bijna 20 jaar ok en de vele borstamputaties. Goed om af en toe te worden meegevoerd in dat initiële gevoel van ontsteltenis door de ogen van de eerste keer. Je zou het namelijk zomaar normaal kunnen gaan vinden.

lees meer van susanne van der velde

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Henriëtte Körner

    Oud OKpleeg, R’dam

    Ik heb die ontstellende krater ook vaak gezien.. nog met genoeg huid om de boel te hechten. Borstbesparend is een mooie gedachte.. helaas meerdere vriendinnen zijn toch heengegaan met deze methode.
    Wat wijsheid is..wie kan dat bepalen.?
    Met of zon...der freezecoup..

  • Berber Oldenbeuving

    Specialist ouderengeneeskunde , Zutphen

    Ik had altijd gedacht: als ik borstkanker krijg, haal dan alles maar weg... maar wat ik ben ik nu blij met m’n borstsparende operatie. Je ziet er niks van en ik voel me nog heel!

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.