Zelfs niet-acute netvlieschirurgie wordt uitgesteld

Hoe vergaat het artsen op de werkvloer in tijden van covid-19? Vandaag de belevenissen van aios verzekeringsgeneeskunde Jetske Kraan en oogarts Lucas Wenniger.

Jetske Kraan is verzekeringsarts in opleiding en werkt bij het UWV in Rotterdam: ‘Sinds 16 maart is ons kantoor zo goed als gesloten. We mogen geen fysieke spreekuren meer doen. Alle beoordelingen doen we nu telefonisch, terwijl we normaal gesproken cliënten uiteraard zien, en bijvoorbeeld lichamelijk onderzoek bij hen uitvoeren. Per casus wegen we nu af of we met die telefonische informatie en de informatie die al beschikbaar is een goed onderbouwde beoordeling kunnen doen. Lukt dat niet, dan beargumenteren we waarom niet. Zodra we weer onze gebruikelijke werkwijze weer kunnen oppakken, moeten we een manier vinden om deze mensen dan alsnog te zien. Momenteel kan ik niet inschatten om hoeveel cliënten het gaat.

Al met al, zegt Jetske Kraan, zijn zij en haar collega’s nog steeds zoekende naar de juiste manier om toch het werk door te laten gaan. Volgens haar pakt de ene collega dat wat makkelijker op dan de ander. Kraan: ‘Mijn ervaring is in ieder geval dat het een stuk gemakkelijker is om mensen met puur fysieke klachten telefonisch te beoordelen. Je kunt je dan heel goed baseren op de informatie die je al hebt. Ik bedoel: iemand met een gebroken voet hoef je niet te zien om te kunnen concluderen dat hij daar niet op kan lopen en daar niet al te lang op kan staan. Lastiger te beoordelen zijn de mensen met psychische problematiek. Een normale afspraak duurt doorgaans een uur, en in die tijd vindt eigenlijk ook het psychisch onderzoek plaats. Maar aan de telefoon zie je niet hoe iemand zich gedraagt, zie je niet of hij of zij je aankijkt. Gaat deze crisis nog maanden duren, dan zouden we kunnen overwegen om contact via beeld in te zetten – vanuit het hoofdkantoor wordt hier op dit moment druk aan gewerkt. Voor het beeldbellen met cliënten moet er wel een oplossing komen die gemakkelijker te faciliteren is voor hen.’

Lucas Wenniger is oogarts in het Amsterdam UMC, locatie VUmc: ‘We proberen alle niet-acute oogheelkundige zorg zoveel als mogelijk uit te stellen. Ook om expendables, zoals mondmaskers, te sparen. We zijn constant bezig af te wegen of patiënten al dan niet gezien moeten worden. Ik denk dat we nu ongeveer 80 procent minder mensen zien dan normaal. Acute netvliesloslatingen waarbij de gele vlek er nog aan zit, opereren we nog steeds zo snel mogelijk. Maar verder zijn bijvoorbeeld alle staaroperaties gecanceld, evenals alle niet-acute netvlieschirurgie, scheelzienoperaties doen we nu ook niet, en een groot deel van de poliklinische zorg is uitgesteld. Je komt er zo wel geleidelijk achter dat een deel van de zorg die we doorgaans leveren misschien wel overbodig is, althans dat het een heel beperkt risico oplevert als we het niet doen.

Sommige problemen kunnen we goed telefonisch uitvragen, maar oogdruk meten is daarbij niet mogelijk. Opticiens doen dat nu ook niet. Omdat ze oogdruk doorgaans meten met een luchtpufje, zijn ze bang voor het verstrooien van aerosolen. Dus als oogdruk echt een issue is, zoals bij patiënten met glaucoom of sommige soorten uveitis, dan moeten ze naar de kliniek komen. Je wil niet dat ze over een paar maanden een flink deel van hun zicht hebben ingeleverd.

Vanaf woensdag  draaien ik en drie collega-oogartsen mee in de diensten van het transferteam dat de overplaatsingen van en naar het Amsterdam UMC gaat helpen organiseren. Het ziekenhuis heeft al een inventarisatie gemaakt welke verpleegkundigen en artsen op andere afdelingen kunnen worden ingezet, dus ook collega’s zullen voor covid-19-zorg worden gevraagd.’

eerder op de werkvloer