Twee dagen lang aan de telefoon

Hoe vergaat het artsen op de werkvloer in tijden van covid-19? Vandaag de belevenissen van huisarts Stefan de Greef, die druk bezig is het vaccineren van 63- en 64-jarigen.

Maandag had hij toch al vrij, vanwege carnaval, zegt huisarts Stefan de Greef, die een solopraktijk in het Limburgse Stein heeft. De hele zaterdag en maandag hing hij aan de telefoon. Alle 145 mensen die bij hem staan ingeschreven en in aanmerking komen voor de eerste ronde covid-vaccinaties in de huisartspraktijk, heeft hij persoonlijk uitgenodigd. ‘Ik dacht dat er veel vragen zouden zijn, en dat het handiger zou zijn om te bellen, dan om een brief te sturen. Maar eigenlijk was vrijwel iedereen blij met de oproep. Slechts 5 mensen wilden niet. Een volgend cohort stuur ik waarschijnlijk toch een brief.’

De 140 patiënten komen verdeeld over twee dagen langs. Een schril contrast met de jaarlijkse griepvaccinatie, waarbij er honderden mensen op een middag langskomen. ‘De organisatie is nu wat lastiger, omdat iedereen na de prik een kwartier in de praktijk moet blijven. De vaccinatie zelf is in 20 seconden gebeurd. Gelukkig hadden we de wachtzaal net gerenoveerd, daar kunnen nu vier mensen op anderhalve meter afstand van elkaar zitten. Dus elke 20 minuten komen er vier patiënten langs.’

De Greef kreeg eind vorige week te horen dat hij de mensen geboren in 1956 en 1957 mocht uitnodigen, én de mensen met een BMI van boven de 40 én degenen met het syndroom van Down die nog niet via een instelling waren gevaccineerd. ‘Eigenlijk eerst via de media, maar in rap tempo kregen we steeds meer informatie van de LHV en NHG over wie we wel en niet mochten oproepen en hele documenten over de werkwijze. Kort dag, maar alles is goed gelopen, alles wat is beloofd, gebeurt ook, de levering van de vaccins kwam op tijd, via dezelfde firma die normaal de griepspuiten distribueert.’

Voor het oproepen van de mensen met een BMI van boven de 40 bleek maar weer eens hoe belangrijk de assistentes in de huisartspraktijk zijn: ‘Ouderen met morbide obesitas zijn meestal wel al eens bij de praktijkondersteuner geweest, dan is er een BMI genoteerd. Jongeren meestal niet. Gelukkig werken onze assistentes hier al lang, en weten zij meestal goed aan welke patiënten we moeten denken.’