Vandaag op de werkvloer
Vandaag op de werkvloer

‘Musici en dansers hebben nu andere soorten blessures’

Plaats een reactie
Foto: Liesbeth Lim
Foto: Liesbeth Lim

Hoe vergaat het artsen op de werkvloer in tijden van covid-19? Vandaag de belevenissen van sportarts Liesbeth Lim, die tijdens corona misschien minder blessures door overbelasting bij musici en dansers ziet, maar wel weer diverse andere klachten. Die zijn dan bijvoorbeeld ontstaan door dansen op straat of een andere slechte ondergrond, of doordat ze in hun woonkamer repeteren en zich stoten of doordat ze met nieuwe technieken experimenteren.

‘Ik ben sportarts en werk drie dagen in de week in het Medisch Centrum voor Dansers & Musici (MCDM) van Haaglanden Medisch Centrum (HMC). Samen met twee revalidatieartsen heb ik oktober 2018 het stokje overgenomen van orthopedisch chirurg en oprichter Boni Rietveld. Ik zie dat patiënten sinds de lockdowns andere dingen zijn gaan doen dan ze gewend waren. Ik ken een musicus die tijdens het mooie weer van de eerste lockdown veel was gaan snoeien. Hij ontwikkelde een triggerfinger. Voor een musicus is dat heel belemmerend. Mijn werk in het ziekenhuis is grotendeels doorgegaan. Soms ging dat via teleconsulten. Onder musici zijn relatief veel ouderen die niet naar onze poli durven te komen. Sommigen van hen reizen met het openbaar vervoer. Soms gaf ik dansers op afstand wat adviezen. Ze konden tijdens de eerste lockdown ook niet naar de fysiotherapeut. Op basis van hun verhalen kon ik een vermoedelijke diagnose stellen. Ze vonden het fijn dat er naar hun verhaal werd geluisterd en dat ik een inschatting maakte van de ernst van de klachten.

Praktijklessen zijn aan sommige opleidingen weer van start gegaan, maar de lessen zijn vaak korter omdat de groepen worden gesplitst. Soms worden lessen buiten gegeven. Maar daar is het koud – niet lekker voor de spieren – en hebben de dansers geen goede ondergrond. Dan kunnen ze niet alles repeteren. Vooral moderne dans met vloerwerk is buiten moeilijk. Een probleem met buiten dansen is het schoeisel. Ik heb een danseres in behandeling die op straat ging dansen en enkel- en voetklachten heeft gekregen. Thuis doen de dansers wel een warming-up, maar kunnen ze niet voluit dansen. Ze kunnen wel oefeningen ‘op de plaats’ doen, zoals aan de balletbarre – de houten leuning – maar niet ‘naar het midden’ zoals ze gewend zijn en een hele danschoreografie uitvoeren. Ze worden beperkt in hun passie. Soms zie ik mensen die blessures oplopen doordat ze zich bij het oefenen in hun huis hebben gestoten aan hun eettafel of zo.

Sinds er geen voorstellingen meer zijn, komen blessures door overbelasting misschien minder voor. Sommige blessures gaan over omdat musici meer rust krijgen. Maar nu ze geen optredens hebben, gaan artiesten thuis andere dingen proberen en krijgen ze daardoor weer een ander soort overbelasting. Ik behandel een musicus die op de basgitaar een nieuwe techniek ging oefenen, waardoor zijn duim overbelast is geraakt. Nu repetities en optredens zijn weggevallen, hebben ze de tijd voor experimenten en ook om heel lang achter elkaar te oefenen.

Artiesten lijden vooral onder het gemis aan interactie met het publiek. Muziek en dans zijn vormen van communicatie, ze willen een verhaal vertellen, een beleving meegeven. Dat vertaalt zich mentaal, muziek en dans uitvoeren is een deel van hun identiteit. En het mentale kun je ook bij fysieke aandoeningen niet negeren. Hoe iemand pijn ervaart, hangt af van de mentale staat en het welbevinden. Ik vraag vaak hoe hun muziek- en dansleven eruitziet, wat hun dagprogramma is. Ik probeer de klacht altijd in de context van hun artistieke leven te zien. Ze zijn verdrietig omdat ze zo weinig contact hebben. En docenten hebben dat ook minder met hun leerlingen. Sommigen zijn wel behendig met ICT voor onlinelessen, anderen niet. Dat is vaak een grote verandering in hun leven. Docenten kunnen technieken niet meer goed voordoen of aanwijzingen geven. Soms krijgen ze schouderklachten door een slechte werkplek thuis of doordat ze verkeerde houdingen aannemen voor de webcam.

Een deel van de musici is ander werk gaan zoeken. Sommigen laten zich omscholen tot testafnemers. Ik houd mijn hart vast voor wat er gebeurt als dansers en musici straks weer normaal kunnen gaan repeteren. Ze gaan misschien twee keer zo hard aan de slag om hun lichaam weer op het oude niveau te laten functioneren. Juist nu heeft HMC besloten het MCDM in mei te sluiten omdat het niet meer in het ziekenhuisprofiel past. Gelukkig kan ik met het MCDM een doorstart maken bij SportMedisch Adviescentrum Aalsmeer. Juist in deze tijd is het heel belangrijk dat er een centrum is waar dansers en musici met klachten naartoe kunnen gaan.’

Beluister de podcast: Tien minuten met Boni Rietveld

Lees ook

Nieuws muziek covid-19 Vandaag op de werkvloer
  • Eva Nyst

    Eva Nyst werd geboren in Australië en groeide op in Middelburg. Ze studeerde filosofie en theologie aan de Universiteit van Amsterdam en werkte twee jaar als journalist bij De Volkskrant. Van 2001 tot 2022 was ze in dienst bij Medisch Contact. Sindsdien is zij werkzaam bij de KNMG als beleidsadviseur.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.