‘In twee coronawerelden als arts en mens’

Hoe vergaat het artsen op de werkvloer in tijden van covid-19? Vandaag de belevenissen van intensivist-anesthesioloog Lisa Mijzen.

Als mens stond Mijzen ook niet te juichen bij het afkondigen van de lockdown. ‘Ik ben zelf ook klaar met die maatregelen, ik wil weer gewoon mijn leven kunnen leiden.’ Als arts weet ze hoe hard het nodig is, en is ze heel blij met dat ’duidelijke signaal’. Want Mijzen heeft op dit moment het gevoel in twee werelden te leven. ‘Op straat lijkt iedereen het virus te onderschatten, maar in het ziekenhuis is het nooit weggeweest. Het is al weken hartstikke druk en het publiek lijkt dat niet te beseffen.’

‘Nu het aantal besmettingen stijgt, maken we ons zorgen. Het is nu al moeilijk om alle patiënten een plek te geven, omdat we niet alleen voor coronapatiënten zorgen, maar ook spoed- en deels niet-spoedoperaties laten doorgaan. Voor die mensen zijn ook ic-bedden nodig, die zachtjes aan door steeds meer covidpatiënten worden bezet. De druk op de ic is nog niet zo groot als tijdens de eerste golf maar kan het wel weer zo worden.’

‘Je ziet ook dat het ziekteverzuim nu hoger is. Er zijn collega’s met burn-outklachten, en collega’s die covid-19 hebben gehad en nog niet zijn hersteld. Het maakt het moeilijker om op te schalen. Want er is dus meer uitval, en we kunnen minder hulp krijgen van andere afdelingen omdat er meer reguliere zorg doorgaat. Met name voor verpleegkundigen is het heel zwaar. Zij worden meer herverdeeld over de afdelingen waardoor ze uit hun vaste routine worden gehaald, zonder de naaste collega’s die ze goed kennen.’

Het werk wordt extra zwaar nu de steun uit de eerste golf er niet meer lijkt te zijn, merkt Mijzen. ‘In de eerste golf kregen we applaus, bloemen, het kon niet op. Nu worden er bommen gelegd bij het OMT, krijgt een verpleegkundige die op Facebook vriendelijk vraagt om mondkapjes te dragen een hoop bagger over zich heen, staat het publiek te joelen op straat. Dat is heel anders werken en voelt niet fijn. Ik ben minder optimistisch.’