Een regen van virusdeeltjes

Hoe vergaat het artsen op de werkvloer in tijden van covid-19? Vandaag de belevenissen van militair arts Kees Stijnis en anesthesioloog Raymonda Romberg.

Kees Stijnis is militair arts (kapitein-ter-zee) en internist-infectioloog, gedetacheerd vanuit het Centraal Militair Hospitaal in het Amsterdam UMC (locatie AMC). Met collega-experts van het CEAG, zeg maar het militaire RIVM, draagt hij bij aan de richtlijnen voor defensie, in situaties waarin RIVM-adviezen moeten worden vertaald naar militaire processen. ‘De uitzendingen gaan nog steeds door. Zo doet ons land mee aan een NATO-missie in Litouwen en vaart een marinefregat in de Straat van Hormuz. Ook in de missies moet je rekening houden met covid-19. Sommige landen willen strengere maatregelen dan Nederland hanteert. In deze pandemie moet je wendbaar zijn en snel kunnen schakelen. Ons bevoorradingsschip, de Karel Doorman, is nu onderweg naar de Caraïben. Het is zo’n tien dagen onderweg, wie weet wat er op dat moment aan medische hulp nodig is. Mocht het nodig zijn, dan vliegen we tegen die tijd extra mensen in.’

Naast dit advieswerk voor defensie draait Stijnis diensten mee op de afdeling Interne geneeskunde, zowel bij de patiënten met bewezen covid als bij degenen met een covid-verdenking. ‘Het is absoluut anders werken dan gewoonlijk. Qua diversiteit is het een stuk eenvoudiger: er is maar één ziekte, en minder academische patiënten met veel comorbiditeit. Tegelijkertijd is het werk zwaarder. Letterlijk, door het aan- en uittrekken van de persoonlijke bescherming, maar het is ook emotioneler. Gewoonlijk overlijden er weinig mensen op de afdeling Interne, nu wel. Dat is echt een verschil en dat maakt indruk.’

Raymonda Romberg is anesthesioloog in het ADRZ in Goes. De helft van de tijd is ze nog bezig op de operatiekamer waar ingrepen plaatsvinden die niet kunnen wachten. Verder springt ze bij op de intensive care. Ze is onder de indruk van de covid-patiënten die ze daar ziet: ‘Het zijn relatief vitale mensen die weinig ziektes in de voorgeschiedenis hadden, en veelal nog midden in het leven staan. Mensen die tussen de 50 en 80 zijn, wier partner doorgaans met corona thuis is. Het is heftig om te zien hoe ziek zij opeens worden van zo’n virus.’ Het technische werk op de ic, intuberen, centrale lijnen aanleggen, is volgens Romberg ‘Topsport! Met die hele beschermende outfit aan. We hebben ook een speciale face-shield aan bij intubatie. Gewoon bij bol.com besteld, een ding dat eigenlijk voor klussers is bedoeld, maar heel goed werkt. Bij intuberen kan echt een regen van virusdeeltjes loskomen, die wil je niet over je heen krijgen. We gaan sowieso heel secuur te werk, proberen te voorkomen dat de patiënt moet hoesten, dat er niets losschiet, maar er kan altijd iets gebeuren. Dat is best spannend.’