Laatste nieuws
Blog

Woorden voor Benjamin

5 reacties

Onze kamer staat vol met bloemen en kaarten. Niet vanwege felicitaties, maar om steun te geven bij het verlies van onze zoon Benjamin. Woorden van troost, zorgvuldig gekozen. Soms zo anders dan wat ik heb ervaren in de medische zorg rondom deze ingrijpende gebeurtenis.

Na goede echo’s, een kloppend hartje, een bewegend wurmpje in mijn buik, kon het nieuws langzaam worden gedeeld. Mijn buik werd zichtbaar, mensen vroegen ernaar en ik kon blij bevestigen dat we een wondertje verwachtten! Met de controle van zestien weken kon er echter geen hartslag worden gevonden, de echo bevestigde wat we al vreesde; ons kindje leefde niet meer.

Ik wilde afwachten, mijn lichaam de kans geven om dit zelf te regelen, zoals blijkbaar het ook de weg was van ons kindje. Met zeventien weken kwam een levenloos, wonderschoon en fascinerend mini-mensje ter wereld. De placenta bleef echter waar die zat dus was er medische hulp noodzakelijk. Ik vroeg of ze konden zien welk geslacht het was. Als antwoord kreeg ik dat ‘ze er op deze termijn geen uitspraak over mochten doen’. Waarom had mijn collega met de dertienwekenecho dan wel de onzekere zekerheid gekregen dat ze een jongen kreeg? Veel liever had ik gehoord ‘met deze termijn kun je dat nog niet met zekerheid zeggen, maar het lijkt een jongen/meisje te zijn’. Wat doet het ertoe als je het als zorgverlener verkeerd zou zeggen? Voor ons was het in ieder geval overduidelijk een zoon.

Nu ik het zelf meemaak begrijp ik pas hoe makkelijk je als buitenstaander, als je een dergelijke situatie niet hebt meegemaakt, de verkeerde woorden kan kiezen of het verkeerde kan doen. Ik besef nu hoe fout de termen ‘miskraam’ en ‘vruchtje’ zijn. Hoezo is er iets ‘mis’gegaan bij de bevalling? Het was misschien gecompliceerd maar dat kan ook gebeuren bij een levend à terme geboren kind. Hoezo blijven we spreken van vruchtje als we het hebben over een kindje met tien vingertjes en tien teentjes? Waarom spreken we dan wel in de verklaring voor de gemeente van een bevalling van een levenloos geboren zoon/dochter? Waarom neemt de arts dan niet de moeite om te kijken naar het geslacht of te vragen naar de naam die wij het als ouders geven?

Mijn verhaal bestaat uit emotie, maar het zullen emoties zijn die meer moeders en vaders (vergeet ook een keer de vader niet bij een vroege stilgeboorte!) hebben bij een dergelijk life-event. Ik wil mijn emotie delen met alle zorgverleners die deze situatie tegenkomen. Bied een beetje troost met zorgvuldig gekozen woorden.

Wat de medische termen ook zijn, voor mij blijft: vol trots ben ik bevallen van onze zoon Benjamin, die is geboren in de hemel.

Meer van Daniëlle Dankers

  • Daniëlle Dankers

    Daniëlle Dankers is ziekenhuisarts. Ze blogt over haar ervaringen als beginnend arts van een nieuw specialisme.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • M. Jonquière

    al heel lang oud huisarts, Delft

    Wat een indrukwekkende woorden. Wat een liefde voor die kleine Benjamin. Sterkte.

  • Bedrijfsarts, Lexmond

    Heel veel sterkte met het overlijden van jullie zoon Benjamin. Neem de tijd om te rouwen en laat je door niemand aanpraten dat het nu wel over moet zijn.
    Voor mij weer een aansporing om heel zorgvuldig mijn woorden te kiezen.

  • J.H. van Kempen

    Huisarts , Haaksbergen

    Lieve ouders,
    Heel veel sterkte met het ingrijpende verlies van jullie kleine mannetje, Benjamin.

  • Y. Keehnen

    Huisarts

    Geboren in de hemel, wat is dat mooi verwoord!

    Wat een verdrietige en tragische gebeurtenis om als persoon en als moeder mee te maken. En wat verhelderend om als arts deze ervaring te hebben en hierna nog beter te begrijpen wat woorden met een pat...iënt kunnen doen. Je zal hierna nooit meer dezelfde dokter zijn als hiervoor- in positieve zin- kan ik uit eigen ervaring vertellen.
    Onze zoon is met 18 weken geboren, gelukkig is mijn ervaring alleen maar positief, met zorgvuldig gekozen woorden van de artsen, betrokkenheid, geduld, tijd en aandacht. Ik heb toen zelf ervaren hoe belangrijk de houding van zorgverleners op cruciale momenten in iemands leven kan zijn.

    Ik hoop dat jullie mooie foto's en aandenkens hebben net als wij. En ik wens je veel sterkte, geduldige collega's, en een betrokken huisarts toe die nog eens vraagt hoe het met je gaat.

  • Engel

    Jeugdarts niet practiserend

    Mooi verwoord en voor ons allen een les .

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.