Stop Online Shaming start zaak tegen zwartelijstartsen.nl

Stichting Stop Online Shaming is een zaak begonnen om het ‘shamen’ van artsen en andere zorgverleners op de website zwartelijstartsen.nl van SIN-NL te laten stoppen. Een kort geding dat zij vandaag aanspanden in de rechtbank in Utrecht werd echter na anderhalf uur onderbroken, omdat de rechter werd gewraakt door de initiatiefnemer van zwartelijstartsen.nl.

Volgens Willem van Lynden, bestuurslid en woordvoerder van Stichting Stop Online Shaming, is de zwarte lijst van SIN-NL in de huidige vorm onrechtvaardig. Van Lynden: ‘Artsen worden aan de schandpaal genageld en er wordt ten onrechte over hen gesteld dat zij hun werk niet zouden mogen uitvoeren, dat is immers wat de term “zwarte lijst” betekent. Maar een waarschuwing of berisping betekent júíst dat het tuchtcollege oordeelde dat de betreffende arts wél zijn/haar beroep mag blijven uitoefenen.’

Van Lynden: ‘We zijn niet tegen “naming”. Als zorgprofessionals daadwerkelijk veroordeeld zijn, dan mag dat worden vermeld. Maar bij een groot deel van de negenhonderd zorgverleners op de lijst is daar geen sprake van; tegen hen is nooit een tuchtzaak aangespannen of iets dergelijks. We zijn tegen “shaming”, dus tegen de manier waaróp SIN-NL de gegevens presenteert, tegen het gebruik van woorden als “zwarte lijst”, “falende artsen” en “medische misdrijven”. Wij krijgen veel signalen over de impact die de lijst zowel zakelijk als privé heeft op de artsen die erop staan. Zij worden bijvoorbeeld gemeden door patiënten, vinden minder makkelijk werk, krijgen minder snel een hypotheek, hun geloofwaardigheid wordt in twijfel getrokken. Het shaming-aspect van de websites van SIN-NL levert ons inziens geen enkele bijdrage aan de maatschappij, kent geen voordelen.’

Stichting Stop Online Shaming spant het kort geding niet aan namens specifieke individuele artsen. De ideële stichting is opgericht om aan collectieve belangenbehartiging te doen. ‘Als bestuur kiezen wij zelf de zaken uit waar we ons op richten, we zijn zelf geen belanghebbende. Veel artsen zijn bang om zelf iets te ondernemen tegen de zwarte lijst. De ervaring is dat ze dat alleen maar verder van huis brengt. Daar wil je als individuele arts niet aan beginnen. Zelfs artsen die niet op de lijst staan, zijn bang op de lijst terecht te komen. Er is eerder wel wat ondernomen door individuele zorgverleners en dat heeft ook geleid tot rechtszaken. Maar de eisers kwamen hierdoor van de regen in de drup.’

Wanneer het kort geding na de wraking weer wordt voortgezet, weet Van Lynden niet. ‘Eigenlijk weet volgens mij niemand waarom de rechter werd gewraakt en ik kan me dan ook niet voorstellen dat het wordt toegewezen. Maar of de wraking gegrond is, moet worden beoordeeld door de wrakingskamer. Volgens mij is het vooral een manier om uitstel te bewerkstelligen.’