Rechter wijst ontslag arts-assistent met corona en psychische klachten af

De kantonrechter heeft een stokje gestoken tegen het ontslag van een arts-assistent, die in het voorjaar van 2021 vanwege een coronabesmetting vast kwam te zitten in Irak. Volgens de kantonrechter kan hem niet verweten worden dat hij niet heeft meegewerkt aan zijn re-integratie, omdat er door de werkgever geen re-integratie is ingezet. Ook heeft de werkgever gelijk ingezet op de beëindiging van zijn dienstverband, toen voorafgaand aan zijn vakantie bleek dat de arts-assistent te kampen had met persoonlijke problemen.

Vakantie

De ongeveer 60-jarige arts-assistent werkte sinds 2017 bij de Sanctuary Kliniek in Alphen aan den Rijn, een ggz-instelling die zich onder meer richt op transculturele psychiatrie. Op 9 februari 2019 verzoekt hij zijn werkgever om een vakantie van twee weken begin maart in zijn vaderland Irak vanwege persoonlijke omstandigheden en psychische problemen. Hij stelt voor eventueel langer in Irak te blijven en zijn werkzaamheden van daaruit online voort te zetten. Twee dagen later ontvangt hij een mail van zijn werkgever met het voorstel zijn dienstverband te beëindigen, maar de arts-assistent geeft aan daarover niet zo snel te willen beslissen.

Positieve PCR-test

Eind februari 2021 vertrekt hij met toestemming van zijn werkgever voor twee weken naar Irak. Op 14 maart staat de terugreis gepland, maar de arts-assistent mag niet reizen door een positieve PCR-test en hij meldt zich ziek bij zijn werkgever. Twee weken later laat hij met het oog op zijn terugreis opnieuw een PCR-test doen, maar ook die is positief. Hij werkt nu vanuit Irak voor zijn werkgever en heeft op 7 april contact met de arboverpleegkundige die in een rapport stelt dat hij als gevolg van zijn problemen op dat moment niet geschikt is om eigen of aangepaste werkzaamheden uit te voeren. De werkgever vraagt het UWV om een deskundigenoordeel, maar dat komt er niet van. Op 12 april laat de werkgever aan de arts-assistent weten te twijfelen aan zijn motivatie en dat hij per direct geen salaris meer zal ontvangen – pas na een kort geding begin februari 2022 is dat teruggedraaid. Bovendien schrijft de werkgever aan de arts-assistent dat zijn supervisor heeft aangegeven geen verantwoordelijkheid meer te kunnen dragen over zijn werkzaamheden, omdat ze denkt dat zijn oneerlijke houding niet is te verenigen met een beëdigd arts. In juli 2021 reist de arts-assistent weer terug naar Nederland, waarna een consult bij de bedrijfsarts plaatsvindt, die voorstelt diagnostische expertise in te zetten. Maar begin september vraagt de werkgever op welke voorwaarden hij zijn arbeidsovereenkomst wil beëindigen, de arts-assistent wil daar niet op ingaan, omdat hij nog steeds ziek is.

Re-integratie

Volgens de kantonrechter is het aannemelijk dat de arts-assistent inderdaad niet naar Nederland kon terugreizen vanwege zijn positieve PCR-test. Daarnaast heeft hij zowel in Irak als daarna steeds gehoor gegeven aan oproepen voor consulten bij de bedrijfsarts. De kantonrechter gaat niet mee in het verwijt van de werkgever dat hij niet voldoende zou hebben meegewerkt aan zijn re-integratie; dat is volgens de kantonrechter niet aan de arts-assistent maar aan zijn werkgever te wijten – die gelijk heeft ingezet op ontslag. Ook gaat de kantonrechter niet mee in de stelling van de werkgever dat de arbeidsverhouding verstoord is geraakt. Volgens de kantonrechter is er niets gebleken van moeilijkheden, vóór februari 2021. De werkgever had moeten begrijpen dat de twijfel van de arts-assistent over langer blijven in Irak, te maken had met de klachten die hij op dat moment had. De kantonrechter wijst het verzoek van de werkgever om ontslag dan ook af.