Meer of minder intensieve krachttraining bij gonartrose: net zo goed 

Intensieve krachttraining leidt niet tot betere, maar ook niet tot slechtere uitkomsten dan minder intensieve training bij gonartrose. Tot deze conclusie komen Stephen Messier e.a. op basis van een gerandomiseerde trial waarover zij in JAMA schrijven.

Er deden 377 volwassenen (≥50) met kniepijn en radiografisch aanwijzingen voor gonartrose mee. Ze werden in drie groepen ingedeeld: training met hoge intensiteit, met lage intensiteit, of controlegroep. De trainingsgroepen deden gedurende anderhalf jaar drie keer per week mee aan een uurlangetraining, waarin het onderlichaam werd getraind met verschillende oefeningen. De hoge-intensiteitgroep moest zwaardere oefeningen doen (relatief aan hun uitgangssituatie). De controlegroep woonde elke twee tot vier weken een workshop bij over allerlei onderwerpen zoals medicatie, voeding en slaapgewoontes.  

De primaire uitkomsten waren verschil in kniepijn (Womac-schaal van 0-20, waarvoor geldt, hoe hoger, hoe erger de pijn) en maximale compressiedruk in het kniegewricht tijdens lopen na achttien maanden. Die laatste wordt berekend op basis van camerabeelden en gegevens van een drukplaat. Het idee is dat krachttraining de beenspieren sterker maakt, waardoor er minder druk op het gewricht komt te staan, met minder pijn als gevolg. 

Er waren geen statistisch significante verschillen tussen intensief en controle, en tussen intensief en minder intensief wat betreft pijn of compressiedruk. In de intensievetrainingsgroep traden meer – vooral niet ernstige – adverse events op. Opvallend was wel dat in alle drie de groepen – dus ook in de controlegroep – de pijn was afgenomen (van 7,0-7,4 tot 4,5-4,9).  

Dit bericht is aangepast. In een eerdere versie stond dat de hoge-intensiteitgroep oefeningen vaker moest doen, maar deze moest (relatief) zwaardere oefeningen doen.