Levensverwachting met atriumfibrilleren blijft achter

De levensverwachting van mensen met atriumfibrilleren (AF) is de afgelopen decennia verbeterd, maar blijft achter op die van mensen zonder de ritmestoornis. Dit blijkt uit onderzoek van Nicklas Vinter e.a. dat in The BMJ is gepubliceerd.

Zij gebruikten gegevens uit de Framingham Heart Study, een zeer langlopende cohortstudie naar risicofactoren voor cardiovasculaire aandoeningen. Zij gingen na hoeveel mensen van groepen 45-plussers overleden in de tien jaar na een AF-diagnose. Dat deden ze bij drie groepen, die de diagnose kregen in de periodes 1972-1985, 1986-2000 of 2001-2015.

Vervolgens vergeleken zij de mortaliteit van deze groepen met die van mensen zonder AF, gematcht op leeftijd en geslacht. Zij corrigeerden op verschillende manieren voor verstorende factoren, zoals roken en bloeddruk.

Geen dalende trend

Hoe ze ook corrigeerden: voor elke periode gold dat mensen met nieuwe AF een hogere kans op overlijden (door welke oorzaak dan ook) liepen dan mensen zonder AF. Er is geen bewijs dat de relatieve kans op overlijden binnen tien jaar aan het afnemen is. Het absolute verschil in overleving tussen de mensen met AF en mensen zonder AF werd wel kleiner in de 45 jaar die deze analyse bestrijkt: van 2,9  naar 2,0 jaar verschil (in de tien jaar na diagnose).

Deze ogenschijnlijke tegenstelling valt te verklaren doordat de levensverwachting voor de hele bevolking is toegenomen in deze periode. Hoewel AF vaker en vroeger wordt opgespoord (door meer maken van ecg’s) en beter wordt behandeld, heeft dit dus een minder groot effect dan gewenst.

De auteurs wijzen erop dat de oorzaak hiervan niet bekend is. Wel is het zo dat mensen met AF vaker lijden aan andere ziektes, zoals diabetes en andere hart- en vaatziektes. Hier kan een deel van de verklaring liggen.

doi: 10.1136/bmj.m2724