Geen automatische hoorzitting RTE na euthanasie bij vergevorderde dementie
1 reactieArtsen zullen na euthanasie bij een wilsonbekwame patiënt met dementie niet langer standaard worden opgeroepen voor een hoorzitting bij een van de Regionale Toetsingscommissies Euthanasie (RTE). Dat bevestigt coördinerend RTE-voorzitter Jeroen Recourt.
Een ingezonden brief in Medisch Contact van huisarts en SCEN-arts Hans van der Linde, namens alle twaalf in Zeeland werkende SCEN-artsen, vormde voor de RTE’s de aanleiding om het beleid te heroverwegen, zegt Recourt. In deze brief stelde Van der Linde dat de verschijningsplicht na euthanasie bij een wilsonbekwame patiënt met dementie ‘belastend’ is voor artsen en invloed heeft op hun ‘euthanasiebereidheid’. Zij zouden mede daarom de boot liever afhouden.
Volgens Recourt was het aanvankelijk nodig om alle uitvoerende artsen standaard op te roepen. Recourt: ‘Sinds de handreiking Schriftelijke wilsverklaring bij euthanasie, die in december 2015 verscheen en werd opgesteld door een werkgroep met leden van VWS, Veiligheid en Justitie en de KNMG, ontstond meer ruimte voor euthanasie bij wilsonbekwame patiënten met dementie. Maar de RTE’s hadden zelf nog veel vragen en onduidelijkheden bij dit soort casuïstiek. Deze zijn door de ervaring die er nu is en door het arrest van de Hoge Raad over euthanasie bij een patiënt met vergevorderde euthanasie (ook wel bekend als het koffiearrest, red.) wel uitgekristalliseerd.’
Meldingen van euthanasie bij vergevorderde dementie zullen voortaan worden behandeld zoals alle andere meldingen, zegt Recourt. ‘Als er concrete vragen zijn over een casus wordt de uitvoerende arts en soms ook de SCEN-arts opgeroepen om schriftelijk nadere toelichting te geven of in een gesprek. In 2022 gebeurde dit 18 keer schriftelijk en 28 keer in een gesprek. We zullen nu niet meer standaard artsen oproepen na euthanasie bij vergevorderde dementie, maar ik verwacht dat het nog wel in veel van de gevallen zal gebeuren. Overigens komt het überhaupt niet zo vaak voor; in 2022 was er bij zes meldingen sprake van euthanasie bij een wilsonbekwame patiënt met vergevorderde dementie. Bij 282 meldingen ging het om dementerende patiënten die nog wel wilsbekwaam waren.’
Volgens Recourt ervaren lang niet alle artsen het als vervelend als ze worden opgeroepen voor een toelichting bij de RTE. Recourt: ‘Voor artsen kan het helpen om samen met ons te reflecteren op een ingewikkelde casus. De belasting en eventuele onzekerheid die het met zich mee kan brengen, hangt volgens mij meer samen met de complexiteit van de materie dan met het feit dat ze bij ons moeten komen voor een toelichting.’
Van der Linde zegt positief te zijn over de beslissing van de RTE. ‘Het is verheugend om vast te stellen dat ze gehoor geven aan onze oproep om meer oog te hebben voor de positie van de euthanaserend arts. Daar ontbreekt het toch echt een beetje aan bij de KNMG en RTE, vind ik. Als het gaat over het beleid rondom de Euthanasiewet – en de evaluatie daarvan – mis ik vaak aandacht voor de beleving van de euthanaserende artsen zelf, die de emotie en last dragen. Ook is er weinig oog voor de rechtsonzekerheid die toetsing achteraf met zich meebrengt.’
Lees ook-
Simone Paauw
Simone Paauw deed de deeltijdopleiding journalistiek in Tilburg en werkt sinds 2008 als journalist bij Medisch Contact. Ze interviewt het liefst de ‘gewone arts’ met een bijzonder verhaal, bijvoorbeeld voor de rubriek Het Portret. (Gezondheids)recht en medisch tuchtrecht hebben haar bijzondere interesse. Ze heeft aandacht voor diversiteit en inclusie in de breedte, discriminatie en grensoverschrijdend gedrag (op de werkvloer) en de positie van vluchtelingen en vluchteling-artsen. Daarnaast schrijft ze over tal van andere onderwerpen.
P.J.E. van Rijn
huisarts n.p., Rheden
`Vexilla regis prodeunt inferni`, `De vaandels van de hellekoning komen op ons af `[ Venantius Fortunatus, 6e eeuw]. Niet de verschijningsplicht voor de RTE maar het uitvoeren van euthanasie bij een wilsonbekwame patiënt met dementie heeft invloed op... de `euthanasiebereidheid`. Zo zijn we dan toch uiteindelijk aangeland in het `Inferno` van Dante. Want het gewelddadig doden van een nietsvermoedende wilsonbekwame diep demente patiënt ,die er door persoonsverandering zich actueel niet van bewust is ooit hiervoor te hebben getekend ,is en blijft moord. Omdat een patiënt er altijd op moet kunnen vertrouwen dat diens dokter deze niet onverhoeds doodt is er hier ook nog eens sprake van verraad. Volgens Dante de zwaarste zonde. In de Cocytus, het allerdiepste punt van de hel, dáár waar de baarlijke duivel zelf zit, dáár zitten ook de grootste verraders ooit: Brutus en Cassius ,de moordenaars van Julius Caesar en Judas Iskariot ,de verrader van Jezus Christus. Dáár horen dokters thuis die iemand doden die zich in goed vertrouwen als patiënt onder hun hoede heeft gesteld. Dit is de belangrijkste moreel-ethische drempel voor dokters` euthanasiebereidheid`.