Brieven uit Rodez
Gedachtevlucht en paranoia
Plaats een reactie
Brieven uit Rodez, Antonin Artaud, (vertaling: Jules Dister), Uitgeverij Helwegen, 80 blz., 12,50 euro.
Antonin Artaud was een van de deelnemers aan de surrealistische beweging. Toen in 1926 de voorman van de surrealisten André Breton en de andere ‘leden’ zich bij de communistische partij aansloten, haakte Artaud af. Hij is vooral bekend door Le théatre et son double (Het theater van de wreedheid, vertaald door Simon Vinkenoog), dat rond 1936 verscheen.
Hij beoogde een nieuwe vorm van theater, die zich meer baseerde op lichamelijke, Aziatische vormen. Al zijn pogingen werden echter geen succes. Ook in de persoonlijke sfeer lukt niet alles even goed. Hij was eerst verslaafd aan opium en later aan heroïne, en leed, naar eigen zeggen, ‘aan een gruwelijke geestesziekte, mijn gedachte laat het afweten op ieder niveau’. Tussen 1943 en 1945 verbleef hij in een inrichting in het Franse Rodez. Daar kreeg hij 58 elektroshocks, maar daarover meldt hij niets in de brieven die hij vanuit de inrichting schreef aan zijn uitgever Henri Parisot. Uit deze Brieven uit Rodez blijkt een zekere mate van gedachtevlucht en paranoïdie. Hij wil dat zijn lezers, ondanks eerdere mededelingen van zijn kant, ‘begrijpen dat ik nooit gek of ziek ben geweest en dat mijn internering het resultaat is van een afschuwelijk occult complot waarin alle christelijke, katholieke, mohammedaanse, boeddhistische, joodse, en brahmaanse sekten plus de lama’s uit de lamakloosters betrokken zijn’. Afgewisseld met teksten in een onbekende taal zijn sommige passages een mooi voorbeeld van écriture automatique, de onbewuste schrijfstijl van sommige surrealisten. Maar vooral maken we kennis met een getormenteerde en wanhopige man, die na zijn ontslag in 1945 door de straten van Parijs zwierf zonder van zijn demonen verlost te zijn. Hij overleed in 1948, 52 jaar oud.
- Er zijn nog geen reacties
