‘Bob Dylan gaf invulling aan mijn leven’

In 1968 kocht Van Son voor het eerst een plaat van Dylan: John Wesley Harding. ‘Ik vind het nog steeds zijn beste werk. Toen ik die plaat had gehoord, was ik volkomen van slag. Karige muziek, met teksten die tot op het bot gaan.’ Dylans werk heeft, zegt Van Son, ‘invulling aan mijn leven gegeven’. ‘Dat ik hem verafgood zit in mijn karakter. Net als hij beleef ook ik bepaalde zaken van het leven intens. Zijn songs beuren me op en slepen me mee en ik verzeker je: de volumeknop gaat daarbij meestal flink open. Toch blijft Dylan ook een raadsel voor mij. Er zijn mensen die zijn teksten tot op de bodem ontrafelen. Ik heb daar nooit het nut van ingezien, en mij ermee verzoend dat ik ze globaal begrijp. Briljant zijn ze wel; het is terecht dat hij de Nobelprijs heeft gekregen.’

Bedevaart

Van Sons liefde voor Dylan gaat ver. Hij is op bedevaart geweest naar verschillende huizen waar de bard heeft gewoond. ‘Zijn huis in MacDougal Street in New York, waar hij begin jaren zestig woonde, heb ik bezocht, evenals zijn haciënda bij Los Angeles. Een keer of zes ben ik in Woodstock geweest, waar hij verschillende adressen heeft gehad. Ik heb daar ook het legendarische ‘Big Pink huis’ gevonden waar Dylan The Basement Tapes heeft opgenomen.’ Van Son nam ‘als aandenken’ zelfs een paar stukjes van de buitenwand (van asbest!) mee.

Tientallen malen bezocht hij concerten, in Europa, de VS en Canada. ‘De laatste keer was met mijn zoon nu twee jaar geleden. En dat was ook echt de laatste keer. Zijn stem is eigenlijk niet meer om aan te horen.’ En toch kan hij veel van Dylan hebben: zelfs diens veel bekritiseerde christelijke periode, eind jaren zeventig, krijgt Van Sons waardering: ‘Hij was oprecht.’

Al jaren is Dylan vrijwel onafgebroken op tournee. Van Son: ‘Dat heeft obsessief-compulsieve trekjes. Ik ben er verder vrij zeker van dat hij de ziekte van Parkinson heeft. Hij zit meestal rechts op het podium achter de piano, en telkens als hij naar het midden van het podium loopt om te zingen gaan de lichten uit. Niemand mag kennelijk zijn houterige looppatroon zien. Gitaar speelt hij niet meer. Ik vermoed omdat hij de vloeiende beweging die daarvoor nodig is, niet meer kan maken.’

Van Gogh

Eenzelfde passie als voor Dylan, heeft Van Son ook voor Van Gogh. ‘Ook van hem heb ik alle plaatsen bezocht waar hij heeft gewoond en geleefd, van Zundert tot Auvers-sur-Oise. Wist je dat Dylan een lied heeft geschreven over Van Gogh?’ Van Son ziet een diepe overeenkomst tussen beiden: ‘Je ziet aan hun werk hoe ze als een doorwrochte olijfboom zijn getergd door het leven.’