Baarmoedersparende operatie effectief bij verzakking

‘Een baarmoedersparende operatie is een veilig en effectief alternatief voor een baarmoederverwijderende operatie bij verzakking.’ Dit blijkt uit het promotieonderzoek ‘Risk factors for pelvic organ prolapse and surgical treatment of uterine descent’ waarop Sacha Schulten op 18 oktober aan de Radboud Universiteit promoveerde.

Onbekendheid met de langetermijngevolgen van de verschillende operatieopties was de aanleiding voor een onderzoek naar de effecten van zo'n operatie vijf jaar later. In de studie die Schulten beschrijft, namen 208 vrouwen met een gevorderde baarmoederverzakking deel aan een gerandomiseerde trial waarin zij of een baarmoedersparende of een baarmoederverwijderende operatie kregen. Tijdens een baarmoedersparende operatie hing de chirurg de baarmoeder op aan hechtingen, terwijl deze de baarmoeder compleet verwijderde bij de andere optie. De onderzoekers onderzochten de vrouwen op een herhaalde verzakking elk jaar tot vijf jaar na de operatie.

Na vijf jaar bleek dat acht vrouwen (7,8%) die een baarmoederverwijderende operatie hadden gehad, last hadden van een hinderlijk balgevoel of heroperatie nodig hadden, tegenover één vrouw (1%) die hier last van had na een baarmoedersparende operatie. Daarnaast was er een significant verschil in het ‘succes’ van de verschillende operaties. Succes betekende hier het ontbreken van een verzakking achter het hymen, een balgevoel, een heroperatie of pessariumgebruik voor een herhaalde verzakking. 87,2 procent van de baarmoedersparende operaties bleek ‘succesvol’ tegenover 75,5 procent van de baarmoederverwijderende operaties. Vanwege dit significante verschil is de baarmoedersparende operatie ‘niet inferieur’ aan de baarmoederverwijderende operatie, volgens het promotieonderzoek.

Bovendien bleek uit een secundaire analyse van dit onderzoek, waarbij de onderzoekers corrigeerden voor de in tijd fluctuerende symptomen van verzakking, dat de baarmoederverwijderende operatie een risicofactor is voor een herhaalde verzakking van het achterste compartiment.

Een van de beperkingen van deze studie is dat de onderzoeken niet geblindeerd konden zijn. Het is immers bij lichamelijk onderzoek duidelijk te zien of er een baarmoeder aanwezig is of niet.