AMC zet stap op weg naar genderinclusiviteit

Toevallig verscheen er vandaag een contextueel aansluitend artikel in een ander medium:
https://www.hpdetijd.nl/columns/de-universiteit-van-amsterdam-verklaart-de-oorlog-aan-koning-alcohol-dus-ik-breng-mijn-bul-terug/

"Alcoholgebruik draagt niet bij... aan een diverse en inclusieve studie- en werkomgeving, schrijft de Universiteit van Amsterdam."
(...)
"Mijn 389-jarige alma mater is verworden tot een crèche voor millennials, sneeuwvlokjes en andere ongewervelden, een safe space vol teddyberen tegen tentamenstress", schrijft Arthur van Amerongen." Meer lezen Minder lezen

[Reactie gewijzigd door Mitra, Peter John op 01-10-2021 13:09]

Ik zat een tijdje te kijken naar de foto van dat toiletbordje met daarop die poppetjes met rok, broek en een met een halve broekrok. Is dit nu de 'genderinclusieve' indeling der mensheid?
Dit is nou toch juist precies wat we NIET willen?
We stoppen d...us mensen in hokjes. Ook in toilethokjes. Maar we blijven mensen die zich man noemen aanduiden met een broek en mensen die zich vrouw voelen met een rok. Daar gaat het al mis. Waarom niet gewoon één poppetje?

We hebben net 27 varianten van genders op een vlag gedrukt en dan reduceren we bij toiletten de kwestie tot mensen met een broek of een rok. Wat op zich overigens uitstekend voldoet! Maar het staat in tegenspraak met de diversiteit en inclusiviteit waar zo naar gestreefd wordt. Ik vind genderinclusiviteit overigens het irritantste woord van 2021. Het is een hype, waar de politieke correctheid van afdruipt. Het suggereert bovendien iets wat er al is. Het hoeft niet benoemd te worden. Juist het benoemen creëert hokjes en verschillen.
Zet gewoon in grote letters TOILET op de deur en je bent voor iedereen klaar.

Ik gun iedereen een vrij en zorgeloos leven en ondersteun maatregelen die dat bevorderen. Maar ik ben op maatschappelijk vlak volstrekt niet geïnteresseerd in hoe iemands 'gender' is, mits mensen in vrijheid kunnen zijn wie ze willen zijn en kunnen doen wat ze willen, maar dat heeft met dit toiletbordje niks te maken.
Waar komt die plotselinge brede openbare maatschappelijke viering van iemands gender- en geslachtsgevoel vandaan? Ik wordt voortdurend multimediaal met mijn neus gedrukt op de meest intieme gevoelens van een kleine groep mensen, die het voor elkaar heeft gekregen dat we vol respect bordjes van een halve broekrok gaan ophangen om hen zich 'welkom' te laten voelen. Die het voor elkaar hebben gekregen dat 'aseksueel' en zelfs 'aromantisch' officiële categorieën zijn geworden waarmee ik op maatschappelijk niveau met iemands intieme gevoelens wordt geconfronteerd waar ik helemaal niets van WIL weten. Of die het prettig vinden met 'hen' te worden aangesproken als ze zich tweeslachtig voelen. Eigenlijk ongelooflijk. Mijn mildheid en ruimdenkendheid worden er door op de proef gesteld.

Dan ook graag bordjes voor ongelukkige mensen (met een donker wolkje boven het poppetje), of voor bange mensen (een in elkaar gekrompen poppetje), en mensen met een identiteitscrisis die niets met gender of sexualiteit te maken heeft (een poppetje met een groot vraagteken er boven). En voor mensen met kanker, die net een zware operatie hebben gehad (een poppetje met een chirurgenmasker?) . Of voor mensen met rood haar (poppetje met rood haar). Er zijn dúizenden redenen waarom je je diep van binnen (of zelfs van buiten) 'anders' kan voelen, en er graag meer bij zou willen horen. Waarom hebben we gender als onderwerp gekozen en niet die duizend andere onderwerpen die - en dat is van wezenlijk belang bij het beoordelen van deze kwestie - net zo belangrijk zijn?

En waarom gekoppeld aan w.c.'s? Technisch gesproken kan iedereen op elke w.c. doen wat ie moet doen. Dus waarom niet dezelfde poppetjes afbeelden bij de ingang van een postkantoor, speeltuin of snoepwinkel? Nee - we doen dat alleen bij toiletten, omdat daar al bordjes met poppetjes hingen waar sommige mensen zich niet in herkennen. De WC wordt vervolgens niet verbouwd - er verandert niks. Er worden alleen andere bordjes opgehangen. Het gaat dus niet om iets functioneels of doeltreffends, maar simpelweg om erkenning. Zie mij - hoor mij - respecteer mij. En daarmee worden andere mensen tekort gedaan. Mensen die geen genderprobleem hebben, maar heel andere problemen. Het is de mildheid en mijn vrijheid-blijheid opvatting die me hier uitredden maar eigenlijk is het niet te doen om hierover na te denken. Meer lezen Minder lezen

[Reactie gewijzigd door G?bel op 30-09-2021 23:40]

Ik heb het verschil tussen mannen- en vrouwen-wc's altijd al wat raar gevonden, hebben we thuis toch ook niet?
Gewoon één all inclusive toilet met een pot voor iedereen en een handige pisbak voor menselijke wezens met een uitwendige plasbuis zou ik ...zeggen. Meer lezen Minder lezen

Ongetwijfeld steek ik mijn hoofd hiermee in een wespennest en roept het misschien zelfs enkele ad hominems op in een discussie over in essentie doelgroepen van bepaalde toiletpotten, maar toch 'steekt' het. Namelijk dat voorstanders van het loslaten... van hokjesdenken toch steeds voorstander lijken te zijn van juist het tegendeel daarvan en hun wereldbeeld opdringen in dezelfde adem waarmee beschuldigend wordt geuit dat anderen dit niet mogen doen.

Met alle respect voor een ieder die zich anders voelt, maar waar is de tijd, dat jongetjes nog gewoon jongetjes MOCHTEN zijn en meisjes gewoon meisjes MOCHTEN zijn, zonder dat zelfverklaarde, kennelijk vooral randstedelijke wereldverbeteraars ons opdringen dat we maar een steeds oplopend getal aan 'varianten' (in 2016 waren we al bij LGBTQIAP, volgt u het nog?) moeten accepteren die allemaal hun eigen hokjes met nog al dan niet uitgekristalliseerde grenzen willen afbakenen en vooral dit aan anderen lijken te willen opdringen. Kinderen worden al op sommige basisscholen al op de leeftijd van 8 jaar lastig gevallen met wat anderen in de onderbroek hebben en met wie ze intieme omgang hebben in welke vorm dan ook, terwijl het KINDEREN zijn; mogen ze aub ook gewoon zelf hun sexualiteit ontdekken op de leeftijd waarop we dit gemiddeld bezien gezond achten (puberteit) en dan dit soort gesprekken hebben met hun ouders, die hierin een primaire rol hebben? (retorische vraag).

In Engeland hebben we gezien wat het betekent als er overal 'sorry' voor wordt gezegd. De Britse identiteit is er een geworden van overal excuses voor maken, in de regel zelfs al bij voorbaat, om maar niet een minimale kans te lopen op dat iemand of een groep mensen zich beledigd VOELT. Met als consequentie dat bepaalde groepen hun kans schoon zien om die belediging al bij voorbaat te claimen en daarmee macht uit te oefenen. De hele samenleving is daar op slot gegaan en niemand respecteert elkaar meer, het draait allemaal om angst. Tot aan tv-series aan toe, waarbij bijvoorbeeld leden van het Britse koninklijk huis of ridders ineens van Afrikaanse komaf zijn (zou goed zijn overigens als het echt zo was, maar het is historisch incorrect, net als dat een Britse kroonprins niet ineens een Amerikaans accent kan hebben). In Nederland hebben we (terecht) altijd respect en tolerantie getoond voor het vreemde, maar dat is wat anders dan je (nationale) identiteit opgeven om maar 'inclusief' te zijn.

Volgens mij wordt voor het eerst in officiële documenten het geslacht genoteerd aan de hand van welke van de twee soorten geslachtscellen je lichaam gebouwd is om voort te brengen. Of je nou wel of niet op het andere geslacht blijkt te vallen als je wat ouder bent, of daar totaal geen interesse in hebt, of je liever toch van het andere geslacht had geweest en dit al dan niet laat aanpassen, dat is helemaal prima en moet je vooral zelf weten. Maar dat is tegelijkertijd wel ook je eigen zaak en niet die van de maatschappij, laat staan dat we blij moeten zijn dat daar aparte toiletten/toiletsymbolen en andere voorzieningen/uitzonderingen voor nodig moeten hebben uit publieke middelen, die bijvoorbeeld in de zorg ook voor goede dingen kunnen worden gebruikt. Moeten mensen dan weer de kast in? Natuurlijk niet, maar daar zijn andere oplossingen voor dan de hele maatschappij deze nieuwe opvattingen opdringen.

Iedereen heeft het recht gelukkig te zijn, maar niemand heeft het recht zijn visie aan een ander op te dringen. Vanuit de dorpen buiten de randstad, waar andere onderwerpen aan de orde van de dag zijn en we heus ook niet in de middeleeuwen leven, kijken we echt met verbazing naar dit soort excessen.

Het AMC krijgt een veer in de kont voor het maken van een 'stap vooruit'. Wat mij betreft is het niet een stap vooruit, maar een stap achteruit, omdat het doel van een maakbare samenleving, waarbij iedereen het naar zijn zin gaat hebben en niemand ontevreden is, een utopie is en daarmee niet haalbaar. Meer lezen Minder lezen

[Reactie gewijzigd door Mitra, Peter John op 29-09-2021 11:37]

Goede Morgen
Ik kan het nog steeds niet begrijpen
Men wil niet in een hokje worden geplaatst.
Man/Vrouw is uit den boze.
En dus creeren we weer een hokje.
Passen we de regenboog vlag aan.
Wensen we niet meer met geslacht te worden aangesproken....
Gender neutraliteit??Bestaat dat eigenlijk wel echt

Een rommeltje wat mij betreft.
Begrijp mij goed.
IEDEREEN heeft recht op geluk.
En als wij als samenleving daaraan, in alle redelijkheid kunnen bijdragen, zeg ik doen.

Maar nu proberen we het iedereen naar de zin te maken.
Het lijkt er op dat we zo de-escalerend bezig willen zijn.

Met als gevolg iedereen een hokje, TOCH?

Misschien iets om even bij stil te staan, De nieuwe "eenheid" van onze samenleving.

Meer lezen Minder lezen