Zorgpersoneel uit India

Bent u onlangs ook zo geschrokken? U weet wel, van dat onethische gedrag van een ziekenhuis in het noorden. Het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) heeft een delegatie naar India laten afreizen om daar actief zorgpersoneel te werven voor haar operatiekamers.

Bij ontwikkelingsorganisatie Wemos waren we geschokt. Dat bedenk je toch niet: dat de grootste werkgever van Noord-Nederland zich schuldig maakt aan het weghalen van mensen uit een ontwikkelingsland. Ook u heeft ongetwijfeld de kritiek hierop gelezen in diverse Nederlandse dagbladen van vakbond AbvaKabo, beroepsvereniging V&VN, de SP en Wemos.

Het is onbegrijpelijk dat juist dit ziekenhuis besluit de tekorten die ze heeft op te vullen door personeel te halen van ver. De UMCG-woordvoerder vertelde dat ze uit eigen ervaring weten hoe het is om personeel kwijt te raken dat ze intern hebben opgeleid.

Dat gebeurt soms doordat zorgverleners teruggaan naar hun geboortestreek om daar in het plaatselijke ziekenhuis te werken. Dat is erg vervelend voor het UMCG – een kostbare investering – maar wel de realiteit van de dag en daar zou het ziekenhuis op kunnen anticiperen. Maar nee hoor, in plaats daarvan is besloten personeel van ver te halen. Overigens staat dit los van de wens en rechten van het individu: migreren mag.

Het UMCG beweert dat veertien mensen weghalen uit India niet zo problematisch is voor zo’n groot land met zoveel ziekenhuizen. Dus een effect dat je niet direct ziet of kunt aantonen, dat is er niet? Blijkbaar staan de Groningers niet stil bij het feit dat de Indiase overheid heeft geïnvesteerd in de opleiding van deze veertien zorgverleners. En dat zij dagelijks enorm veel Indiase patiënten zouden kunnen helpen. India is nota bene één van de 57 landen in de wereld met een zorgpersoneelcrisis.

Overheden wereldwijd hebben de verplichting om elkaar te helpen bij het implementeren van het recht op gezondheid. Dat betekent onder andere dat het nationale personeelsbeleid in de zorg niet ondermijnend mag zijn voor het functioneren van het zorgstelsel in een ander land. Het is dan ook goed dat minister Klink in april in de Tweede Kamer heeft gezegd dat hij niet wil dat Nederlandse zorgwerkgevers bijdragen aan de brain drain in ontwikkelingslanden.

Laat de Groningse wervingsactie een eenmalig probeersel zijn van een zorgwerkgever met een acuut personeelsprobleem, waarvoor vanaf heden weer gewoon nationale, structurele oplossingen worden bedacht om het recht op gezondheid van íedere wereldburger te realiseren.

Anke Tijtsma, projectcoördinator zorgpersoneel, Wemos