Laatste nieuws
Nieuws

Zorgdebat: 'Minder regels en markt, meer samenwerking'

4 reacties

Minder regels en marktwerking, maar meer samenwerking: dat is wat de zorgsector nodig heeft. Daarover bleek zaterdag tijdens het zorgdebat 'Politieke keuzes in de zorg' van Het Roer Moet Om consensus te bestaan onder politieke partijen.

Artsencollectief Het Roer Moet Om (HRMO) kwam in de aanloop naar de verkiezingen met een manifest, waarin HRMO pleit om met alle betrokken partijen een deltaplan voor de zorg op te stellen. Het doel: onder andere zorgen voor minder regeldruk in de zorg, en de politiek te dwingen een duidelijke keuze te maken waar zorggeld aan wordt uitgegeven, omdat alles doen te duur is. Negen Haagse politici (van VVD, PVDA, CDA, Groenlinks, D66, SP, Christenunie, 50Plus, en SGP) waren ingegaan op de uitnodiging van HRMO voor een zorgdebat, in een goed gevuld Carré in Amsterdam.

De aanwezige partijen leken elkaar te vinden op het standpunt dat de marktwerking binnen de zorg is doorgeschoten en samenwerking hierdoor wordt belemmerd -een visie die overigens niet werd gedeeld door VVD'er Arno Rutte. 'Samenwerken en concurrentie zijn tegenstellingen, dat botst' vatte Léonie Sazias van 50Plus de frustratie samen.  'Op dit moment moeten twee ziekenhuizen toestemming vragen om een duur toestel samen te delen', schetste GroenLinks-lijsttrekker Jesse Klaver.

'Samenwerken is niet de norm in ons land', constateerde Carla-Dik Faber (Christenunie), die met een voorstel kwam 'om te beginnen met de eerstelijnszorg uit de Mededingingswet te halen'. PvdA'er Jeroen Dijsselbloem laakte het 'grote geloof in concurrentie die zou leiden tot betere zorg'. 'Want dat leidt ook tot regeldruk'.

Om van die regeldruk af te komen, pleitte Kees van der Staaij (SGP) om een schrap-wet op te stellen, en zo af te dwingen dat er daadwerkelijk regels binnen de zorg verdwijnen, 'en je niet een kruisje op een formulier hoeft te zetten dat je de temperatuur van de koelkast hebt gecontroleerd'. Klaver durfde een harde doelstelling voor het komende regeerakkoord aan. Wat hem betreft stellen de nieuwe coalitiepartijen het concrete doel van vijftig procent reductie van administratieve lasten in de zorg, door aanpassing van wet- en regelgeving. 'En dan kan daar op worden afgerekend'.

'Wantrouwen zorgt voor regels', stelde Hanke Bruins Slot (CDA). Voormalig huisarts en debatleider Tom van 't Hek wees op de rol die politici zelf hebben: door bij elk incident in de zorg Kamervragen te stellen, schaden zij met 'incidentpolitek' zelf het vertrouwen in de zorgprofessional.

Het Roer Moet Om wilde van de partijen ook horen welke keuzes zij durven te maken om de stijgende zorgkosten een halt toe te roepen: wat hoeft niet? Daar bleken de meeste politici niet hun vingers aan te durven branden. Liever noemden ze zaken waar volgens hen de huidige kosten van naar beneden kunnen worden gebracht. D66-Kamerlid Pia Dijksta repte over de centrale inkoop van geneesmiddelen als manier om kosten te drukken. SP-Kamerlid Renske Leijten stelde dat er 'nog teveel lucht in het zorgstelsel zit', doelend op een systeem met concurrerende zorgverzekeraars, om te hoeven snijden in zorg. Hanke Bruins Slot (CDA) opperde de inzet van meer vrijwilligers, bijvoorbeeld buddy's die mensen bijstaan die zelf lastig hun zorgbehoefte kunnen.

Dik-Faber (Christenunie) deed een poging door herhaaldelijk te stellen dat 'de vraag vaker moet worden gesteld of alles wat kan, ook moet'. 'Die discussie moeten we voeren. Maar het is een vraag die niemand durft te stellen.' GroenLinkser Klaver noemde het tegengaan van 'overbehandelen'.

Zes van de negen partijen zeiden heil te zien in het bepalen van een maximum bedrag dat uit de rijksbegroting naar zorg mag gaan, maar dat doen 50Plus, SP en Groenlinks niet.

Het manifest en het debat dragen er aan bij dat zorg als belangrijk onderwep vooraan de verkiezingsagenda is gekomen, spraken HRMO-artsen Josephine Kan en Pascale Hendriks na afloop van het debat de hoop uit. 'Het idee dat niet alles in de zorg meer betaald kan worden, is nieuw voor veel mensen', aldus Hendriks. 'Mensen zijn er nog niet aan toe.' Zij hoopt dat een organisatie als KNMG nu de handschoen wil oppakken om alle betrokken partijen aan tafel te zetten om een gezamenlijk deltaplan voor de zorg te ontwikkelen.

lees ook

Nieuws politiek VVD Het roer moet om ChristenUnie GroenLinks SGP D66 CDA 50Plus
  • Ilse Kleijne

    Ilse Kleijne-Thoonsen is journalist bij Medisch Contact, met een focus op opleiding, loopbaan en arbeidsmarkt.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • geert slock

    huisarts, sluis

    Weer wat politieke windowdressing, er zijn verkiezingen op komst.
    Zorgverleners worden nog dagelijks geplaagd door de mededingingswet en de oeverloze burocratie die de zorgverzekeraars opleggen conform hun opdracht van VWS.
    De wet moet wijzigen, zorg...verleners moeten hun professionele autonomie terugkrijgen en de overheid moet stoppen om via 1001 betalingsregelingen zorgverleners tegen elkaar uit te spelen en financieel een duidelijk meerjarenbeleid afspreken, dan komt er vanzelf samenwerking.
    Het huidige beleid van permanente stelselhervorming, blinde besparingen gevolgd door oplapwerk en het doorschuiven van de verwantwoordelijkheid leidt tot een exploderende overheadkost, zodat steeds meer zorggeld in bestuurslagen blijft plakken en er voor de feitelijke zorg geen geld meer over is.

  • W.J. Duits

    Bedrijfsarts, HOUTEN Nederland

    Het wantrouwen moet weg. De huidige regels zijn gebaseerd op wantrouwen. De zorgverzekeraars wantrouwen de zorgverleners en eisen daarom controle. Op zich logisch vanuit de opdracht die ze hebben gekregen van de politiek. Dus als je dat wil verandere...n: Haal de verantwoordelijkheid weg bij de zorgverzekeraars, dat zorgt direct voor minder bureaucratie.
    Maar dan? Wie bepaalt dan of een behandeling zinvol is? Je zou zeggen, in lijn met de eigen verantwoordelijkheid van de mens: De patiënt, daarbij geadviseerd door zijn behandelaar.
    Wat vraagt dat: Een eerlijke en goed communicerende behandelaar, die aangeeft wat de voor en de nadelen zijn. En een consequentie voor de patiënt: Bij een negatief advies van de behandelaar, wordt de behandeling niet vergoed voor de patiënt.
    Dan de kwestie wie krijgt er wel een behandeling en wie niet? Stel een behandeling is erg duur, maar wel levensverlengend of een grote bijdrage tot de verbetering van de kwaliteit van leven. Gaan we dit inkomensafhankelijk maken? Want dat is de eigenlijke vraag bij kostenreductie: Wie mag wel worden behandeld en wie niet? Als je steenrijk bent, dan mag je verder leven in een redelijke levenskwaliteit, maar heb je het geld niet dan wordt je afgeschreven.
    Dan de kwestie van marktwerking: Mag een behandelaar commercieel zijn? Op zich hoeft dat geen probleem te zijn en het staat ook de samenwerking niet in de weg. Want de markt moet zijn : zorgvrager en zorgverlener. En een ondernemende zorgverlener kan misschien wel een heel goed florerende luxe kliniek organiseren, waar grof betalende patiënten in luxe kunnen baden. En met dat extra geld kan hij dan de minvermogenden wel behandelen, ze krijgen wel alle zorg, maar baden niet in luxe, maar verblijven in een standaard omgeving waarin alles dat noodzakelijk is aanwezig is.
    De vraag wie een behandeling krijgt mag alleen afhangen van zinvolheid ervan in mijn beleving, nooit op basis van geld,. niet in een land dat behoort tot een der rijksten in de Wereld.

  • dolf algra

    arts, de werkplaats - denktank voor zorg en sociale zekerheid, rotterdam

    Het Manifest lijkt nu al weer in de polder te stranden als je het bovenstaande verslag leest met de voorspelbare en de te gratis oproepen van de verzamelde politici. Minder regels, minder markt, meer samenwerken. Daar krijg je handen wel voor op elka...ar.

    De aanwezige politici lijken handig mee te bewegen op de golven van het Manifest. Maar de echte keuzes gaan ze uit de weg. Dat was te verwachten, want daar zijn ze politici voor, die willen zoveel mogelijk manouvreerruimte. Daarnaast: het Manifest zelf is te algemeen en te vaag geformuleerd dus biedt ze die ruimte. Makkie dus.

    Toch is het Manifest op zich een prima en dapper initiatief. Maar met 'samen dapper' kom je er - naar mijn overtuiging - niet ( door heen).

    Het moet en kan veel concreter. Waarom niet even gebrainstormd en top 10-20 lijstje gefabriceerd die per acuut geschrapt kan worden. In eigen ziekenhuis, gezondheidscentrum en/of zorg instelling. Daar hebben we de politiek toch niet voor nodig ?

    Met als base line overbodige regels voeren wij gewoon van nu niet meer uit, want verloren tijd. Meer met minder. Dus maak zelf een einde aan uw verloren tijd.

    De politiek moet gaan over de grote lijnen. Dus laat die zich uit spreken over bijvoorbeeld out of the box plan van vaatchirurg Willems - zie de doodzieke zorg - met 6 UMC's - 50-60 dagbehandelingscentra en twintig 24uurs centra. En het opdelen van de opleidingen. Kijk dat is andere koek. Benieuwd wat de KNMG er eigenlijk van vindt. Heeft die zich al uitgesproken ?

    Er zouden meer dokters zich druk moeten maken over de betaalbaarheid van de zorg. Wie heeft er nog meer goeie ideeën en voorstellen ?

  • Ingmar de Gooijer

    Ondernemer/adviseur, Amsterdam

    Het contrasteren van de begrippen concurrentie en samenwerking is theoretisch onjuist. Concurrentie is fundamenteel gebaseerd op samenwerking en wordt helder uitgelegd door Marcel Canoy in FD vandaag: https://fd.nl/opinie/1184020/concurreren-versus-s...amenwerken

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.