WHO erkent traditionele Chinese geneeskunde
4 reactiesAls volgend jaar de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) de elfde versie van de International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD) lanceert, zal daarin voor het eerst ook plaats zijn voor traditionele Chinese geneeskunde. Westerse artsen en onderzoekers zijn daar zeer bezorgd over, zo blijkt uit een publicatie in Nature.
In het vernieuwde compendium zullen ruim 3000 termen staan die alle betrekking hebben op traditionele Chinese geneeskunde. Denk daarbij aan volgens die geneeskunde gedefinieerde ziekten, aan veronderstelde onderliggende mechanismen en vooral aan behandelingen met kruiden en acupunctuur. Volgens Nature is het met name Margaret Chan geweest – voorzitter van de WHO tussen 2006 en 2017 – die de opmars van de traditionele geneesmiddelen en meer speciaal die van de Chinese soort een forse zet heeft gegeven.
China verwacht er in ieder geval veel van. Vooral ook in economische zin: de export van traditionele medicijnen is in de afgelopen jaren al gestegen met 54 procent, en wordt geraamd op zo’n 295 miljoen dollar. Tienduizenden toeristen laven zich inmiddels aan de vermeende heilzame werking van de middelen in China zelf en het land heeft in meer dan twintig buitenlandse steden, waaronder Barcelona, Boedapest en Dubai, centra voor traditionele Chinese geneeskunde opgezet.
Bij westerse artsen en biomedici stuit deze ontwikkeling op fundamentele kritiek. Er is volgens hen nauwelijks of geen bewijs voor de werkzaamheid en effectiviteit van de traditionele Chinese geneeskunde, noch bestaat er enige solide fysiologische onderbouwing. Ofschoon voor een enkel kruid werkzaamheid wel is aangetoond, waarbij vaak wordt gewezen op het voorbeeld van artemisinine dat wordt gebruikt bij de behandeling van malaria en voor de ontdekking waarvan zelfs een Nobelprijs is uitgereikt.
Dat neemt niet weg dat de fameuze Britse epidemioloog en statisticus als Richard Peto in Nature uitroept: ‘Ik dacht dat de WHO op de bres stond voor evidence-based medicine.’ Het enige voordeel dat hij kan ontdekken van de vernieuwde ICD is dat het onderzoekers kan helpen bij het verzamelen van – soms gevaarlijke- bijwerkingen van traditionele middelen. Maar het kan volgens hem nooit de bedoeling zijn van de WHO om deze geneeskunde te ondersteunen.
www.nature.com, vol 561, 27 september 2018, p. 448-450
Lees ook
M.A. Rappoldt
arts, Stiens
Om een systeem te beoordelen moet je het systeem kennen. De WHO is er voor de hele wereld. in Europa en Amerika ontwikkelde de Westerse geneeskunde. China, Japan, Korea werkt men al eeuwen met een Oosterse geneeskunde. Natuurlijk heeft de WHO zich... verdiept in de gezondheidssystemen buiten Europa en Amerika. Zij zijn voor de hele wereld. Hopelijk roept deze erkenning door de WHO nieuwsgierigheid op onze artsen naar het waarom de WHO dit als een geneeskundig systeem (h)erkent.
Mijn nieuwsgierigheid naar de visie van andere culturen op gezondheid en ziekte bracht mij al tientallen jaren geleden in contact met de Traditionele Chinese Geneeswijze. Het concept over QI (energie) en hoe we Qi maken , sturen en gebruiken, voegt veel toe aan mijn kennis als Westers arts.
Menig patiënt waar ik Westers niets voor wist kon ik advies geven vanuit deze kennis, waardoor er wel vooruitgang ontstond bij die persoon.
De kennis over vorm vul ik aan met de kennis van deze energie.
Marian Rappoldt, arts
C.N.M. (Cees) Renckens
vrouwenarts n.p., HOORN NH Nederland
De auteur van Snapper's biografie is Arie Berghout en niet Hans van der Ploeg. Snapper bemoeide zich weinig met de traditionele geneeskunde in China, waar hij ook niet zo lang heeft gewerkt.
Anje Wiersinga
Ex-internist en tropenarts, Zeist
Naar aanleiding van Uw artikel over de WHO erkenning van traditionele Chinese Geneeskunde moge ik in herinnering brengen het boek van Professor Snapper
“Chinese lessons to western medicine”
Snapper was hoogleraar Interne geneeskunde in Amsterda...m tot zijn vertrek in 1938 als Hoofd van de Medical Department van de Peking Universiteit. Naar aanleiding van zijn ervaringen in Peking schreef hij dit boek. Na de oorlog – hij was Jood - werd hij hoogleraar in de Verenigde Staten.
Hans van der Ploeg schreef een biografie over hem, dat dit jaar is uitgekomen.
Jan Keppel Hesselink
arts-pijnbehandelaar, Bosch en Duin
De infusie van Traditionele Chinese Geneeskunde (TCM) in de ICD is een uitvloeisel van een maatschappelijke tendens in de geneeskunde, die omschreven kan worden als 'postmoderne geneeskunde'.
Het grote misverstand binnen de postmoderne geneeskunde... is dat elke benadering of opvatting (die van de dokter en die van de patient) equivalent wordt geacht te zijn. Dat is een misverstand, omdat de geneeskunde niet gebaseerd is op een aantal feiten waarvan we of dit (de arts) of dat (de patient) kunnen vinden, maar op een eenduidige en overdraagbare onderzoeksmethodologie. Wetenschap is geen verzameling van feiten die je kan omarmen (arts) of kan verwerpen (patient) naar believen, maar is gefundeerd in de wijze waarop je onderzoek doet.
Ondanks dat ik een boek over acupunctuur schreef, en de waarde ervan bij de behandeling van een aantal chronische pijnsyndromen onderschrijf, vind ik deze beweging van het opnemen van niet-wetenschappelijke begrippen uit de TCM in de ICD de grootste fout die de WHO kon maken. Ik weet immers vrijwel zeker, dat die 3000 nieuwe termen die nu in de nieuwe versie van de ICD komen, geen van allen duidelijk te omschrijven zijn, laat staan dat ze te onderzoeken zijn.
We nemen toch ook niet ineens weer het 'zout-principe', het 'zwavel-principe' en het 'kwikzilver-principe' uit de alchimie op in de geneeskunde, omdat een aantal mensen dat een mooi oud systeem vinden?
Een classificatie van ziektebeelden dient uitsluitend gebaseerd te zijn op concepten die eenduidig zijn en onderzoeksaar zijn. We zullen in de geneeskunde ons nog eens heel duidelijk moeten gaan uitspreken over hoe om te gaan met de ramificaties van de postmoderne geneeskunde.
Tenslotte kan het niet anders zijn, dan dat de opname van die 3000 TCM begrippen een politiek gebeuren is, en ik meen dat we de politiek en de wetenschap niet in een vat moeten gooien. Dat vat zou dan met recht een vat der Danaïden genoemd kunnen worden, of zelfs een doos van Pandora.