Werk als medicijn voor psychisch kwetsbaren
3 reactiesEen groot aantal organisaties slaat de handen ineen om mensen met een psychische kwetsbaarheid aan werk te helpen. GGZ Nederland, uitkeringsinstantie UWV, de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en organisaties als Cedris en Divosa hebben een aantal speerpunten opgesteld.
Uit onderzoek blijkt dat mensen met een psychische kwetsbaarheid drie tot vier keer vaker werkloos zijn dan anderen. Tegelijk is bekend dat werken het herstel kan bevorderen. Een van de aandachtspunten is het tegengaan van vooroordelen over mensen met een psychische aandoening. ‘Zij willen door te werken graag meedoen, in hun eigen onderhoud voorzien, gewaardeerd worden en iets hebben wat de dag zin en richting geeft’, zegt Jacobine Geel, voorzitter van GGZ Nederland. ‘Maar het is helaas niet vanzelfsprekend dat je met een psychische kwetsbaarheid je baan houdt, of gemakkelijk weer een baan vindt.’
Werkgeversvereniging AWVN komt binnenkort met een handreiking om werkgevers te helpen. Ook start de vereniging pilots om te onderzoeken welke problemen werkgevers ervaren als ze een werknemer met psychische problemen in dienst nemen en wat juist goed werkt.
Met de afspraken wordt de lopende samenwerking uit 2012 tussen het UWV en GGZ Nederland geïntensiveerd en verbreed. Tegelijkertijd kondigen kabinet en UWV aan hier extra geld voor uit te trekken. Zo komt 1,5 miljoen euro extra beschikbaar voor bijvoorbeeld pilots bij werkgevers. Aan het initiatief is geen doelstelling over extra werkplekken verbonden.
Lees ook:
W.J. Duits
bedrijfsarts, Houten
Mevrouw Geel geeft een keurig theoretisch verhaal dat het moeilijk is voor mensen met psychische problemen om aan het werk te blijven. Maar ze lijkt te vergeten dat er ook een keerzijde is, iemand met psychische problemen moet je rekening mee houden,... helemaal eens waarschijnlijk. Maar er zijn collega's die dat moeten doen en die moeten ook hun targets halen en hoe denkt u dat het voelt dat je e
en van de weinigen bent die niet in het normale tempo mee kan doen? Als bedrijfsarts heb ik nog nooit iemand daar gelukkig van zien worden. Het klinkt een beetje als redenatie vanaf een rose-wolk. Laten we niet ontkennen dan mensen met een psychisch ziekte extra zorg nodig hebben en dat we daar geld voor moeten reserveren. Net als voor het "thuis" laten wonen van deze groep. Er wordt te snel vergeten dat wanneer 12 patiënten opgenomen zijn en worden begeleid door 3 verpleegkundigen in een intramurale setting, een veelvoud van deze zelfde verpleegkundige nodig zijn om dat extramuraal te kunnen doen. Kortom "dream on".
W.J. Duits
bedrijfsarts, Houten
Het is jammer dat een wiel opnieuw moet worden uitgevonden. Als bedrijfsarts heb ik jaren gewerkt voor een Sociaal Werkvoorzieningsschap. Deze bedrijven waren ingericht op deze kwetsbare groep. Soms begonnen we met resocialisatie, het weer werken in ...een werkstramien van vaste uren. Vervolgens werd er gekeken naar capaciteiten en opleidingsmogelijkheden. Een deel van de mensen bleef in de werkplaatsen, omdat zij een specifieke aansturing nodig hadden en een werkleider die dat kon bieden. Anderen stroomden door. Het is jammer dat onder het motto "iedereen moet meedoen" wel eens wordt vergeten dat er mensen zijn die wat meer zorg en aandacht nodig hebben. En als ze die niet krijgen, dat het niet goed met ze gaat. Het is opmerkelijk dat de GGZ hierin wil meedoen, hun eigen mogelijkheden voor dagbesteding en tussenvormen naar werk zijn drastisch weg bezuinigd.
Prachtig al die hemelfietserige plannen, maar ik wil nu wel eens concrete stappen zien. Hoe, wanneer, waar, door wie en wanneer afgerond. De huidige afspraak is weer zo'n salongebeurtenis, "iedereen hief het glas, iedereen deed een plas en alles bleef zoals het was".
dolf algra
commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, rotterdam
Teveel mensen met psychische aandoeningen staan 'aan de kant' en hebben (te) weinig kansen om (ook) in de samenleving te participeren. Jammer.
Goed initiatief dus om daar wat meer aan te gaan doen. Maar dat is gemakkelijker gezegd, dan gedaan. Wan...t de barrières tot arbeidsparticipatie blijken groot. De oorzaak daarvan is relatief simpel. De werkvloer weet zich geen (goede) raad met mensen met een (ernstige) psychische aandoening, ondanks de vaak aanwezige 'goede' wil. Te ingewikkeld. Te lastig. Te...
De gesloten convenant barst van de goede bedoelingen. Lees maar even mee:
1. meer aandacht van met mensen met psychische kwestbaarheid
2. meer kennisdeling
3. bijdrage aan destigmatisering
4. ondersteunen van welwillende werkgevers
5. actief bijdrage aan samenwerkingsverbanden en
6 het bevorderen van aandacht door oa deskundigheidsbevordering van professionals.
Of dit genoeg is om 'deuk in pakje boter te slaan' durf ik te betwijfelen.
Aandacht is goed, maar daadkracht is beter. Of om het op zijn rotterdams te zeggen: niet lullen, maar poetsen.
Wellicht dat deze route kaart wat meer handen en voeten daar aan kan geven.
https://www.samenvoordeklant.nl/sites/default/files/bestandsbijlage/de_routekaart_psychische_aandoeningen_en_werk_2018_derde_geactualiseerde_versie.pdf#overlay-context=nieuws/derde-geactualiseerde-versie-routekaart-psychische-aandoeningen-en-werk
Gewoon zelf aan de slag gaan is nog beter.