Wel of niet doen
1 reactieHet artsenvak staat bol van de keuzes. U bent zich er doorgaans niet zo van bewust en gaat er gelukkig ook niet zo onder gebukt, maar toch. U kunt steeds besluiten om iets wel of niet te doen: wel of niet behandelen, wel of niet iets aanvragen, wel of niet iets vertellen.
Uiteraard binnen bepaalde marges, maar tussen een veroordeling door het tuchtcollege en het gelauwerd worden met bijvoorbeeld een Federa-prijs (De kloof tussen kennis en praktijk) of ZonMw Parel (Prikkelend onderzoek over hoesten) zit nog flink wat grijs. In dat boeiende gebied gaat het om argumenten, om kritisch afwegen. Het zou het terrein van de arts-academicus móeten zijn. Soms dwars tegen gewenste politieke of maatschappelijke opvattingen in. ‘Ik doe het altijd zo’ past daar eigenlijk niet. ‘Altijd zo’ is afhankelijk van tijd en plaats.
Zo mag er bijvoorbeeld van u als arts nu een kritische houding en uitspraak worden verwacht over jongensbesnijdenis op niet-therapeutisch gronden (Jongensbesnijdenis krachtig ontmoedigenblz. 944 en 977 Niet snijden in gezonde kinderen). Hoe ingesleten dit gebruik in sommige culturen ook is. Maar als u geloofwaardig wilt zijn en niet met twee maten wilt meten, is het Hippocratische antwoord volstrekt duidelijk. Het is moedig dat de KNMG en relevante beroepsorganisaties zich helder hebben uitgesproken. Politieke partijen durven er hun handen niet aan te branden in hun verkiezingsprogramma’s.
U – of uw maatschap – bent ook zelf degene die beslist over het doen van lucratieve ingrepen. Eerlijk in de spiegel kijken is ook moedig. Bijvoorbeeld over het indiceren en bijna ongelimiteerd implanteren van een cardioverterdefibrillator (ICD). Welk belang wordt hier gediend behalve het economische?
Een wat luchtiger keuzemoment, maar soms toch met verstrekkende gevolgen (zie de brieven over de internist op vakantie in Nepal ): blijf ik op vakantie ook gewoon dokter of duik ik onder in beschermende anonimiteit?
Neem ik mijn stethoscoop en oorkijker toch mee of haal ik de esculaap van de voorruit? Noem ik mijn beroep of draai ik er toch maar een beetje omheen? Instrueer ik mijn kinderen hetzelfde te doen? Afijn, er zijn vele opties denkbaar en ongetwijfeld hilarische, tenenkrommende of leerzame voorvallen uit het heden en verleden te melden. Schrijf ze op en stuur ze in (zie blz. 967). Ons boek Witte Jassen en Bruinhemden voor de tien beste inzenders.
Ben Crul
,
In deze hoofdredactionele column gaat Ben Crul in op de kwestie van het financieel belang dat artsen kunnen hebben bij ingrepen die zij verrichten. Hierbij geeft u als voorbeeld het ''indiceren en bijna ongelimiteerd implanteren van een cardioverter-...defibrillator''.
Waar de Nederlandse Vereniging voor Cardiologie (NVVC) het helemaal eens is met de stelling dat het economische belang van de arts nooit mag prevaleren boven het medische belang van de patiënt kan zij zich totaal niet vinden in uw suggestie dat cardiologen deze belangen omdraaien in het geval van ICD implantaties. Er is de NVVC geen enkel onderzoek of concreet geval bekend waaruit dit zou moeten blijken, en ook de gegevens in de National Cardiovascular Data Registry wijzen hier niet op; het is toch niet zo dat u als wetenschapper uw ''kennis'' slechts heeft geput uit een recent artikel in NRC?
Dat in een hoofdredactioneel commentaar uitgenodigd wordt tot zelfreflectie, visies worden verwoord en prikkelende opmerkingen worden gemaakt is begrijpelijk en zelfs wenselijk. Met het uiten van ongefundeerde beschuldigingen wordt naar onze mening echter een grens overschreden. De redactie van Medisch Contact wijst er - terecht - herhaaldelijk op dat het vertrouwen in de kennis, kunde, en integriteit van de medisch specialisten in Nederland niet vanzelf komt. Kennelijk komen uitlatingen die dat vertrouwen kunnen ondermijnen wél vanzelf.
Met vriendelijke groet,
namens het Bestuur,
Dr. M.C.G. Daniëls, voorzitter NVVC