Was het IGZ-bevel tegen huisarts Tromp terecht?
6 reactiesAchter het nieuws
Huisarts Nico Tromp uit Tuitjenhorn werd op 2 oktober 2013 door de Inspectie voor de Gezondheidszorg op non-actief gezet. Na zijn suïcide herriep de IGZ dit bevel. De weduwe van Tromp vocht de maatregel aan, kreeg vorig jaar geen gelijk van de bestuursrechter en ging in hoger beroep bij de Raad van State. Zeven vragen over deze rechtszaak.
1.Waarom deze rechtszaak tegen de IGZ, er ligt toch al een rapport?
De commissie-Bleichrodt evalueerde het optreden van de instanties die met de casus-Tuitjenhorn te maken hadden. Zij reconstrueerde de afwegingen van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) om het bevel af te geven en bekritiseerde de wijze waarop met huisarts Tromp is overlegd: ‘Het zou de voorkeur hebben verdiend dat de arts zelf in een persoonlijk gesprek met de IGZ zijn visie op het voorgenomen bevel had kunnen geven. Daartoe had hij eerst voldoende tijd moeten krijgen om van het voorgenomen bevel kennis te nemen.’ Een alternatief was een afspraak met Tromp dat hij niet aan het werk zou gaan. Maar dat was volgens de IGZ niet mogelijk omdat Tromp niet had gemeld dat zijn opname in een ggz-instelling ten einde was. Huisarts Tromp was sinds het strafrechtelijk onderzoek ziek gemeld en in september in een ggz-instelling opgenomen. De commissie-Bleichrodt merkt op dat de IGZ Tromp de gelegenheid onthield om wantrouwen weg te nemen doordat ze dit niet met hem besprak. Wel was de IGZ op de hoogte dat Tromp niet snel zou opknappen en dat een waarnemer was ingezet. Bij het verschijnen van het rapport op 31 maart 2015 noemde de commissie de wens van de IGZ dat de huisarts zijn werk niet zou oppakken ‘begrijpelijk’, maar gaf geen oordeel over het bevel omdat de bestuursrechter nog uitspraak moest doen over het bevel.
2.Is er al eerder geoordeeld over het bevel van de inspectie?
Direct na het bevel maakten Nico en Anneke Tromp, die samen de Huisartsenpraktijk Tuitjenhorn vormden, bezwaar tegen het bevel aan hun instelling. Anneke Tromp-Schaap is ook arts en was toen begeleider van coassistenten bij Medisch Centrum Alkmaar. De VWS-commissie bezwaarschriften Awb heeft de IGZ op 18 maart 2014 geadviseerd om hun bezwaar gegrond te verklaren. Volgens de bezwaarcommissie had de IGZ een eventueel ingrijpen door de minister kunnen afwachten, omdat er toch al weken waren verlopen sinds de melding. De bezwaarcommissie vond daarnaast dat het bevel een disproportionele reikwijdte had en de IGZ zich bij een maatregel had kunnen beperken tot het bieden van terminale zorg, palliatieve zorg en euthanasie.
3.Wat was de reactie van de IGZ op dit advies om gegrond te verklaren?
De IGZ vond dat achteraf niet voldoende hard te maken was dat Nico Tromp ook op andere gebieden dan palliatieve zorg te kort was geschoten, maar vond wel dat het bevel begin oktober terecht werd gegeven. Omdat Tromp was overleden herriep de inspectie het bevel in mei 2014.
4.Hoe oordeelde de bestuursrechter op 2 juli 2015?
Nadat hun bezwaar door de IGZ was afgewezen, spanden Anneke Tromp en Huisartsenpraktijk Tuitjenhorn een zaak aan bij de bestuursrechter. De rechtbank concludeerde juli 2015 dat de inspectie het bevel mocht geven. In het vonnis staat: ‘De door de huisarts verleende zorg rondom de laatste levensfase van de patiënt voldeed niet aan de normen van verantwoorde zorg en er bestond acuut gevaar voor de volksgezondheid.’
5.Wat stelde Jaap Sijmons, advocaat van Anneke Tromp?
In het hoger beroep bij de Raad van State stelde Sijmons begin april dat het bevel van de IGZ niet rechtmatig was. ‘Deze maatregel voldoet niet aan het criterium dat er geen uitstel mogelijk was. De situatie was niet acuut, niet ernstig en niet omvangrijk. Uit de verklaring van anesthesioloog Kees Besse (zie vraag 6) blijkt wel dat het geen ernstige misser was en uit dit incident zijn geen conclusies te trekken over zijn competenties, behalve dat we wisten dat hij een vlekkeloze reputatie had’, stelt Sijmons. ‘Tromp was zeer ontdaan door het optreden van het Openbaar Ministerie en de inspectie. Hij was opgenomen in een ggz-instelling wegens suïcidaliteit. Hij had zich ziek gemeld en voor maanden waarneming geregeld en dit per brief aan zijn patiënten gemeld. Er waren bovendien maar twee palliatieve patiënten in zijn praktijk van wie een al was overleden en de andere was al overgedragen. Het was niet reëel te denken dat hij op korte termijn weer aan het werk zou gaan.’
6.En wat verklaarde anesthesioloog Kees Besse daar?
Anesthesioloog Kees Besse van het Radboudumc, vicevoorzitter van de multidisciplinaire richtlijncommissie Pijn bij kanker en lid van de KNMG-richtlijncommissie Palliatieve sedatie, was door de advocaat van Tromp gevraagd om de medische kant van de zaak te bestuderen. Hij verklaarde voor de Raad van State dat het met de gebrekkige circulatie van de stervende patiënt onwaarschijnlijk is dat hij is gestorven door de 1000 milligram morfine en 350 milligram midazolam, die Tromp in de benen van de man had gespoten. Hij vond het voorstelbaar dat op afstand van het ziekenhuis zo was gehandeld.
7.Wat vindt de IGZ?
Volgens de inspectie schoot Tromp te kort in de supervisie, de overdracht van de patiënt aan de huisartsenpost, in zijn handelen jegens de patiënt op de dag van diens overlijden en in de organisatie van de zorgverlening. De IGZ vindt daarom dat het bevel terecht is afgegeven. De verwachting is dat de Raad van State op 19 mei uitspraak doet.
Eva Nyst
Lees ook:
