Warme dokters van weleer

‘Mijn dokter heeft altijd alle tijd voor me, want als hij komt, gaat hij er bij zitten’, vertelde mijn moeder me. Ik trek dus bij visites die ik afleg altijd mijn overjas uit en ga rustig even zitten, ook al ben ik van plan het kort te houden. Mevrouw Dijkstra vindt desondanks dat ik altijd gehaast ben. ‘U zit altijd op het puntje van uw stoel en bent binnen een kwartier weer weg. Uw voorganger kwam altijd pas op het eind van de middag, zo tegen etenstijd. Vaak schoof hij aan, dronk een borreltje en at mee, vooral mijn gehaktballen vond hij heerlijk.’ Haar man kan het bevestigen: ‘Dat was nog eens een dokter met tijd en aandacht voor zijn patiënten.’ Ik besef dat ik daar niet tegenop kan. En tegen de neuroloog, die haar indertijd vanwege een ischias behandelde, zal ik het helemaal niet redden. ‘Dokter Buitenhuis kwam na zijn polikliniek hier langs, want ik kon met die ischias natuurlijk niet lopen. Het werd soms ‘s avonds laat, want die man had het razend druk. Op een keer kwam hij tegen elven. Hij zit op de rand van mijn bed en zegt: ‘Ik ben doodop, schuif eens een stukje op, ik moet even liggen.’ Na een uurtje kon hij pas weer op en ging toen na een borreltje naar huis. Is het waar of niet Henk?’ Haar man Henk zegt dat het ongelogen stervenswaar is.