Vogelvrij na euthanasie
18 reacties
Een huisarts verricht volgens de regels euthanasie en heeft ook twee SCEN-artsen geconsulteerd. Toch stelt het OM na het rapport van de toetsingscommissie een justitieel vooronderzoek in. De huisarts vertelt zijn verhaal als waarschuwing voor zijn collega’s.
Mijn patiënt is een 84-jarige weduwe met als hoofddiagnose COPD met ernstige inspanningsintolerantie. Daarnaast heeft ze slechte eetlust, geen reuk, geen smaak, valt ze langzaam af (BMI rond 20), is ze altijd koud en heeft ze functiebeperkingen in haar vingers en rugklachten. Zij heeft al meer dan vijftien jaar voor ogen dat als ze heel kortademig wordt, ze dan euthanasie wil. Dat punt was nu bereikt.
In de zeventien jaar dat ik haar huisarts was, heb ik heel veel, heel vaak en heel lang met haar over euthanasie gesproken. Alle alternatieven waren de revue gepasseerd, maar haar diepste wens was euthanasie. Ik ga daar pas toe over als aan alle zorgvuldigheidseisen is voldaan. ‘Ik wil niet op de voorpagina van de krant komen na uw dood’, is mijn stokpaardje. Dat gebeurde toch.
Twee SCEN-artsen
Deze zaak was anders dan de ‘gewone’ euthanasiezaken: het betrof een opstapeling van ouderdomsfactoren en het moment van natuurlijk overlijden was nog niet duidelijk. Dit was de eerste keer dat ik een euthanasie uitvoerde bij een niet direct terminaal beeld.
Ik had met patiënte nog niet over een datum gesproken, maar ging ervan uit, dat ze het snel zou willen. Ze wilde echter nog kerst met familie vieren en daardoor zou de uitvoering meer dan vier weken verder zijn. In deze casus waren, bij toeval, twee SCEN-artsen betrokken.
De eerste SCEN-arts was akkoord, maar adviseerde op basis van bovenstaande na de kerst een collega-SCEN-arts te raadplegen. Dat deed ik en ook die SCEN-arts gaf een positief advies. Begin februari volgde de euthanasie.
De RTE
De RTE nodigde mij uit: ‘(…) Zo is het de commissie onvoldoende duidelijk geworden aan welke aandoeningen patiënte leed en die voor haar aanleiding waren voor haar verzoek om hulp bij zelfdoding. Het is de commissie voorts gebleken dat u meermalen met patiënte heeft gesproken over alternatieve manieren om haar lijden te verlichten, maar dat zij hier niet of nauwelijks voor open stond. De commissie wil graag weten hoe u hiermee om bent gegaan.’
Deze vragen kon ik goed beantwoorden. De arts uit de commissie vroeg echter ook of de diagnose COPD wel klopte? Die vraag stond niet in de uitnodiging en overviel me. Of patiënte nog bij een longarts was geweest? In 1989 was de diagnose door een longarts gesteld, daarna is ze nog gecontroleerd. Vanaf 2001 zat ze in ons eigen COPD-programma. Er was geen reden om haar weer naar de longarts te verwijzen. Zuurstof wilde ze niet; geen gedoe met al die slangen. Het zou haar bij de inspanningsmomenten waarschijnlijk wel hebben geholpen, maar op de overleving heeft het geen effect.
Stuitend
Vier maanden later kreeg ik het bericht dat de RTE vond dat ik onzorgvuldig had gehandeld. Ik kon me er niet meer tegen verweren. Het bericht ging ook naar het College van procureurs-generaal (strafrecht) en naar de Inspectie voor de Gezondheidszorg en Jeugd (tuchtrecht).
Los van de onjuiste conclusies en onjuiste aannames in de beoordeling van de RTE vond ik de volgende zin het meest stuitend, waardoor het oordeel van de SCEN-arts niets waard blijkt te zijn:
‘De arts zal ook steun voor zijn voorgenomen handelen hebben ervaren door de conclusie van de tweede SCEN-consulent dat inmiddels aan de wettelijke zorgvuldigheidseisen was voldaan. Dit doet echter niets af aan het feit dat de arts in de ogen van de commissie onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt dat hij tot de overtuiging kon komen dat er bij patiënte sprake was van uitzichtloos lijden.’
Ik heb mij erover verbaasd dat de RTE de SCEN-artsen niet heeft gehoord. Overigens hebben beide SCEN-artsen – (mede) door deze zaak – hun functie als SCEN-arts neergelegd.
Met de inspectie heb ik een gesprek gehad. De inspectie concludeerde dat ik mij toetsbaar heb opgesteld en dat zij erop vertrouwen dat ik mijn toekomstig professioneel handelen zal aanpassen aan het RTE-oordeel.
Hulp bij zelfdoding is per definitie een opzetdelict
Rechtsbijstand
De officier van justitie belde mij keurig op voordat ik een brief op de mat kreeg waarin hij bevestigde dat ik verdacht werd van een strafbaar feit. Hij adviseerde mij een advocaat in de arm te nemen. Ik meldde me voor rechtsbijstand bij VvAA, maar mijn verzoek om vergoeding van de kosten van rechtsbijstand werd afgewezen omdat het recht op dekking vervalt als er sprake is van opzet bij het strafbare feit waarvan je wordt verdacht. Hulp bij zelfdoding is per definitie een opzetdelict.
Mijn advocaat, Robert-Jan van Eenennaam, nam hierop contact op met VvAA en met de officier van justitie. Hij en de officier dienden een beargumenteerd verzoek voor rechtsbijstand in. Daarop bood VvAA rechtsbijstand in natura aan: een advocaat van VvAA. Maar ik had al een advocaat en Van Eenennaam heeft al enige ervaring op dit vlak en is gespecialiseerd in het sanctie- en strafrecht, iets wat wel nodig was in deze zaak.
De onzekerheid over mogelijke grote financiële gevolgen waarvoor je denkt verzekerd te zijn, heeft mij hoofdbrekens gekost. Onder andere door deze zaak heeft VvAA haar beleid veranderd: vanaf het moment dat de RTE je uitnodigt, krijg je bijstand. Daarna bij het vervolg bij de inspectie en wat de strafkant betreft tot en met het einde van het vooronderzoek. Daarna geen vergoeding, tenzij vrijspraak of sepot.
Feitelijke onjuistheden
Er volgde een heel proces van overleggen met mijn advocaat, collega-artsen en vrienden, het doorpluizen van de oordelen van RTE en inspectie. En er was een uitgebreid politieverhoor dat ik minutieus voorbereidde met mijn advocaat.
We kwamen samen tot de conclusie dat de beoordeling van de RTE vier (!) fouten bevatte. Zo stelde de RTE: ‘De commissie heeft uit de stukken en de nadere toelichting van de arts begrepen dat patiënte circa 30 jaar leed aan astma/COPD, mogelijk erfelijk emfyseem.’ Dit was onjuist. Patiënte leed niet aan astma, wél aan COPD.
En ook: ‘Behandeling met Ventolin had onvoldoende tot geen effect’. Echter, patiënte werd behandeld met Spiriva, Ventolin was überhaupt nergens genoemd in het medisch dossier dat aan de RTE was verstrekt.
Ten derde was er volgens de RTE sprake van een wisselend beeld van uitademingsbelemmeringen (terwijl de spirometrieën geen wisselend beeld lieten zien, met uitzondering van één meting die ik kon verklaren).
En tot slot: ‘Het is de commissie opgevallen dat patiënte niet reageerde op de medicatie die zij op grond van de werkdiagnose kreeg voorgeschreven en dat haar benauwdheidsklachten toenamen. Daardoor is bij de commissie twijfel ontstaan of de kortademigheidsklachten ook werkelijk het gevolg waren van COPD.’ Feitelijk onjuist is dat het een ‘werkdiagnose’ betrof. De diagnose is door een longarts gesteld in het verleden en is door ons bevestigd.
Ik ben ten onrechte als verdachte aangemerkt
De RTE concludeerde vervolgens op basis van deze feitelijke onjuistheden het volgende: ‘Alle verkregen informatie overziend is de commissie van oordeel dat de arts onvoldoende onderzoek heeft gedaan naar de oorzaak van de kortademigheid van patiënte, zich te weinig kritisch heeft opgesteld ten aanzien van de uitslagen van metingen in de ketenzorg en te lichtvaardig heeft geoordeeld dat haar lijden uitzichtloos was. Het had op de weg van de arts gelegen het belang van nader onderzoek naar de oorzaak van haar lijden meer te benadrukken.’
Helaas was dit onzorgvuldige handelen van de RTE de basis voor mijn verdere proces. Dat betreurde ik zeer, temeer daar de RTE het eindstation was. Er was geen beroep mogelijk tegen haar oordeel, dat ook nog eens werd gepubliceerd.
Mijn advocaat en ik waren van oordeel dat er geen grond was om mij te vervolgen. Het lijkt erop dat de RTE gezocht heeft naar een stok om de hond te slaan, mogelijk gevoed door het feit dat patiënte in 2016 een uitgebreide verklaring heeft geschreven waarin ze de woorden ‘voltooid leven’ gebruikte. Van Eenennaam diende een sepotverzoek in. De uitkomst was gunstig: ik ben ten onrechte als verdachte aangemerkt. Case closed.
Aanbevelingen
Als (huis)arts ben je momenteel vogelvrij door de jacht van de RTE en het Openbaar Ministerie om jurisprudentie op te bouwen. Het effect is dat er angst heerst onder artsen en dat de meldingscijfers zakken. Ik doe dan ook de volgende aanbevelingen.
Doordat de RTE het oordeel van de SCEN-arts volledig van tafel veegt, heeft hun oordeel voor ons bij de RTE geen enkele rechtswaarde meer.
Als arts ben je niet/maar deels verzekerd voor rechtsbijstand als je strafrechtelijk wordt vervolgd in een euthanasiezaak. Dat kan heel kostbaar zijn.
De RTE is onzorgvuldig geweest bij het trekken van conclusies. Gebruik nooit het woord ‘voltooid’ ergens in de verslagen. Zeer waarschijnlijk was dat hier de trigger voor de RTE.
Pas goed op met wat je aanlevert aan verslagen. In je eerlijkheid en oprechtheid geef je alles wat je hebt. In een strafzaak is dat meteen ‘bewijsmateriaal’.
Ik beveel de RTE aan om bij een stapeling van ouderdomsfactoren, dementie of psychiatrie bereikbaar te zijn voor een vooraftoetsing waarbij ze binnen twee weken een voorlopig oordeel vellen over een op handen zijnde euthanasie. Zo krijg je als arts nog enige zekerheid.
Schakel al in een vroeg stadium een gespecialiseerde advocaat in. Iemand die eventueel mee kan naar het gesprek met de RTE, of die je er althans op kan voorbereiden. Dat geldt ook voor het gesprek met de inspectie. Onvoorbereid zijn kan grote gevolgen hebben!
Tot slot heb ik ervaren dat gespecialiseerde rechtsbijstand van levensbelang is. Je hebt als arts geen idee wat er allemaal over je heen gaat komen. Daarin moet je echt goed begeleid worden, anders ga je er, als arts én als mens mogelijk aan onderdoor.
anoniem
naam van de auteur is bij de redactie bekend
contact
Reacties via advocaat Robert-Jan van Eenennaam:
info@ske-advocaten.nl ; cc: redactie@medischcontact.nl
lees ook
André Jansen
Huisarts, DE KRIM
Ik snap de column van collega Keizer ook wel; tussen de regels door blijft bij de ongetwijfeld te goeder trouw handelende arts "Overstuur" in zijn relaas iets hangen van weinig zelfkritiek en verongelijktheid die niet steeds begrip oproept.
Florien van Heest
huisarts, Schoonoord
Een anonieme huisarts verricht volgens de regels euthanasie, maar wordt na het rapport van de toetsingscommissie toch geconfronteerd met een justitieel vooronderzoek door het OM (MC 15/2019: 18).
Mij is iets dergelijks overkomen. Ik had hulp bij zel...fdoding gegeven aan een man met meerdere ouderdomskwalen, die na overlijden van zijn vrouw de moed had verloren.
Omdat ik geen euthanasie wilde verrichten, nam hij contact op met de levenseindekliniek; een eerste bezoek zou echter nog minimaal drie maanden duren.
Toen heb ik hulp bij zelfdoding voorgesteld – uiteraard na raadpleging van een SCEN-arts en het invullen van het hele formulier. De hulp is gegeven tot grote tevredenheid van iedereen. Maar de RTE vond dat ik niet aan de criteria had voldaan. Ik moest het toelichten.
Een collega ging mee naar de toetsingscommissie, maar hij mocht niet mee naar binnen. Dat mocht pas na een belofte dat hij niets zou zeggen.
Ook bij mij gebeurde het dat ze dingen vroegen die niet van te voeren waren aangekondigd. Uiteindelijk kreeg ik toestemming om het formulier te herschrijven met daarbij veel nadrukkelijker formuleringen volgens de criteria.
Zes maanden later kreeg ik bericht dat het alsnog beoordeeld werd als volgens de regels.
Analyse:
1. Specialisten en juridisch opgeleide mensen formuleren anders dan huisartsen. We worden gedwongen onze taal aan te passen omdat het anders niet wordt verstaan.
2. De RTE heeft altijd gelijk; maar dat is natuurlijk niet zo.
3. Huisartsen zullen we dus heel specifiek maat en getal aan ziekteprocessen moeten geven omdat ‘leken’ het toetsen.
4. In een dergelijke situatie moet rechtsbijstand mogelijk zijn.
5. Bijstand moet sowieso veel beter als je je moet verantwoorden; het is allemaal al moeilijk genoeg.
Jan A.M. van Eijck
forensisch geneeskundige GGD Hart voor Brabant, Goirle
Graag betuig ik mijn adhesie aan mijn collega m.b.t. zijn euthanasie-zaak.
Ik heb 39 jaar gewerkt bij de GGD als forensisch arts en in die hoedanigheid ca. 500 keer een euthanasie mee mogen afhandelen als gemeentelijk lijkschouwer.
Hier is voora...l de RTE in de fout gegaan. Volstrekt onnodig stellen zij het OM voor het blok: doe iets of doe niets.
Het OM kan het inhoudelijk vaak moeilijk beoordelen. Dus moet de RTE voor haar zaak staan. En heeft in dit geval volstrekt onnodig aan de bel getrokken en paniek gezaaid! Als het niet over kanker gaat met een snel te verwachten overlijden, schieten ze bij het RTE in de stress. Een stapeling van ouderdomsfactoren met een zo duidelijke wens, ondersteund door 2 SCEN-artsen, is zeker voldoende! Het OM kan na de vraag van de RTE dan niet anders meer doen dan uitgebreid onderzoek (met het risico van de verkeerde conclusies…). Stom stom…!
Het is erg vervelend voor de betrokken huisarts, en volstrekt onnodig. Dat wordt vaak niet onderkend, maar je kunt er weken van wakker liggen…
Ik wens u veel sterkte, en weet dat u goed zat en de rest verkeerd!
Ben Terstegge
SCEN-arts, Rotterdam
Vogelvrij na euthanasie
In het artikel (MC 15 201) lijkt het er sterk op dat ook de RTE steken kan laten vallen en dat er in sommige situaties tunnelvisie kan optreden.
Ik vind het moedig dat de aangeklaagde huisarts de casus van zijn kant publiek... maakt. Wat heeft hij niet allemaal moeten doorstaan!
In situaties als deze, waarbij een (of meer) SCEN-artsen in hun verslag hebben weergegeven dat er naar hun oordeel aan de wettelijke eisen voldaan is zou het mijns inziens aanbeveling verdienden dat de RTE’s altijd ook de SCEN-artsen uitnodigen voor een toelichting alvorens tot het oordeel te komen dat niet aan de zorgvuldigheidseisen is voldaan. Moet het (medische) oordeel van de SCEN-arts nu zoveel minder gewicht in de schaal leggen dan dat van de arts in de RTE?
Zeker als je de uitspraak van de RTE nog eens nauwkeurig naleest zijn daarbij (medisch) toch ook wel de nodige kanttekeningen te plaatsen. Toelichting te vragen aan de betrokken SCEN-arts zou in dergelijke gevallen een zorgvuldigheidseis voor de RTE moeten zijn.
Jenne Wielenga
Medisch manager Levenseindekliniek; tevens SCEN-arts, Rotterdam
Als medisch manager van de Levenseindekliniek (SLK) heb ik acht keer te maken gehad met een negatief RTE-oordeel. Ik heb hierbij de conclusie van de RTE niet altijd gedeeld. Echter, mijn oordeel is op zo’n moment niet gepast. Ik ben geen lid van de R...TE. Ik kan een mening hebben, maar ik ben niet bevoegd te oordelen.
Van deze casus begrijp ik het oordeel van de RTE niet. Bij discutabeler problematiek kwam de RTE soms wel tot een positieve conclusie. Van deze casus ken ik niet alle details en ben ik dus nog minder bevoegd tot oordelen.
Het geniale van de WTL is m.i. dat de begrippen uitzichtloos, ondraaglijk, vrijwillig, en weloverwogen niet zijn gedefinieerd. Er staat: ‘De zorgvuldigheidseisen houden in, dat de arts de overtuiging heeft gekregen, dat…’. Dit maakt de interpretatie moeilijker.
Bij de meest complexe vragen kan men van mening verschillen over de vraag of aan de eisen voldaan is of niet. Onder SCEN-artsen is hiernaar onderzoek gedaan: de verhouding tussen positieve en negatieve oordelen blijkt 50/50. Interpretatieverschillen zijn inherent aan de WTL.
Het is dus een moeilijke taak voor een RTE om vast te stellen of de arts een overtuiging heeft gekregen en of hij op voldoende gronden die overtuiging heeft gekregen.
Binnen de SLK is ieder negatief RTE-oordeel reden tot grondige evaluatie. Hierbij zijn wij nooit tot de conclusie gekomen dat de euthanasie ten onrechte was uitgevoerd. Wel was altijd onze conclusie, dat we ‘de overtuiging, dat…’ voor de RTE blijkbaar onvoldoende duidelijk gemotiveerd hadden. Leerpunt voor ons was om al vóór de toezegging om het verzoek te honoreren te bedenken waar de RTE vragen over zou kunnen stellen, zo nodig op die punten actie te ondernemen en om in elk geval in het ‘modelverslag’ te melden dat je hieraan gedacht hebt.
Juist omdat de beoordeling zo moeilijk is en de gevolgen van een negatief oordeel voor de betrokken collega heftig kunnen zijn, zou de mogelijkheid van een hoger beroep binnen de RTE overwogen kunnen worden
Kaspar Mengelberg
psychiater, Amsterdam
Dank. Alle respect.
Oprechtheid en openhartigheid richting interne en externe zorgbureaucraten lijkt te worden afgestraft. Impliciet is dat juridische afschermen aan de orde is.
Euthanasie blijkt riskant. Velen zullen als gevolg daarvan ernstig m...oeten lijden.
Vreselijk.
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
Als ik alle reacties zo lees moet men bij de RTE's toch eens achter de oren krabben of ze wel enig nut hebben. Als de mening van SCEN-artsen, psychiaters en huisartsen allemaal niet meer relevant zijn, waar moeten (huis)artsen hun oordeel dan nog op ...baseren?
Het lijkt me dan maar de beste oplossing om de geachte leden van de RTE zelf de euthanasie laten uitvoeren. Dan kunnen ze zelf meteen het oordeel geven of ze het goed gedaan hebben. Of niet.
P.D.F. Frijns
Specialist ouderengeneeskunde, Maastricht
Het lijkt dat collega van Rijn geen voorstander is van euthanasie. Maar om betrokkene weg te zetten als naief gaat mij te ver. Nee, euthanasie is in Nederland niet alleen voorbehouden voor terminale kankerpatienten. U bent kennelijk ergens blijven ha...ngen. Heeft deze arts euthanasie aangeboden zoals u beweert? Hoezo mag de hulpvrager niet nog een laatste wens hebben (kerst met familie). Volgens de regels hoeft de patient geen andere behandeling te accepteren als dat niets oplevert of teveel nadelen oplevert. Tegen euthanasie zijn mag iedereen maar deze comoleze casus daarvoor gebruiken is stuitend.
Arja
, huisarts
Heel veel respect collega !
Hartelijk dank voor het delen van uw ervaringen.
Uw helder feitelijk verslag heeft een enorme indruk achter gelaten.
Kristal helder en heel schokkend uw betoog , waar uit blijkt , dat u zo onterecht en zo onzorgv...uldig getoetst en veroordeeld werd door de RTE.
Schokkend , dat dit toetsingskader een eindstation is en dat ook uw rechtsbijstand niet thuis bleek voor maatwerk.
Een doodsteek voor de euthanasie en een nieuwe discutabele hulp bij zelfdoding van ons vak .
In een tijd, dat we de huisartsopleiding al niet meer gevuld krijgen met nieuwe vaardige en betrokken huisartsen niet bister motiverend .
Ella Kalsbeek zijn hier naast de verbijstering nog antwoorden op ?
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
Ik heb een calamiteit meegemaakt waarin een patiënt overleed in een status epilepticus. De melding werd gedaan door een niet bij de casus betrokken intensivist die nog een appeltje met mij te schillen had en hierin een uitgelezen kans zag om mij een ...lesje te leren. De vraag was of patiënt geintubeerd had moeten worden en tot vandaag heb ik geen goed antwoord op die vraag. Ik heb er veel van geleerd, maar vooral ondanks de calamiteitencommissie dan dankzij.
Er kwam een externe calamiteitencommissie bestaande uit twee externe "deskundigen", een commissie die geen onderzoek deed maar een inquisitie uitvoerde, met verhoormethoden die de veiligheidsdienst niet zouden misstaan. Belangrijker was de zogenaamde "deskundigheid" van de commissieleden: Een was een chirurg-intensivist die helemaal niets van epilepsie wist, de ander een epileptiloog uit een centrum waar nooit een status epilepticus op een IC wordt behandeld, simpelweg omdat het een tertiair centrum is zonder IC en zonder mogelijkheid tot behandeling van een status epilepticus.
Vervolgens schreven deze twee pseudogeleerden een rapport dat bol stond van de feitelijke onjuistheden en vele onzorgvuldigheden. Die zal ik hier niet uit de doeken doen maar iedere belangstellende kan het rapport desgewenst van mij krijgen. En uiteindelijk bleek dat de intensivist die de calamiteitmelding initieerde eenvoudigweg had moeten zorgen voor een bereikbare intensivist, die er niet was.
Nu ben ik scherp van tong, redelijk scherp van geest en nog scherper wat de pen betreft en ik heb me met hulp van een collega goed kunnen verweren tegen de soms belachelijke aantijgingen. Ik heb er niets meer van gehoord.
De crux van het verhaal is dat je aan de goden overgeleverd bent bij dergelijke instanties waar allerlei theoretici en andere leunstoelgeleerden de dienst uitmaken. Ik meld nooit meer iets bij de inspectie of bij de Raad van Bestuur van een ziekenhuis. Het is zonde van de moeite, de tijd en de energie die het kost.
anoniem
huisarts, Nederland
Dank voor het delen, collega. Bij de invoering van de wet toetsing levenseinde werd gezegd dat euthanasie alleen uitgevoerd mocht worden bij uitbehandeld somatisch lijden, in mijn beleving; kanker. En het zou geen recht van de patiënt zijn.
Inmidde...ls is euthanasie wel degelijk een recht geworden, in de ogen van patiënten en publieke opinie. Inmiddels is er evident sprake van een hellend vlak. De patiënte in deze casus heeft alle regie en de huisarts is hier de dupe van.
Ikzelf ben steeds terughoudender geworden in het toezeggen van euthanasie. Ik zeg mensen, die nog niet lijden aan een ziekte, en mijn positie inzake euthanasie willen weten duidelijk dat ik in principe niet aan euthanasie doe. Casus zoals bovenstaande sterken mij hierin. De huisarts heeft geen enkele (rechts)bescherming en is aan de willekeur van toetsingscommissies (en tuchtcolleges) overgeleverd.
Als mij was overkomen wat de collega in dit verhaal is overkomen, was ik gestopt met het vak. Expres anoniem geplaatst wegens de lading die euthanasie -inmiddels- voor mij heeft gekregen.
Ria van Bodegom
huisarts, Utrecht
Beste collega,
dank dat u dit deelt en gelukkig heeft het recht gezegevierd en bent u gevrijwaard van vervolging. Dank voor uw zorgvuldige en zinvolle aanbevelingen. Een rechtsbijstandsverzekering die geen bijstand verleend bij één van onze beroepsr...isico's voldoet niet.
Ik mocht ook de gang naar de RTE maken.
In mijn casus was de grondslag uitbehandelde depressie. (Daarnaast had mw, zo'n 85 jaar, een bij toeval ontdekt niet behandelbaar longcarcinoom.)
IK had de scen-arts om beoordeling gevraagd en die oordeelde dat ik had voldaan aan de zorgvuldigheidseisen. Ik moest verschijnen voor de RTE.
Bij de RTE liet ik me, met vooraf toestemming van de RTE, vergezellen door de psychiater die mw had mede beoordeeld mbt wilsbekwaamheid, uitzichtloosheid en persisterende wens.
Ter plekke vond de RTE dat de psychiater niet zou mogen blijven tijdens de zitting omdat er misschien ook vragen aan haar zouden zijn. Ik ging in protest, immers ik had tevoren toestemming gekregen. De psychiater mocht blijven, mits zij haar mond zou houden.
De vraag was of de psychiater onafhankelijk was geweest.
De scen-arts had hierover geen inhoudelijke vragen gehad.
Het oordeel van de scen-arts wordt dus in beide casussen ter zijde geschoven door de RTE en heeft dus feitelijk geen rechtswaarde. ( Tot slot had de RTE vragen aan de psychiater en heeft ze geoordeeld dat de psychiater een onafhankelijk oordeel heeft gegeven.)
Het advies dat we de toetsingscommissie vooraf kunnen vragen of we voldoen aan de zorgvuldigheidscriteria zou de vogelvrij-verklaring kunnen opheffen.
Dringend verzoek aan de KNMG om de artsen die patiënten euthanasie geven te helpen beschermen.
Frederike Krikke
huisarts, Arnhem
Wat een dramatisch verhaal en wat een stressvolle tijd moet U gehad hebben. Dit verhaal ontneemt mij behoorlijk de moed om euthanasie zelfs maar te overwegen bij mensen die van mening zijn dat hun leven voltooid is.... En als klap op de vuurpijl bli...jkt de vvaa ook nog eens niet thuis te geven. Hoe en waar kan je je hier dan wel goed tegen verzekeren?
Peter van Rijn
huisarts n.p., Rheden
Geachte collega. Met belangstelling en medeleven heb ik uw casus gelezen .Wat vreselijk dat u die beschuldiging van onzorgvuldigheid hebt moeten doorstaan, voordat u uiteindelijk ten onrechte als verdachte werd aangemerkt. Gelukkig is het goed afgelo...pen .Maar wat een naïviteit hebt u getoond door klakkeloos mee te gaan in de mode om iedereen maar euthanasie aan te bieden. Nadat destijds euthanasie verwelkomd werd als een noodoplossing voor terminale patiënten, bij wie palliatie onvoldoende hielp ,dreigt het intussen een panacee te worden voor onbehagen. Uw patiënt zal best geleden hebben, maar had blijkbaar ook een dwingend karakter .Om u met haar `opeenstapeling van ouderdomsklachten `en een `niet terminaal beeld `zover te krijgen .`Ze wilde eerst kerst met familie vieren `, voor `alternatieve manieren om haar lijden te verlichten stond ze niet of nauwelijks open ` en zuurstof wilde ze niet .`Is dat nu uitzichtloos lijden ?U had hier natuurlijk nooit aan moeten beginnen, want euthanasie blijft een onwettige handeling,tenzij...Waar niemand recht op heeft. Maar de grootste fout die hier gemaakt is, is dat dokters te aardig voor hun patiënten willen zijn ,terwijl ze daardoor zichzelf dreigen te torpederen. Apropos ,collega , gefeliciteerd met het eindresultaat! Collegialiter ...
Ronald Schütte
oud chirurg, dordrecht
De RTE is, naar ik al vaker heb ervaren, een ziek soort commissie van onvoldoende onderlegde betweters die het serieus en zorgvuldig handelen ernstig belemmeren. Ik heb langzamerhand de indruk dat deze mensen een eigen moraal hanteren die geen verant...woorde grond heeft. Ernstig ziek is het enige wat ik kan concluderen. Bureau fanaatjes, met hun eigen moraaltjes en oordelen zonder de werkelijkheid toe te laten. Hoe kwalijk kan het in Nederland worden ? En hoe schadelijk zijn deze lieden? die niet eens enige verantwoordelijkheid behoeven af te leggen aan wie dan ook!
P.D.F. Frijns
Specialist ouderengeneeskunde/SCEN-arts, Maastricht
Wat een volstrekt belachelijke zaak dat de RTE gaat analyseren of de vermelde diagnose klopt en daarmee de grondslag voor de ondraaglijkheid bij deze euthanasie. Als de SCEN-arts bij elke diagnose recente specialistenbrieven moet hebben om de diagnos...e te toetsen wordt de situatie onwerkbaar.
Ik steun de betrokkene die, zeker gezien de vermelde fouten door de RTE, als uitvoerder vogelvrij wordt. Net vandaag werd bekend dat deze heksenjacht mogelijk heeft bijgedragen aan een daling van euthanasie in 2018. Dit is geen goede ontwikkeling.
Annemarie de Koning
Huisarts, Leiderdorp
Wat een afschuwelijk en stuitend verhaal! Dank voor het delen en sterkte met bijkomen van deze neem ik aan nachtmerrie!!!
Karen Nyckees
huisarts, Damme
Wat goed dat dit gedeeld wordt! Hallucinant verhaal. De RTE is kennelijk niet half zo zorgvuldig als wat er van ons verwacht wordt!