Vervelend papier

Wie de Begroting 2006 van het ministerie van VWS heeft doorgebladerd, blijft zitten met een ernstig gevoel van verveling. En met de vraag waar al dat misbaar over het ook dit jaar weer terzijde geschoven embargo eigenlijk voor nodig was. Had ik zaterdag - toen de redacties naar Den Haag mochten komen - het dikke pak in de trein laten liggen, geen haan had ernaar gekraaid.

Op deze redactie leidde het uitblijven van enig nieuws al helemáál tot teleurstelling, want de verwachtingen waren hooggespannen. Had het blad Metro (‘Miljoenennota: de belangrijkste punten’) niet gerept van 40 miljoen voor onderzoek naar ‘intelligente draadloze microsystemen die in het lichaam operaties kunnen uitvoeren’? En zou de Begroting voor uitgerekend dat magische jaar 2006 voor de minister geen mooie aanleiding zijn om werkelijk in te gaan op mogelijke gevolgen van de Zorgverzekeringswet? Of duidelijkheid te geven over de toekomst van het DBC-systeem?

Helaas, in de begroting staat niets over dit alles. (Wat niet wegneemt, eerlijk is eerlijk, dat de miljoenen voor de ‘nano-robotjes’ mogelijk door een ander ministerie worden uitgegeven.) Integendeel, de beleidsagenda ‘Gezonde toekomst’, integraal onderdeel van de begroting, houdt het op de bekende formuleringen over de nieuwe Zorgverzekeringswet en verder vooral op een duizelig makend overzicht van alle plannen, overeenkomsten, bezuinigingen en afspraken waarover u het hele afgelopen jaar in de kranten en zeker ook bij ons heeft kunnen lezen. Weinig nieuws dus. Toch houden we vast aan onze traditie: in dit nummer van Medisch Contact leest u niet alleen wat er in de Begroting staat, maar ook hoe uw artsenverenigingen daarover oordelen. Nieuwsgierig? Blader direct door naar bladzijde 1496.

Eén ding nog. Teken des tijds, wil ook het ministerie van VWS voortaan inzage geven in ‘operationele doelstellingen, instrumenten, prestatiegegevens en streefwaarden’. Nu nog bij wijze van proef, vanaf volgend jaar in het echt. Dus weten we - en dat is een willekeurig voorbeeld - dat het Sociaal Cultureel Planbureau in 2006 54.387 uur zal besteden aan 25 rapporten en adviezen, en 1981 uur aan commissiewerkzaamheden.

Ik wil niet flauw zijn, maar je kunt je toch afvragen of het formuleren van al deze streefwaarden, en vooral ook het méten daarvan, werkelijk bijdraagt aan de door dit kabinet beoogde terugdringing van de administratieve lasten. Nog afgezien van de vraag - en die wordt in deze Begroting (nog?) niet beantwoord - wat er gebeurt als zo’n streefwaarde niet wordt gehaald. Stel u eens voor dat (tweede voorbeeld) die 250 nagestreefde donoren er eind 2008 níet zijn: wat dan? Vermoedelijk een herformulering van de taakstelling...  

Joost Visser