Vertrouwensartsen verwerpen pedagogische tik
1 reactieArtsen moeten de corrigerende tik verwerpen en hun invloed gebruiken om bevestigende opvoedstijlen te propageren. Dat schrijven vier vertrouwensartsen deze week in Medisch Contact.
De vier reageren op het MC-artikel Pedagogische tik niet per se slecht, waarin de niet-praktiserende artsen Rob Bakker en Anneke Bulk-Bunschoten begin juni betoogden dat het verbod op een pedagogische tik ouders onnodig ‘kortwiekt’ bij het opvoeden van kinderen van 2 tot 6 jaar. Volgens hen blijkt uit onderzoek dat een tik op de broek of een ledemaat, uitgedeeld door een liefhebbende ouder, een doeltreffende disciplinerende tactiek kan zijn.
De vertrouwens- en jeugdartsen stellen dat Bakker en Bulk-Bunschoten zeer selectief citeren uit gedateerde studies. Ze verwijzen naar recent onderzoek dat volgens hen overtuigend bewijst dat elke vorm van fysiek disciplineren schadelijk is voor kinderen. Bovendien blijkt uit het onderzoek dat de meeste gevallen van fysieke kindermishandeling beginnen als vorm van disciplinering.
‘In onze praktijk als vertrouwensartsen en jeugdartsen hebben wij dagelijks te maken met de glijdende schaal van “de tik om bestwil” naar lichamelijke mishandeling’, aldus de auteurs in het artikel. Ze zien de huidige wetgeving, die elke vorm van lichamelijk geweld door ouders tegen hun kinderen verbiedt, als een belangrijk hulpmiddel bij de begeleiding van onmachtige ouders en het propageren van positief en bevestigend ouderschap.
Vandaag publiceert de Volkskrant ook een opiniestuk over de pedagogische tik. Daarin neemt schrijver en redacteur Gabriëlle Jurriaans stelling tegen de ‘achterhaalde misvatting’ dat ouders autoritair moeten optreden tegen hun kinderen en daarbij desnoods een tik mogen gebruiken.
Lieke de Kwant
Het artikel van de vier vertrouwensartsen: Corrigerende tik mag nooit
Het artikel van Bakker en Bulk-Bunschoten: Pedagogische tik niet per se slecht
- Volg de gratis geaccrediteerde nascholing Meldcode 'Kindermishandeling en huiselijk geweld'
Harm Menger
GGD-arts, ALKMAAR Nederland
Het kan nooit wat worden met deze discussie als we ons niet realiseren waar we het precies over hebben, dus als we niet de uitgangspunten en de grondslagen van de verschillende standpunten onder de loep nemen. Om een lang verhaal kort te maken: ik be...weer dat deze discussie niet een discussie van wetenschappers is, maar één van gelovigen.
Hierboven is sprake van de "achterhaalde misvatting" dat ouders autoritair zouden moeten optreden tegen hun kinderen. Maar die achterhaalde misvatting is niet een wetenschappelijke waarheid, dat is een dogma, een geloofswaarheid. Dit dogma is het product van de grote culturele omwenteling die de westerse samenlevingen in de jaren 1960 hebben doorgemaakt en die we het beste kunnen karakteriseren als de definitieve doorbraak, de apotheose van het romantische mensbeeld. Weet u het nog? Dat was o.a. de tijd van de antiautoritaire opvoeding.
Het dogma van de antiautoritaire opvoeding is sinds de jaren 1960 absoluut onomstreden in de westerse samenlevingen. Ik vrees dat dit dogma tot grote wetenschappelijke bias heeft geleid onder pedagogen, immers, wie vindt dat de opvoeding antiautoritair moet zijn, weet apriori zeker dat ieder klap niet anders dan ernstige schade kan aanrichten aan de kwetsbare kinderziel.
Gabriëlle Jurriaans heeft het in haar artikel in De Volkskrant over "een gelijkwaardige relatie" van ouders met hun kinderen. Daarmee toont ze haar vooringenomenheid. In mijn ogen diskwalificeert ze zich daarmee als pedagoog en als wetenschapper.