Veel moeite, weinig effect (2)

Atiqi c.s. stellen het effect van zorgpaden ter discussie (MC 37/2009: 1532). Zij doen dit aan de hand van een onderzoek naar het effect van hun zorgpaden, door hen gedefinieerd als ‘computergestuurde klinische protocollen gekoppeld aan diagnose-behandelcombinaties’. Zowel de definitie van zorgpaden als de uitkomst van het onderzoek zijn voor ons reden om te reageren.

In onze visie is het ontwikkelen van zorgpaden een manier om vooral medische doelstellingen te bereiken; bedrijfsmatige doelen volgen dan vanzelf. Een effectieve invoering start dan ook bij die medische inhoud, niet bij het verwerken van protocollen in een informatiesysteem.

De ervaring leert dat je daarvoor eerst met alle betrokken medici om tafel gaat zitten. Daar ontstaat een gezamenlijk geformuleerde ambitie over wat te bereiken met het zorgpad. Er wordt gedefinieerd hoe de medische inhoud van het proces eruit moet zien om die ambitie te realiseren.

Het is de kunst met alle betrokkenen overeenstemming te bereiken over die medische inhoud. Als dat lukt, staat niets een effectieve invoering van het zorgpad in de weg. Zorgpaden zijn dan uitstekend in te voeren zonder ICT-oplossingen. Uiteindelijk is ICT-ondersteuning wellicht handig maar ook zonder daarop te wachten, kan snel resultaat worden bereikt.

Het Laurentius Ziekenhuis te Roermond is met deze methode aan de slag gegaan en beschrijft haar resultaten in het artikel ‘Laurentius Ziekenhuis Roermond zet zorgprogrammering in’ (Zorgmarkt 2009/7-8). In dit artikel laat het Laurentius Ziekenhuis zien dat zorgpaden veel opleveren: aantoonbare verbeteringen in kwaliteit van zorg, service richting de patiënt én efficiëntie.

Amsterdam, oktober 2009
Erik-Jan Vlieger en Wencke van der Meyden, Plexus