Van Rijn: ‘Palliatieve zorg moet beter’
1 reactieStaatssecretaris Van Rijn vindt het onwenselijk dat een vraag naar euthanasie ontstaat doordat palliatieve zorg tekortschiet.
Dat schrijft hij in antwoord op Kamervragen van SGP-kamerlid Van der Staaij naar aanleiding van een artikel dat in juni verscheen in Medisch Contact. De auteur vermoedt dat er landelijk bij 160 tot 800 SCEN-consultaties sprake is van onvoldoende palliatieve zorg. Hij stelt dat met adequate palliatieve zorg het lijden verlicht had kunnen worden en de euthanasie anders, later of helemaal niet had hoeven plaatsvinden.
Staatssecretaris Van Rijn schrijft dat hij de gevoelens van onmacht en frustratie begrijpt die hierdoor ontstaan bij SCEN-artsen. Hij schrijft dat onderzoeken onder cliënten en nabestaanden in het algemeen laten zien dat zij tevreden zijn over de verleende zorg aan het einde van het leven. Wél vindt hij dat verbeteringen nodig zijn en daarom wil hij investeren in de palliatieve zorg. Zijn ideeën daarover maakt hij in september bekend, maar in ieder geval moeten professionals wat hem betreft beter weten wat er allemaal mogelijk is op het gebied van palliatieve zorg.
Brief staatssecretaris Van Rijn
Lees ook:-
Verzacht het lijden tijdig
15 juni 2016 -
Euthanasie
20 juni 2016 -
Levenseinde
17 juni 2016
"Het blijft me toch verbazen dat het met de palliatieve zorg niet goed verloopt. Wat hebben we verloren onderweg? Waar is onze "Geneeskunst" gebleven? Mensen die bezig zijn met het einde van hun leven hebben vragen en ze hebben angsten. Vragen kunnen we beantwoorden, angsten kunnen we wegnemen. Als iemand de angst heeft om te stikken, dan kunnen we aangeven wat we doen om dat te voorkomen. Als iemand bang is voor pijn, dan kunnen we aangeven wat we kunnen doen om die pijn te verminderen. We zullen ook op problemen stuiten, dat we pijn niet kunnen wegnemen, of dat we een vervelende wijze van sterven niet kunnen voorkomen, die patiënt kan dan kiezen voor een actieve beëindiging van het leven.
Mijn persoonlijke ervaring is dat het begeleiden van de stervende te protocollair wordt benaderd. In het stervensproces van mijn schoonmoeder hebben we als familie dat zo ervaren. M.n. de gebrekkige samenwerking tussen de artsen en de verzorging, het ontbreken van het maken van goede werkafspraken met de verzorging, maar ook het niet openstaan als arts voor de vragen van de verzorging, gaf veel onrust. Als arts heb je ook de taak de verzorging te instrueren en het beleid toe te lichten, dat geeft ons als familie helderheid en de rust om je te richten op degene die stervende is. Uiteindelijk is het zo gelopen, maar we hadden als familie graag minder de regie hoeven nemen. Regie voeren hoort bij de arts.
Palliatieve zorg is iets wat wij als artsen moeten oppakken, dat is geen taak voor een Staatssecretaris en al zeker geen onderwerp voor Kamerleden. We zullen ons moeten bezinnen op de wijze waarop wij ons vak beoefenen. Wij zullen als artsen naar buiten moeten treden door aan te geven hoe wij dit gaan oplossen, niemand kan dat voor ons doen.
"