Trombofilie van invloed op perinatale sterfte

Jaarlijks telt Nederland 1.400 perinatale sterfgevallen. Een belangrijk deel daarvan is een gevolg van aangeboren afwijkingen. Een verhoogde tromboseneiging, zowel bij de vader als bij de moeder geldt als een risicofactor voor sterfte rond de geboorte. Dat blijkt uit het proefschrift waarop gynaecologe Tanja de Galan op 21 mei aan de Katholieke Universiteit Nijmegen zal promoveren.

De Galan onderzocht het verband tussen trombofilie en perinatale sterfte bij 74 vrouwen met een voorgeschiedenis van sterfte rond de geboorte en 54 van hun partners. Als controlegroep fungeerden 71 gezonde vrouwen die een ongecompliceerde zwangerschap hadden meegemaakt en 66 mannelijke partners. Uit de vergelijking bleek dat vrouwen met perinatale sterfte in de voorgeschiedenis lagere anti-trombinewaarden, een toegenomen APC-resistentie en hogere factor VIII-concentraties hadden dan de vrouwen in de controlegroep.

Het verband tussen trombofilie en perinatale sterfte bleek zich ook uit te strekken naar de partner. Bij paren met een voorgeschiedenis van perinatale sterfte werden vaker twee of meer trombofilie-afwijkingen gevonden dan in de controlegroep. De kans op trombofilie was bij koppels met een doodgeboren of overleden kindje twee keer hoger dan bij ouders met een ongestoorde zwangerschap.

Mannelijke partners van vrouwen met een geschiedenis van perinatale sterfte meldden vaker een positieve familieanamnese voor trombo-embolische processen. Volgens De Galan wijst dat erop dat een dergelijke anamnese een risicofactor is voor perinatale sterfte. Uit haar onderzoek kwam overigens ook naar voren dat de registratie van de medische oorzaken van perinatale sterfte gebrekkig is. Zij ontwikkelde daarom een nieuw classificatiesysteem voor doodsoorzaken. In een test met zes beoordelaars (vier gynaecologen en twee kinderartsen) waarbij sterfgevallen uit een periode van tien jaar werden geclassificeerd, bleek het model goed te voldoen. << RC