1 minuut leestijd

Ton Langenhorst - arts olympisch volleybalteam

Ton Langenhorst (46) is deze zomer sportarts bij de Nederlandse afvaardiging naar de Olympische Spelen in Athene. Hij is in ieder geval verbonden aan het mannenvolleybalteam, mogelijk komt daar het beachvolleybalteam en een derde team bij.

Langenhorst maakt deel uit van een team van acht artsen: zes sportartsen (onder wie chefarts Tjeerd de Vries), een orthopedisch chirurg en de kinderarts Marc Benninga (die zelf oud-hockeyinternational is). Om beurten zal één van hen dienst doen in het Olympisch Dorp, voor de daar achtergebleven sporters.

Aflevering 1: Spelen komen dichterbij
Aflevering 2: Olympische volleyballers gekeurd
Aflevering 3: Voorbereidingstoernooi in Polen
Aflevering 4: Toernooi in Polen (2))
Aflevering 5: Dagboek Athene
Aflevering 6: Dagboek Athene (2)
Aflevering 7: Dagboek Athene (3), Slot

Mail de webredactie als u ook stukken wilt schrijven voor deze zomerserie

Aflevering 1: De spelen komen dichterbij

Op 31 mei j.l. plaatsten we ons met het Nederlands heren volleybalteam voor de Olympische Spelen in Athene. Er viel een grote last van de selectie en de 6 man sterke begeleidingsstaf af. Het eerste doel van 2004 was gehaald. De voorbereiding kon beginnen. Voor de spelers, de bondscoach, de videoscout en de manager betekende dit 2 weken vakantie. Voor de fysiotherapeut, de assistent-coach en de sportarts was dit echter niet aan de orde. Hun gewone baan eiste hun op. Ik moest gewoon weer spreekuur doen om zodoende voldoende productie voor 2004 te halen. Na hun vakantie zijn de spelers weer hard gaan trainen en er volgden nog 4 wedstrijden tegen Slowakije en Duitsland in het kader van de voorrondes van de Euroleague. Deze werden allemaal gewonnen en op 10 en 11 juli waren de finale wedstrijden in Tsjechië. Dit betekende een trip van Schiphol naar Praag en vervolgens met een binnenlandse vlucht naar Ostrawa. Van daaruit gingen we een uur met de bus naar ons einddoel: Opava. Een zeer rustig stadje, waar niets te beleven viel.

de kleding ophalen
Vanaf 11 uur konden we het pakket van 19 kg kleding en accessoires ophalen. Het was voor een deel nette kleding en een ander deel was de vrije tijds sportkleding. In totaal mag er 30 kg bagage per persoon met het vliegtuig mee.
Voor het weekend probeer ik via het huisartsenlaboratorium in Amsterdam een afspraak te regelen dat de spelers een oriënterend bloedonderzoek krijgen. Het lukt en volgende week komen ze met zijn 14-en tegelijk en worden geprikt. Ik kijk mijn artsentas na of ik nog medicijnen moet aanvullen, zodat ook dit op tijd klaar is. In de week van 25 juli gaan we nog naar een sterk bezet toernooi in Polen. Voor die tijd wil ik mijn voorbereidingen af hebben.

Aflevering 2: Olympische volleyballers gekeurd

Donderdag ben ik weer bij de centrale training. In de sporthal is een fysiotherapiepraktijk gevestigd. We hebben met hen de afspraak dat ze een half uur voor en een half uur na de training de verzorging op zich nemen. Deze bestaat uit intapen en massage. Bij acute blessures doen ze de eerste opvang en overleggen vervolgens met mij over het verdere beleid. Als ik bij de training ben, is er een overdracht van de fysiotherapeut naar mij. Bij echte behandelingen loopt dit via mij en ik beslis in overleg met de bondscoach of een speler vol door kan trainen, aangepast moet trainen of dat meer rust nodig is. Bij revalidatie gaat een speler naar de fysiotherapeut van het team die een praktijk in Doorn heeft.

Als bij een klacht of een blessure aanvullend onderzoek nodig is, komt de speler naar mijn praktijk in het Beatrixziekenhuis in Gorinchem of naar het Amphia Ziekenhuis in Breda. Op indicatie vraag ik de hulp van andere medisch specialisten in. Doordat ik als sportarts in/met een ziekenhuis werk, is de topsportbegeleiding optimaal. De kwaliteit is hoog en er kan snel worden gehandeld.

Zondag vertrekt het team naar een sterk bezet toernooi in Polen. Er doen uitsluitend olympische deelnemers mee. In dit toernooi moeten alle spelers fit blijven. Ik volg twee dagen later, zodat ik nog een dag spreekuur in Breda kan doen. Een week later kom ik weer terug. Maandagochtend weer spreekuur.

Vandaag op een na alle bloeduitslagen terug. Prima service van het huisartsenlab in Amsterdam. Alle uitslagen waren goed. De uitslag die nog komt, gaat over een speler met verdenking op M. Pfeiffer. Ik hoop dat het een negatief onderzoek wordt, zodat ook hij mee kan gaan.

Aflevering 3: Voorbereidingstoernooi in Polen

Vorig jaar heeft het Nederlands herenvolleybalteam het Hubert Wagner Memorial volleybaltoernooi in Polen gewonnen. Voor de versie 2004 zijn we opnieuw uitgenodigd. Dit keer doen alleen Olympia-gangers mee. Australië, Tunesië, Rusland en Polen zijn interessante tegenstanders om tegen te oefenen. Rusland en Australië zitten in Athene zelfs bij ons in de poule en van Australië (en op papier ook van de Verenigde Staten) moeten we op de Spelen zeker winnen om kansen te houden op een medaille.

Zondag vertrok de ploeg en de rest van de staf. Ik moest maandag nog een vol spreekuur in het Amphia Ziekenhuis in Breda doen en aan het eind van de middag had ik nog een bespreking in het Beatrixziekenhuis te Gorinchem, waar ik een dag in de week spreekuur doe. Dinsdagochtend om 6.00 uur ging de wekker. Vervolgens met de trein naar Schiphol, inchecken, wachten en na een half uur vertraging vertrok ik om 11.00 uur naar Warschau. Daar werd ik opgewacht door een jonge chauffeur van de Poolse organisatie voor een dollemansrit van drie uur over het platteland ten noordoosten van de Poolse hoofdstad. Vrijwel allemaal B-wegen waar onze rallyrijder met 130 km per uur overheen scheurde. We reden rechtstreeks naar de sporthal in Ilawa waar ik nog net een stuk van de laatste set van ons team kon zien: 3-1 winst tegen het B-team van Polen. Na de wedstrijd nog een uur in de bus naar ons onderkomen. Het is een fraai, tot hotel omgebouwd kasteel. De buschauffeur was vast een broer van de andere rallyracer. ‘s Avonds nog een bespreking met de begeleidingsstaf over hoe de groep er bij staat. Een speler heeft een lichte blessure. De Spelen komen dichterbij. Er is een ultieme datum waarop moet worden besloten welke twaalf spelers meegaan. Geblesseerden worden beoordeeld of ze in Athene fit genoeg zullen zijn. De tijd gaat dringen.

Aflevering 4: Toernooi in Polen (2)

Woensdag gaan we na het ontbijt trainen in een dorpje 15 minuten verderop. Bij terugkomst is er weer snel de lunch. We eten de laatste happen van de maaltijd 2,5 uur voor aanvang van een wedstrijd. Tijdens de wedstrijd zorgen we altijd voor een paar bananen tegen de hongerklop. Om 14.30 uur spelen we tegen Tunesië: een stroeve 3-1 winst. De geblesseerde speler doet de volledige warming-up, maar speelt niet. Hij krijgt geen terugslag, dus het gaat wat beter. Na de wedstrijd verhuizen we naar Olsztyn, ruim een uur verderop. Hier treffen we een modern hotel, met goed eten. Na het eten behandelt de fysiotherapeut wat kleine kwaaltjes. Ik ben er bij en spreek enkele spelers. Daarna weer stafmeeting en op naar de volgende dag, waar ‘s avonds om 20.00 uur de favoriet voor Olympisch goud tegen ons speelt.

Donderdag slapen we uit en hebben na het ontbijt een lichte ochtendtraining. Deze wordt vooral gedaan als een soort warming-up voor de wedstrijd later op de dag. De speler met de rugblessure wordt zwaarder getest dan de dag ervoor. Het gaat goed en morgen gaat hij weer meer doen. Na de lunch volgt een lange pauze tot de openingsceremonie. De bondscoach en ik gaan het pittoreske centrum van Olsztyn bekijken. De omgeving is inspirerend en de tijd gaat snel voorbij.
Na de openingsceremonie gaan we terug naar het hotel om de laatste lichte maaltijd voor de wedstrijd tegen Rusland te nuttigen. Een van de allersterkste volleyballanden van de wereld. Echte prijzen hebben ze echter nog nooit gewonnen. Dit soort toernooien wel. We spelen 2 goede sets, maar verliezen deze net. Bij de derde set is de koek op. We kijken wel met een positief gevoel op de wedstrijd terug. We zullen in Athene niet kansloos zijn. Geen nieuwe blessures. Om 22.30 is het diner. Hierna uitbuiken en naar bed.

Vrijdag eerst met de rugpatient bespreken hoe het gaat. Zijn training in de ochtend gaat voluit en hij valt niet terug. Vanmiddag zou hij mogen spelen als de bondscoach dit nodig vindt. We spelen dan tegen Polen A.
Ik ontdek dat er in het hotel draadloos internet beschikbaar is. Ik activeer 90 minuten via de credit card en ben weer op de hoogte van het wereld- en volleybalnieuws.
Het Poolse eten begint wat buikkrampen op te leveren. Ik vertel de spelers voor de zoveelste keer dat ze meer koolhydraten en minder vlees moeten eten. De Poolse keuken heeft voornamelijk koolsoorten als groente en ik denk dat de combinatie kool en teveel vlees de darmen wat in de war brengen. Niemand wordt ziek.
's Avonds tegen Polen A. In dit toernooi moeten scheidsrechters uit diverse landen examen doen om internationaal scheidsrechter te kunnen worden. Bij onze wedstrijd loopt het uit de hand. De scheidsrechters hebben het niveau niet en er vallen gele en zelfs een rode kaart. De rugklant moet noodgedwongen invallen voor de speler met de rode kaart. Hij speelt goed en krijgt geen last. De patiënt is genezen. Ondanks de chaos hebben we met 3-2 gewonnen.
Na het eten maak ik een ronde langs de spelers. Ik peil hoe ze er mentaal en fysiek voorstaan. De volgende dag zal ik dit met de bondscoach bespreken en hij maakt de opstelling voor de laatste wedstrijd tegen Australie. Als we die winnen zijn we afhankelijk van het resultaat van Rusland - Polen A. Er zijn nog steeds kansen het toernooi voor de 2e keer te winnen. Er is nog tijd nadat de fysiotherapeut de spelers gemasseerd heeft voor een terrasje. Samen met de videoscout hebben we een gezellige avond.

Zaterdagochtend een uurtje krachttraining en weer terug naar het hotel. Vanmiddag om 15.00 uur de laatste wedstrijd. De spelers worden moe na 5 dagen achter elkaar een wedstrijd. In Athene is het speelschema rustiger: om de dag een wedstrijd.
Teleurstelling. Met 3-1 van de Aussies verloren. Later verliest Rusland voor een uitzinnig publiek van Polen. Eindstand: Rusland eerste, Polen tweede en Nederland derde. Geen blessures en geen zieken. Kortom een goede voorbereidingsweek.
Zondag om 12.00 in de bus naar Warschau en ik ben om 22.00 thuis. Maandagochtend spreekuur in Breda. Komend weekend in de Amsterdamse sporthal Zuid 3x tegen Argentinie en maandag 9 augustus naar Athene.

Aflevering 5: Dagboek Athene

woensdag 11 augustus
Erika Terpstra is ook aangekomen. Er is veel pers aanwezig, inclusief de televisie. De tv zien we niet terug, de kranten wel. Daarna volgt het vaste avondprogramma. 00.30 uur: slapen. Morgen in de wedstrijdhal weer een oefenwedstrijd tegen Servië-Montenegro.

Donderdag 12 augustus
De hal waar de tweede oefenwedstrijd wordt gespeeld is immens groot. Hij ligt in Pireaus, erg mooi. Ik hoop dat hij vol komt met publiek. Er kunnen 14.000 toeschouwers in. De wedstrijd gaat beter dan woensdag. De spelers worden langzamerhand scherper, maar er moet nog een schepje bovenop. Ze moeten het niveau van de kwalificatiewedstrijd in Madrid halen om goede kans te maken op een mooie einduitslag en dan zijn zelfs medaillekansen mogelijk. Tussen het dorp en de sporthal ligt een driebaansweg. De derde baan is tijdelijk de 'Olympic Lane' geworden. Hier mogen alleen gecertificeerde auto's en bussen op. Heb je niet het juiste vignet voor het raam en je rijdt op de Lane, dan krijg je een fikse boete. Tot nu toe werkt de Lane prima.

De warmte valt ons erg mee. De wedstrijdhal was zelfs bijna te koel. Dit zal wel anders worden als er publiek in komt. Vanochtend hebben alle spelers hun ochtendurine ingeleverd. Een deskundige van NOC*NSF heeft dit nagekeken op osmolaliteit en natriumconcentratie. Er is toch een aantal spelers die nog meer moeten drinken. Bij hen laat ik morgen weer een urinetest doen. Vanwege de ochtendwedstrijd, vervalt de avondtraining. De spelers vermaken zich goed. In het dorp kunnen ze biljarten en internetten. Enkelen spelen via een zelf opgezet netwerk computerspellen. Af en toe wordt er gekaart. Vanavond gaan ze met de beamer een DVD kijken. Tussendoor vervelen ze zich wel eens. Als staf moeten we ze afleiding bieden. Van de week gaan we een keer naar het Holland Heineken Huis.De staf is van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat in de weer. Het tijdschema is goed te doen, maar zelden heb je een uur voor jezelf. Ik verveel me in ieder geval niet.

Appartement dames- en herenhockeyteam en –volleybalteam

Morgen moeten de teammanager, de hoofdcoach en de dokter weer naar een bijeenkomst. De wereldvolleybalbond (FIVB) heeft dan een 'technical meeting'. Hier worden alle protocollen doorgenomen en alle belangrijke mensen, inclusief de drie teamvertegenwoordigers aan iedereen voorgesteld. De voorzitter van de FIVB, Ruben Acosta, was vanochtend in de sporthal, vergezeld van zijn altijd aanwezige echtgenote. Hij zal de meeting voorzitten. 's Avonds uiteraard de opening

Vrijdag 13 augustus

De 'technical meeting' was precies zoals ik had verwacht. 7.00 uur opstaan. Vier urinecontroles. 7.30 uur ontbijt. 8.00 uur de bus. 9.00 uur 'technical meeting'.
De voorzitter komt een kwartier te laat. Bijna iedereen gaat staan en applaudisseert. Vervolgens houdt hij een peptalk over hoe mooi volleybal is. Dan de grote voorstelronde van iedereen die belangrijk is. De Griekse voorzitter van het organisatiecomité wil nog wat zeggen, maar hem wordt de mond gesnoerd. Hij mag alleen zijn mensen voorstellen. Voor mij is het medisch onderdeel van belang. Hier wordt de dopingcontrole toegelicht. Voor het eerst wordt er na de finale per team één speler gecontroleerd op EPO. Wat mij betreft weggegooid geld. Volleybal heeft niets aan EPO. Wat óók gaat gebeuren, is dat bij de gouden-medaillewinnaar in de polikliniek van het Olympisch Dorp bloed wordt afgenomen. Dat zal op HGH worden gecontroleerd. Dat wordt me nog wat als dit bij alle gouden-medaillewinnaars gaat gebeuren. Wil je feest vieren (in het Holland House) en dan moeten de sporter en de dokter nog een uur of twee terug naar het dorp. Na afloop van de meeting deelt de arts van de FIVB een blessureregistratieformulier uit, wat we bij de wedstrijden gaan gebruiken.
Drie van de vier urinemonsters hebben nu een goede osmolaliteit. Die spelers zijn dus beter gaan drinken. 10.50 uur: retour, 11.00 uur: lunch, 11.40 uur: omkleden in trainingskleding, 12.10 uur: bij de bus, 13-14.45 uur: trainen, 15.15 uur: terug, lichte maaltijd voor de spelers. Zij gaan vervolgens krachttraining doen. Intussen praat ik nog een misverstand uit met een fysiotherapeut van een ander team. 17.30 uur: verzamelen voor het NOC*NSF-gebouw in het mooie witte kostuum.

Sporters in kostuum

Er wordt een groepsfoto gemaakt van de Nederlandse ploeg. De (para)medische begeleiding maakt ook een groepsfoto. Sporters die zaterdag een wedstrijd hebben, gaan niet naar de opening. Sporters die zondag een vroege wedstrijd hebben, gaan ook niet. De volleyballers blijven dus in het dorp. We gaan via de beamer naar de tv kijken. De statisticus en de fysiotherapeut gaan wel. Ik niet. De verwachting is dat je op zijn vroegst om 2.00 uur 's nachts terugbent. De opening duurt met afreizen, wachten, de opening zelf en de terugreis met 10.000 mensen wel 7 uur. Dit is de reden waarom lang niet iedereen gaat. We zullen morgen wel horen hoe men het vond. 19.00 uur: eten, 20.00 uur: video, 20.45 uur: televisie aan en opening kijken, 24.00 uur: slapen.

Zaterdag 14 augustus
De fysiotherapeut en de statisticus vonden de opening een indrukwekkende gebeurtenis, die echter wel lang duurde. Om zich heen zagen ze veel mensen die rekoefeningen gingen doen of gingen zitten. Er waren ook sportsterren in de buurt: Allan Iverson en Tim Duncan, Amerikaanse topbasketballers. Een historisch moment was toen de Nederlandse ploeg langs DJ Tiësto liep. Ze verlieten korte tijd de atletiekbaan om de ster uit Breda te groeten met een korte swingpartij vlak voor zijn neus. De organisatie liet dit slechts korte tijd toe.

Of we trainen wordt van dag tot dag bekeken. Het heeft te maken met blessures, de duur van de wedstrijd, de afstand van de trainingshal en dergelijke. Vanmiddag zijn ze met slechts drie man gaan trainen. Het is vanochtend prima gegaan.

Men vraagt wel eens of dit vakantie, werk of een werkvakantie is. Het is eerder werk dan vakantie. Ik heb vanmiddag mijn was naar de wasserette gebracht en die kan ik morgenochtend weer ophalen. Eindelijk heb ik een eigen fiets in elkaar gezet en ben daardoor mobieler. Nu voor het eerst een paar uur vrij. De dagen ervoor zijn van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat gevuld. Er zullen nog vele volle dagen volgen. Na de wedstrijd zal er steeds een dopingcontrole zijn. Die kosten altijd veel tijd.

Nu de Olympische Spelen zijn begonnen merk je dat de spanning bij alle sporters toeneemt. Ook wordt de eenheid bij de Nederlanders groter. Iedereen begint elkaar bij het passeren te groeten. De hockeydames hebben ruim van Zuid-Afrika gewonnen. Inge de Bruin plaatst zich voor de volgende ronde. Gijs van Valkenoord zwemt een persoonlijk record. Michael Boogerd valt en moet opgeven. Mia Audina wint haar eerste partij met gemak. Zo volgen de nieuwtjes elkaar op. Hoe meer positieve resultaten, des te beter wordt de sfeer. Dat heeft Sydney wel uitgewezen.

Michael Boogerd en Erik Dekker de dag voor de wegwedstrijd

Zondag 15 augustus
Vandaag moeten we de eerste wedstrijd spelen. We worden om 6.45 uur gewekt. De spelers zijn op een goede manier gespannen. De fysiotherapeut gaat met ze naar buiten en ze werken zich los. Een van onze spelers liep twee dagen geleden een knieblessure op. Gisteravond is er nog een MRI-scan van gemaakt. Ik heb deze samen met Henk van der Hoeven, de orthopedisch chirurg van de Nederlandse medische staf, bekeken. Er waren geen redenen dat hij niet mocht spelen.
Met de basis werd de eerste set van Rusland gewonnen. Rusland is een van de favorieten voor goud. Het is dus een verrassing. Set 2 en 3 verliezen we, waarna we weer beseffen dat er toch kansen zijn. We winnen de 4de set en vervolgens na een matchpoint tegen, ook de 5de set met 18-16. Uitstekend begin. De speler met de knieblessure speelt alle sets en heeft geen terugslag. De andere Nederlandse sporters feliciteren ons bij terugkomst.
Al voor de wedstrijd was een bezoek van een halfuur aan het Holland House gepland. Het komt nu extra mooi uit dat we winnen. Supporters kunnen ons gelukwensen. Waarschijnlijk wordt het wel een uur. Het toernooi duurt nog lang, dus we vieren het op gepaste wijze.
De middag is verder vrij.

We gaan met busjes van de organisatie naar het Holland House in het centrum van Athene. We rijden zelf. Op een gegeven moment raken we van de route. Het voorste busje blijft doorrijden. Ons busje ziet dat het niet goed gaat en keert om. We vinden het Holland House vervolgens in één keer. Het andere busje arriveert drie kwartier later met gefrustreerde volleyballers. Uiteindelijk blijven we daar anderhalf uur.
Het Holland House is fraai. Drie ingangen: voor dagjesmensen, voorpasjeshouders en voor mensen met een Olympische accreditatie. Binnen is er een ruimte voor de sporters en begeleiders.

Bondscoach, manager en fysiotherapeut in atletenruimte Holland House

Buiten zijn het terras en de feest- annex huldigingstent. Vanavond treedt DJ Tiësto op. We kunnen er net een halfuur van meepikken. Ik ga een CD van de man kopen. 22.30 uur terug naar het dorp. Morgenochtend video en trainen.

Maandag 16 augustus
Het volleybaltoernooi op de Olympische Spelen betekent dat je om de dag speelt en in de tussenliggende dagen een 'rustdag' hebt. Je hebt recht op 2 trainingsblokken van 1,5 uur. Vandaag trainen we alleen in de ochtend. De speler met de knieblessure doet voor de helft mee en dit gaat goed.
We kijken ook naar andere sporten. Sommige spelers willen naar de zwemfinale 200 meter vrije slag met Pieter van den Hoogenband. Deze kaartjes zijn niet meer beschikbaar. Het NOC*NSF krijgt voor elke sport een bepaald aantal kaartjes toegewezen. Die het eerst komt, het eerst maalt. Sporters gaan vóór begeleiders. Vier stafleden en twee spelers gaan naar het dameshockeyteam tegen Korea kijken.

Dames hockey

We gaan wederom met eigen vervoer en weten waar het ongeveer is. De accommodatie is prima te vinden. Maar dan de parkeerplaats en de juiste ingang. Na wat omzwervingen komen we aan in de rust. De prins is er ook. We zien de dames met 3-2 winnen. Tussendoor SMS ik met de fysiotherapeut van de honkballers. Zij verliezen uiteindelijk met 8-3. Pieter van den Hoogenband haalt zilver. Deborah Gravenstijn brons. Het is wachten op het eerste goud. De terugreis gaat prima. 0.30 uur: slapen. Morgen spelen we om 16.00 uur (15.00 uur Nederlandse tijd) tegen de USA.

Opgetekend door de redactie

Aflevering 6: Dagboek Athene (2)

Woensdag 18 augustus
Vroeg op want om 11.00 uur is de wedstrijd. Trainen, eten, video voor de spelers. De drie lichtgeblesseerden worden behandeld. De spelers moeten rusten en de staf gaat een uurtje naar het recreatiezwembad. Vandaag moet voor Nederland een medailledag worden. We kijken in de middag met zijn allen naar de judoka’s Mark Huizinga en Edith Bosch. Zij winnen respectievelijk brons en zilver.

Mark Huizinga

Leontien van Moorsel zagen we eerder goud winnen. Mia Audina overheerst ‘s avonds haar Chinese tegenstander en gaat de volgende dag naar de finale. Later op de avond doet ze ook een damesdubbel. Verstandig? Pieter van den Hoogenband wint op het nippertje goud. Boven ons zijn de beide hockeyteams gehuisvest en door het hele appartement klinken de aanmoedigingen. Wie weet worden onze spelers extra gemotiveerd.

Donderdag 19 augustus
Tegen Brazilië komen we weer sterk uit de startblokken. Bij de tweede technische time-out staan we met 16-12 voor. Het lijkt een mooi begin. Opnieuw zakken we iets terug en verliezen de set toch. De tweede set weten we wel te winnen en er blijven kansen op een sensatie. In de derde en vierde set worden we echter weer met de neus op de feiten gedrukt en we verliezen uiteindelijk met 3-1. Dit keer blonken vooral Richard Schuil en Guido Görtzen uit. De middenaanvallers waren minder in vorm. De gewonnen set kan bij de eindstand van de poule van belang zijn. Nog twee wedstrijden te gaan.
De speler met de knieblessure verbetert per dag, die met de schouderblessure speelt pijnvrij en krijgt de volgende dag wat reactie - dit is dus onder controle. De passer-loper met de rugblessure heeft weer een goede dag.
Na de wedstrijd moet er iemand naar de dopingcontrole. Guido is het slachtoffer. Er is een waarnemer van de World Anti Doping Association (WADA) aanwezig. Bij het controleren van de formulieren blijkt dat Guido bij de accreditatie een verkeerde geboortedatum heeft gekregen: 11-09 in plaats van 9-11.

Guido Görtzen

We moeten aantonen dat hij echt op 9 november geboren is. Gelukkig heeft hij zijn paspoort mee en het wordt opgelost.
Een paar spelers hebben een dagpasje voor het Olympisch dorp kunnen regelen en ontvangen familie. In het begin van de avond wordt er getraind met de wisselspelers. Zij zijn vanochtend nauwelijks aan bod gekomen. Na afloop diner en evaluatiegesprek van de wedstrijd. Dan kijken we vanaf 21.30 uur naar onze concurrenten voor de vierde en vijfde plek, Rusland en Amerika. De verliezer moet de resterende twee partijen ook verliezen om onze kansen op vervolg van de spelen te houden. Het wordt 3-1 voor Rusland, niet echt gunstig.
Morgen training in de ochtend en in de middag video en rust.

Vrijdag 20 augustus
De dag begint weer met een training. Deze wordt individueel aangepast. Sommige spelers doen wat meer, anderen minder. De blessures zijn weer verbeterd. Daarna lunch, video en rust voor de spelers. De staf gaat voor een uurtje recreatie naar het zwembad. Ik zit net als er wordt gebeld. Een zeiler heeft een rood oog. Of ik hem kan bekijken. De zeilers zitten op drie kwartier rijden van het Olympisch dorp. Ik ben beschikbaar, dus ik ga.
Op weg naar de apotheek zie ik dat op een kilometer van het dorp een bosbrand is, die met blusvliegtuigen en -helikopters met succes wordt bestreden. De wind staat overigens gunstig en het dorp komt niet in gevaar.
Ik regel oogdruppels en een chauffeur brengt mij met een Olympische auto naar de zeilvenue. Daar aangekomen blijkt weer hoe streng de beveiliging is. Met mijn volleybalaccreditatie kom ik niet door de ingang. Ik zie de patiënt net buiten de hekken. Ik geef medicijnen en instructies. Afwachten of het snel helpt.

Zaterdag 21 augustus
De volleyballers hebben hun laatste kans niet gegrepen. Italië is gewoon te goed voor ons team. De kenners mogen oordelen waar wij tekortschieten. Ik heb er wel een idee over, maar als dokter gaat mij dit weinig aan. We komen hoe dan ook niet in de kwartfinale. Op setgemiddelde verliezen we. We moeten tegen Australië minimaal twee sets winnen om vijfde in de poule te worden. We spreken af dat we tot en met de laatste wedstrijd netjes leven en pas daarna overgaan naar het vakantiegevoel.

Volleybalhal: Peace and Friendship Stadium
Aanvankelijk baalt iedereen; pas in de loop van de middag komt er weer wat stemming in de groep. De computerspellen worden opgestart. Van sommige spelers komen vriendinnen in het dorp. Ik ga mijn accreditatie veranderen. Tot nu toe heb ik alleen volleybal. Vanaf vanmiddag ook atletiek en hockey.
Coach Bert Goedkoop gaat naar Mart Smeets. Ik ga mee om Bert gezelschap houden. We worden door een chauffeur van de NOS opgehaald. Hij zet ons af bij het Holland Heineken House. Daar worden we ontvangen door Benno Kuipers, voormalig topzwemmer. Om 23.15 vertrekken we met zijn allen naar het dakterras dat de NOS heeft gehuurd. De uitzending is rommelig. Bert is er samen met Margriet Mathijssen, de zeilster. Wel aardig dit allemaal mee te maken. Om 1.30 uur zijn we terug in het dorp.
Morgen uitslapen tot 8.30 uur. Dan komen mijn vrouw, zoon en zus als gast in het dorp.

Zondag 22 augustus
De ochtendtraining gaat niet door. Dit geeft mij extra tijd mijn familie het dorp rond te leiden. Ik laat ze ons appartement zien en het NOC*NSF-kantoor. Vervolgens de medische ruimte. Prompt word ik voor een atleet met een ontstoken teen in consult gevraagd. Ik geef adviezen en wil nog ontsmettende zalf geven. In onze eigen apotheek is deze op, dus ik moet naar de polikliniek van het dorp. Ik ga via het zwembad, de fitness ruimte en de atletiekbaan. Daar zijn prachtig gebouwde sporters aan het trainen. We blijven een kwartier kijken. Op de terugweg naar ons appartement, haal ik de zalf op en breng deze naar de sporter.
In het appartement zit een aantal volleyballers klaar om tegen mijn zoon een computerspel te doen: Medal of Honour (MOHAA). Ze maken twee teams en zien hoe een getrainde MOHAA speler toch beter is.
Het team gaat lunchen en ik laat mijn gasten de internationale zone zien. Ze kopen een paar Olympische souvenirs en vertrekken. Ze hebben het fantastisch gevonden. Ik zie ze morgen bij de wedstrijd.
De spelers met lichte klachten worden gemasseerd. Aan het eind van de middag nog een training. Morgenmiddag is de laatste wedstrijd tegen Australië.

Maandag 23 augustus
Na het ontbijt maken we een teamfoto met de spelers in wedstrijdtenue en de staf in de oorspronkelijke coachkleding. Gedurende de eerste week is er strijd geweest tussen NOC*NSF en de kledingsponsor van ons, Mizuno. We willen het liefst in neutrale kledij op de bank zitten. NOC*NSF wil dat we of Asics, of Piet Zoomers dragen. Asics is een concurrent van Mizuno, dus dat gaan we niet doen. De Piet Zoomers pantalon is of spierwit, of knaloranje. Uiteindelijk komt er een compromis. We coachen in een neutrale broek, eigen schoenen en een overhemd van Piet Zoomers.

Nederlands team Olympische Spelen 2004

Om 14.00 begint de wedstrijd. We gaan goed van start en houden dit de hele wedstrijd vol. We winnen afgetekend met 3-0. We zijn vijfde in de poule. Vlak voor het eind krijgen Guido Görtzen en Richard Schuil een publiekswissel. Zij speelden hun laatste interland.
Tijdens een afsluitende bespreking maken we afspraken over de rest van de week. Sommige spelers willen eerder naar huis vanwege sociale omstandigheden. Iedereen heeft een contract ondertekend waar onder andere in staat dat je tot het eind blijft. Dit wringt. Het team de mission wil vervroegd vertrek tegenhouden.
De rest van de week is het proberen kaartjes te regelen, zonnen in het zwembad, de stad bekijken en andere dingen.
‘s Avonds gaat iedereen uit. De meesten naar het Holland House. Rowen Heze treedt op.

Dinsdag 24 augustus
Een van de spelers heeft de discussie niet afgewacht en zelf een vliegticket gekocht. In de loop van de dag zijn er gesprekken met de drie anderen. Zij krijgen toestemming om naar huis te gaan. De jarige teammanager Humphry Peter heeft het er druk mee. ‘s Nachts rond 3.00 vliegen ze weg. De fysiotherapeut gaat waarschijnlijk vrijdag weg.
Nadat ik ‘s middags weer in het zwembad lig, ga ik eerst naar de halve finale dames hockey. Via strafballen gaat Nederland naar de finale.
Meteen na afloop ga ik naar het Olympisch stadion.

Het Olympisch Stadion

We zijn precies op tijd om Simon Vroemen een mooie race op de 3000 steeple te zien lopen. Na middernacht ga ik terug naar het dorp en drink een glas met Humphry. Kijken wat ik morgen ga doen. Misschien wel volleybal kijken.

Opgetekend door de redactie

Aflevering 7: Dagboek in Athene (3), Slot

Woensdag 25 augustus

Na het ontbijt en het maken van het dagboek ga ik naar het zwembad. Om 17.00 vertrekt de toeschouwerbus naar de halve finale herenhockey. De bus neemt na anderhalve week Olympische Spelen toch nog een verkeerde afslag. Na 100 meter komt de chauffeur erachter en stopt. Op de snelweg rijdt hij achteruit terug! Diverse auto’s kunnen er net op tijd langs en het loopt goed af.
We arriveren bij het hockeystadion en komen weer eens in aanraking met de hiërarchie van de beveiliging. De bus is bij de atleteningang gestopt. Hier kan je alleen maar in als je een hockeyaccreditatie hebt. Alle toeschouwers zonder deze kaart komen er niet in. Onze manager en fysiotherapeut stappen weer in de bus, in de veronderstelling dat ze bij de juiste ingang worden afgezet. Ik kan al naar binnen. De bus vertrekt, maar blijkt niet bij de vooringang te stoppen. Humphry en Ruud rijden een rondje en komen opnieuw bij de atletenpoort. Intussen hebben alle anderen zich erdoorheen gepraat met de hulp van een hogere officier. Humphry en Ruud lukt dit niet en ze besluiten boos van de wedstrijd af te zien. Ze vinden een chauffeur die hen naar het centrum brengt. In het Holland House zien ze de tweede helft op de tv.
Ik zie de spannende wedstrijd live in het met oranje gevulde stadion. Nederland wint met 3-2 van aartsrivaal Duitsland.

De hockeyers in actie

Later ga ik ook naar het Holland House waar ik twee bekenden uit een lang vervlogen verleden ontmoet. De sportwereld is klein.
Morgenavond is de finale dameshockey.

Donderdag 26 augustus

Het dorp wordt met de dag leger. Ik zie volle bussen naar het vliegveld vertrekken. In de eetzaal is al een derde deel buiten gebruik. De stroom mensen wordt steeds minder. Het lijkt wel een Zuid-Franse camping in september.
Het wordt ook steeds moeilijker de verveling te verdrijven. Sommige volleyballers hebben hun familie nog in Athene en brengen met hen de dag door. Verder is het uitslapen, internetten, zwembad en ’s avonds een sportwedstrijd live bekijken. De meesten sluiten de avond af met stappen.
Ik ga naar de finale van het dameshockey. Het is nooit leuk om je landgenoten te zien verliezen. In de poule hebben ze nog met 4-1 van Duitsland gewonnen. Deze wedstrijd lijken ze wel een overwicht te hebben, maar het komt in de score niet tot uiting. Veel individuele duels gaan verloren en er worden kansen gemist. Ook de strafcorner liep niet naar behoren. Op het podium bij de medaille-uitreiking druipt de teleurstelling van de gezichten.

Teleurstelling op de gezichten

Later in het Holland House worden ze gehuldigd en de dames brengen het op om enthousiast te zijn.
Morgen kiezen tussen herenhockey, atletiek en volleybal.

Vrijdag 27 augustus

Ik ga niet naar hockey. Ik heb geen zin in nog een koude douche en achteraf blijken de herenhockeyers inderdaad te verliezen.
Ik ben nieuwsgierig over het verloop van de halve finales volleybal, daarom ga ik daar naar toe. Samen met de twee coaches zie ik twee eenzijdige wedstrijden. Rusland wordt afgedroogd door de Italianen.

De Italiaanse sterspeler Sartoretti

De Russen kregen na plaatsing in januari, 1 miljoen dollar van hun sponsor om zich voor te bereiden op de Olympische Spelen. Dit heeft dus weinig opgeleverd. De Russen zijn niet in vorm. De andere halve finale wint Brazilië gemakkelijk van Amerika. Opvallend is hoe anti-Amerikaans het publiek is. Bij het voorstellen worden de Amerikaanse spelers flink uitgefloten. 's Avonds zijn er demonstraties in het centrum van Athene - mogelijk georganiseerd door communisten. Ze zijn in ieder geval anti-Amerikaans.

De laatste paar dagen

Vandaag ontvang ik twee gasten. Een van hen is oorspronkelijk Griek. Ze komen uit mijn woonplaats. Ik laat ze de highlights van het dorp zien en na anderhalf uur zwaai ik ze uit.
’s Avonds ga ik naar een zeer fraaie atletiekavond. Ik zie onder meer de Marokkaan El Guerrouj zijn tweede gouden medaille winnen; in de eindsprint verslaat hij de favoriete Ethiopiër Bekele.

De Marokkaanse hardloper El Guerrouj

Zondag 29 augustus ga ik met de rest van de volleybalstaf naar de volleybalfinale. Ook hier zie ik topsport van de hoogste orde. Vanavond de sluiting. Het optreden na de China-presentatie is uitsluitend Grieks. Het valt me tegen.

Maandag 30 augustus is er ’s ochtends een gemeenschappelijke openluchtbrunch met alle Nederlanders. De rest van de dag is gevuld met wachten tot het vertrek van het speciaal gecharterde vliegtuig.
We landen op de geplande tijd op Schiphol, waar de brandweer ons opwacht. Een van de spuitwagens geeft een grote waterstraal. Ex-volleybalinternational Peter Blangé loodst ons met de paddels naar de slurf.
De sporters met een medaille stappen eerst uit. Dan volgen Erika Terpstra en het team de mission. Vervolgens de rest van de Nederlandse ploeg en tot slot de meegereisde pers en andere gasten. In de slurf staan de eerste mensen ons al op te wachten. Dit gaat door tot de bagageband. De meeste aandacht gaat uiteraard naar Ankie, Inge, Leontien en Pieter. De rest van de ploeg wordt ook met applaus begroet. De familie mag ons bij de bagageband opwachten. Het is een fijn weerzien.

Weer op Schiphol

Alle bagage klopt en ik ga naar huis. Het is afgelopen. Morgen weer gewoon spreekuur ….

Opgetekend door de redactie

ARTSEN ZONDER VAKANTIE terug naar overzicht

Op dit artikel reageren inloggen

Reacties

Er zijn nog geen reacties

Ton Langenhorst - arts olympisch volleybalteam

4 mei valt vroeg dit jaar

Is het Max of is het zijn auto?

Co-Med kan aanwijzing IGJ niet langer tegenhouden

Actueel

Opinie

Kennis

Tijdschrift

Service

Nieuwsbrief