Tijd voor een ander preventiebeleid
Plaats een reactieVeel te symptomatisch en te weinig causaal: dat is de kern van mijn kritiek op de opinie over preventie van Guus Schrijvers (MC 22/2006: 908). En die kritiek is voor de kabinetsnota Kiezen voor gezond leven niet anders.
In beide gevallen is sprake van kortzichtigheid. Zo blijven in de Volksgezondheid toekomstverkenningen van het RIVM de mogelijke gevolgen van met name het klimaatprobleem buiten beschouwing.1 2 En dat werkt weer door in de preventienota. Dat is een typische poldernota geworden, met bekende symptomen als speerpunten: roken, alcoholgebruik, overgewicht, diabetes en depressie. En dan zijn er welhaast sportieve bestrijdingsdoelstellingen om weer bij de Europese gezondheidstop te komen.
VWS geeft blijk van eenzelfde soort kortzichtigheid door in strijd met de Wet Collectieve Preventie Volksgezondheid (WCPV) zijn commitment aan het Charter on Transport Environment and Health (WHO) naast zich neer te leggen. In dit charter telt de inconvenient truth van de klimaatkwestie wél mee, waardoor zicht ontstaat op ziekmakende mobiliteit als het grootste volksgezondheidprobleem. Dat leidt tot een causale benadering, want de met het dogma van economische groei verbonden behoefte aan gemotoriseerd transport moet worden gereduceerd. Dat kan door ruimtelijke ordening die zich meer richt op lopen, fietsen en openbaar vervoer én door de verzieker te laten betalen.3
De kortzichtigheid van VWS staat niet op zich; ook het public health-veld lijdt aan die verkeuteling.4 Bovendien is de kabinetsnota nog helemaal niet klaar, want adviezen over een bredere visie zijn onderweg, na alle neoliberale hervormingsdrang is de verantwoordelijkheidsverdeling blijkbaar weer een kwestie en ook moet integraal gezondheidsbeleid op de agenda. Het nieuwe kabinet weet dus wat het te doen staat: eindelijk het WHO-charter implementeren. Daarmee wordt daadkracht getoond voor werkelijk duurzame ontwikkeling en krijgt preventie vanzelf al een causale richting.4-6
Heiloo, Oktober 2006
J.C.J. de Man, secretaris Vereniging tot bevordering van de Algemene Gezondheidszorg Dr. J. Penn
Literatuur:
1. Mackenbach JP. Mondiale milieuveranderingen en volksgezondheid. Ned Tijdschr Geneesk 2006;150: 1788-91.
2. Man JCJ de. Reactie Mondiale milieuveranderingen en volksgezondheid. Aangeboden aan het Ned Tijdschr Geneesk..
3. Man JCJ de. Verzieker betaalt. MC 55/2000: 43.
4. Man JCJ de. Duurzame Ontwikkeling na Johannesburg. TSG 2002; 80: 480-1.
5. Man JCJ de. Duurzame Ontwikkeling en de betekenis voor milieu, gezondheid en gezondheidszorg. TSG 1996;74:357-61.
6. Man JCJ de. Hygiënisch reveil: visie of fictie? TSG 1998; 76: 105-7.
- Er zijn nog geen reacties