Therapietrouw bij statines is matig

Nog niet de helft van de Amerikaanse senioren die sterke statines moeten gebruiken na een hartinfarct, doet dit na twee jaar nog. Dit schrijven Lisandro Colantonio e.a. in JAMA Cardiology. Saillant bij deze studie is de sponsor: Amgen, producent van evolocumab, de peperdure PCSK-9-remmer die slechts een- of tweemaal per maand hoeft te worden geïnjecteerd. Deze middelen worden flink gepromoot als alternatief voor statines, of als toevoeging.

De onderzoekers gingen na hoeveel 65-plussers na een opname wegens een hartinfarct recepten voor rosuvastatine of atorvastatine inwisselden. Het ging hierbij om mensen die via een bepaalde verzekeraar, Medicare, een deel van de kosten kregen vergoed. Sommigen kregen een groter deel vergoed door extra verzekering bij Medicaid.

Na een halfjaar haalde 59 procent de recepten nog op, na twee jaar nog 42 procent. Respectievelijk 12 en 19 procent was helemaal gestopt, de rest was overgestapt op een minder sterke statine of was minder dan 80 procent therapietrouw. De therapietrouw was groter bij mensen die een hogere vergoeding van de kosten kregen, die vaker bij de cardioloog kwamen of meededen aan een revalidatieprogramma. De auteurs erkennen dat ‘ingeleverde recepten’ niet de beste maat voor therapietrouw is, maar het geeft een indruk. En die is duidelijk: veel mensen slikken niet de medicijnen die ze moeten slikken. Conclusie van de onderzoekers: verlaag de kosten van medicijnen, laat mensen meedoen aan revalidatie en zie ze regelmatig terug.

Dat therapietrouw een belangrijk onderwerp is, waar nog veel aan verbeterd kan worden, moge duidelijk zijn. Maar het knaagt toch wel een beetje dat Amgen deze studie betaalt. Het past toch wel mooi in het straatje van de farmaceut: mensen slikken hun dagelijkse statines niet, kunnen we ze dan niet beter af en toe een prikje geven? Enkele auteurs van deze studie – waarvan er twee in dienst zijn van Amgen – doen ook onderzoek naar statine-intolerantie. Ook al zo’n mooie term voor producenten van PCSK-9-remmers.

Sophie Broersen

JAMA Cardiol, 2017. Doi: 10.1001/jamacardio.2017.0911