Swine flu in Australië

Afgelopen weken heb ik met genoegen de commotie rond de Mexicaanse griep bekeken. Zoals altijd zijn er veel deskundigen die niet schromen om het een en ander op tv te komen uitleggen. Bij de vraag waarop hun ‘kennis’ is gebaseerd, hoor je regelmatig ‘de ervaring met dit virus of dit vaccin in Australië’.
Met het risico dat ik vaccinatiescepticus wordt gezien, vind ik een paar dingen opmerkelijk. Het is waar dat in Australië de swine flu zich razendsnel maar als een gewone griep in het winterseizoen wist te verspreiden. Er waren ook doden te betreuren, maar in de meeste gevallen was er sprake van comorbiditeit.

Opvallend was dat de ouderen ‘gespaard’ bleven en met name jongeren met forse griepverschijnselen het bed moesten houden. Als huisartsen waren we erg druk met geruststellen en velen ‘wilden iets doen’ voor hun patiënten. Dus de tamifluvoorschriften vlogen de deur uit – totdat de bijwerkingen wat meer bekendheid kregen en men terughoudender werd. Een Australische firma ontwikkelde razendsnel een vaccin en testte het op een paar honderd mensen, genoeg voor minister Roxon van Gezondheidszorg om iedereen van tien jaar en ouder te gaan vaccineren!

Intussen is de winter voorbij; de pandemie is erg meegevallen en dus valt de animo voor het vaccin onder de bevolking tegen. Roxon is van huis uit juriste, en weet dat op deze manier haar aansprakelijkheid is gedekt. Eén prikje geeft in Australië blijkbaar genoeg bescherming en zwangere vrouwen kunnen zich al de dag na conceptie melden voor H1N1-immunisatie.

Wie naar het noordelijk halfrond reist, krijgt onmiddellijk de gewone griepprik in de ene arm en de swine flu aan de andere kant. Ook hier verzekert men dat deze protocollen zijn gebaseerd op ‘degelijk onderzoek van onafhankelijke en betrouwbare internationale instanties’, maar ze lijken niet erg op de Nederlandse Klink-klare adviezen.

november 2009, Woodend, Australië
Jacques de Groot, huisarts