Spraakmakers - El presidente Bachelet

Ze brengt dagelijks haar jongste dochter naar school en doet boodschappen in de supermarkt. Gescheiden, alleenstaand, moeder van drie kinderen en socialist. Alleen als je Michelle Bachelet heet, wordt je daarmee in het aartskatholieke Chili, waar man en vrouw gescheiden stemhokjes hebben, een formidabele stemmentrekker. De onverzettelijke dochter van een luchtmachtgeneraal die na Pinochets staatsgreep van 1973 door zijn medemilitairen werd doodgemarteld. Ze is dan derdejaars geneeskundestudent en meldt zich onmiddellijk aan bij het verzet. In 1975 wordt ze met haar moeder opgepakt door de militaire politie en na een aantal helse weken vrijgelaten. Ze verlaten ijlings het land. Belanden in Berlijn, waar Michelle haar studie voortzet, mensenrechtendemonstraties organiseert en vorm geeft aan de ondergrondse Socialistische Partij. Na vier jaar keert ze terug, studeert af als kinderarts gespecialiseerd in trauma’s en gaat, omdat haar naam op de zwarte lijst staat, werken voor non-gouvernementele organisaties. Na de val van de dictatuur in 1990 wordt Chili een democratie. De socialistische president Lagos benoemt haar in 2000 tot gezondheidsminister en twee jaar later tot minister van Defensie; zij kan als geen ander bruggen bouwen tussen burgers en militairen. In die functie gaat ze overigens in Den Helder op koopjesjacht (en scoort er vier fregatten). Michelle heeft charisma. Ze aanvaart het aanbod als vertegenwoordiger van christendemocraten en socialisten een gooi te doen naar het presidentschap. Na een tragisch ongeval met een verkiezingsbusje trekt ze zonder aarzelen haar witte jas aan. Bij haar is dat geen politieke manoeuvre. Michelle is oprecht. Wars van status. En nu ze de presidentsverkiezingen heeft gewonnen, gaat ze ervoor zorgen dat straks de helft van haar kabinet uit vrouwen bestaat. ‘Die hebben oog voor detail en kunnen beter onderhandelen!’

Jan Hein van Dierendonck.

Klik hier voor het PDF-bestand van dit artikel