Laatste nieuws
Lieke de Kwant
1 minuut leestijd
kosten

Specialisten: begrens kosten per levensjaar

10 reacties

Ruim 70 procent van de medisch specialisten is voor de invoering van een prijsplafond van behandelingen en bijna 60 procent vindt dat er een maximale prijs voor een gewonnen levensjaar moet worden vastgesteld. Dat blijkt uit onderzoek van EenVandaag en de Orde van Medisch Specialisten (OMS) onder ruim tweeduizend medisch specialisten.

Begrenzing van de zorgkosten is al jaren een belangrijk thema binnen de medische beroepsgroep. Steeds meer artsen praten erover mee, omdat onbegrensde groei van de uitgaven de toegankelijkheid van zorg voor iedereen bedreigt.

‘Medisch specialisten hebben de maatschappelijke verantwoordelijkheid om zoveel mogelijk patiënten zo goed mogelijk te helpen. Dat kan alleen als de zorg betaalbaar blijft’, aldus cardioloog Marcel Daniëls van de OMS in reactie op het onderzoek. Daniëls vreest ‘dat een prijsplafond uiteindelijk wel eens onvermijdelijk kan zijn’ en de meerderheid van de specialisten is het dus met hem eens.

Over de hoogte van het prijsplafond willen de meeste (62%) specialisten zich niet uitspreken. Driekwart (73%) vindt dat de hoogte bepaald moet worden door een ‘commissie van wijzen’, bestaande uit medici, ethici, patiëntenverenigingen en financieel specialisten.

Lieke de Kwant

Lees ook:

© iStock
© iStock
qaly
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • R.W. Kreis

    chirurg n.p./zorgonderzoeker, BEVERWIJK Nederland

    De discussie over de invoering van een prijsplafond voor de behandeling van patienten, moet breed gevoerd worden. Het is verontrustend dat dit onderwerp "geïsoleerd" wordt besproken zonder dat de verspilling in ons zorgsysteem daarbij wordt betrokken.... Immers, na de invoering van het DBC/DOT-zorgstelsel zijn de (administratieve-)kosten explosief met 20% gestegen. Hoe kun je over een zorgplafond spreken als de verzekeraars bijna 500 miljoen per jaar uitgeven om klanten te trekken en de lobby-kosten van zorginstellingen 1 miljard per jaar bedragen? Zo zijn er nog wel wat uitgaven die de aandacht verdienen, voordat over zorgplafonds moet worden gedacht. Beperkingen in de zorg, zullen de verspilling nooit kunnen compenseren. Medisch specialisten dienen zich dit te realiseren.

  • C.M.A. Bruijninckx

    chirurg, ROTTERDAM Nederland

    De zorgverzekeraar zit al vele jaren in de spreekkamer en bepaalt met zijn systeem van wel of niet vergoeden welke diagnostiek en behandeling de arts ‘mag’ doen. Daarbij wordt geen acht geslagen op evidence based medicine richtlijnen van beroepsgroe...pen en al helemaal niet op de specialistische ervaring van de individuele arts. Dat laatste telt al helemaal niet meer want “dat kan niet gecontroleerd worden”. Nu wil de zorgverzekeraar ook nog dat u en ik gaan vertellen dat een bepaalde behandeling te duur voor hem is. We moeten al sinds enkele jaren zijn verzekerden op de hoogte stellen wanneer hij tussentijds de verzekeringsvoorwaarden wijzigt, dus dat kan er ook wel bij (volgens de zorgverzekeraar). Nou, ik dacht van niet.
    Natuurlijk moeten wij zuinig zijn met gemeenschapsgeld. Dat leerde mijn opleider mij al in de jaren 70 van de vorige eeuw, toen “de bomen nog de hemel ingroeiden”. Maar afkapwaarden om een behandeling in een individueel geval te onthouden, is niet te verenigen met de artseneed.
    Het is bekend dat heel vaak de meeste kosten voor een verzekerde van een zorgverzekeraar gemaakt worden in diens laatste levensjaar. Kennelijk zonder resultaat. Ik vermoed dat systematisch onderzoek van deze gevallen hanteerbare richtlijnen (geen voorschriften!) kan opleveren om onnodig leed en daarmee ook onnodige kosten te besparen. Het is al bekend dat artsen niet zelden doorgaan met behandelen tegen beter weten in omdat zij denken dat de patiënt dat wil of omdat zij ‘het gesprek’ niet aandurven waarin zij moeten toegeven in therapeutische zin met lege handen te staan. Een dergelijk handelen is in strijd met de opvatting (en het wettelijke voorschrift) dat de patiënt altijd goed geïnformeerd dient te worden alvorens hij zich akkoord kan verklaren met de voorgestelde behandeling resp. het nalaten van behandeling. De huidige opvatting is dat de patiënt als volwaardig lid van zijn behandelteam beschouwd dient te worden. Ik ben ervan overtuigd dat zo’n patiënt in de meeste gevallen de beste optie zal kiezen.

  • Kaspar Mengelberg

    psychiater, Amsterdam nl

    Kortzichtige medische specialisten hebben zich helaas voor de kar van verzekeraars en politieke voorstanders van onvrijwillige passieve euthanasie laten spannen, en de hete kolen uit het vuur gehaald. Laatstgenoemden houden zich voor zover ik weet mu...isstil. Dit is begrijpelijk.

  • N. Scharn

    Verpleegkundig Specialist, Den Bosch

    Een verontrustende ontwikkeling. Gaan ook verzekeraars zich hier in de toekomst mee bemoeien? En in slechte tijden wordt de auto total-loss verklaard wanneer slechts de ruitenwissers en bougies vervangen moeten worden? Of bouwt het krediet op met het... aantal gezonde jaren? In ieder geval een bijzondere wijze om met de toenemende vergrijzing om te gaan. En natuurlijk kunnen de kosten de pan uitlopen wanneer met man en macht wordt geprobeerd oude baggeltjes, die in feite de weg niet meer op kunnen, telkens weer op te pimpen.
    Ik duim er daarom echt voor dat het geen handje-klap gaat worden of behandelplafond bij de wet bepaald, maar een medisch ethische commissie die naar de individu kijkt.

  • R.W. Kreis

    chirurg n.p./zorgonderzoeker, BEVERWIJK Nederland

    De discussie over de invoering van een prijsplafond voor de behandeling van patienten, moet breed gevoerd worden. Het is verontrustend dat dit onderwerp "geïsoleerd" wordt besproken zonder dat de verspilling in ons zorgsysteem daarbij wordt betrokken.... Immers, na de invoering van het DBC/DOT-zorgstelsel zijn de (administratieve-)kosten explosief met 20% gestegen. Hoe kun je over een zorgplafond spreken als de verzekeraars bijna 500 miljoen per jaar uitgeven om klanten te trekken en de lobby-kosten van zorginstellingen 1 miljard per jaar bedragen? Zo zijn er nog wel wat uitgaven die de aandacht verdienen, voordat over zorgplafonds moet worden gedacht.

  • W. van der Pol

    ziekenhuisapotheker en counselor, Delft

    Ik ben het eens met dr Mitrasing. Wanneer gevraagd zou zijn of de bomen tot in de hemel groeien, dan zegt iedere doktor nee. Ik zet ook grote vraagtekens bij zo'n enquete. Ik vond de hele uitzending van Een Vandaag zeer mager en eenzijdig met drie "t...alking heads", zonder enig kritisch achtergrondgeluid of nuancering. Op mijn reactie naar de redactie, heb ik niets meer vernomen. Dit heet moderne journalistiek: even snel scoren, zout in de wonden, politiek voor het blok, artsen uitspraken ontlokken, hup, volgend issue. Het slaat nergens op. In de NRC van zaterdag, net zo. Een stuk over Mytomorrows: veel onzin, veel publiciteit voor dit vreemde initiatief van experimentele geneesmiddelen, en hup, volgens issue. Steeds meer onzin, steeds meer onrust onder de mensen met een onzekere toekomst. Ik zou zeggen, stop die discussie en absoluut geen commissie. Eerst komen de domme mannen aan het woord en dan moeten er weer wijze mannen komen. Dat noem ik: "bezig blijven".

  • A.L. Cense

    Psychiater, STOUTENBURG Nederland

    Wellicht zijn de uitkomstpercentages te wijten aan de tenenkrommende kwaliteit van de EenVandaag enquêtes; zo nee, dan moeten we ons afvragen of het meer dan toevallig is dat de cijfers overeenkomen met de uitkomst van het klassieke Milgram experimen...t "obedience to authority" ( http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Experiment_van_Milgram ).
    In ieder geval mag ik hopen dat we niet, gelijk Milgram's proefpersonen, bij meerderheid gaan besluiten om op basis van een bureaucratisch systeem, - dat ook nog eens pretendeert op grond van een 5x3 punts schaal een oordeel te kunnen vellen over zo iets complex als kwaliteit van leven -, te gaan beslissen over leven en dood.

    Tot voor kort was er maar een plek voor dat soort ultieme individuele keuzes, en dat was, m.i. terecht, de dialoog in de beslotenheid van de spreekkamer. Het tuchtrecht garandeert enerzijds een vorm van controle daarop, terwijl het anderzijds politiek en zijn potentiële uitwassen buiten de spreekkamer houdt; ik vind het nog steeds een geniale vondst.

    Zij die betogen dat het achterhaald is omdat we ook nu al dagelijks op economische gronden over leven en dood beslissen hebben gelijk, maar ze vergeten een ding: De beslissing over investering in een spoorwegovergang is vergelijkbaar met beslissing over invoering van een of andere behandelingsoptie, maar beide zijn beslissingen die in principe iedereen raken, en geen beslissingen over een individu. Dat maakt ze ethisch toch van een wat andere orde, alhoewel zeker niet zonder lading.
    Daarom graag in Medisch Contact ruimte voor ethici over het wat bredere onderwerp van de scheidslijn tussen 'verantwoorde keuzes maken' en 'bureaumoorden plegen'. Mij lijkt vooralsnog dat kans, noodlot, en toeval een plaats hebben in het verschil tussen beide.

  • Jop van den Berg

    ANIOS/Promovendus Anesthesiologie, Groningen

    Ik kan mij nog herinneren dat ik ooit twee vingers in de lucht stak en beloofde het belang van mijn patiënten voorop te zetten. Ook beloofde ik mijn verantwoordelijkheid jegens de samenleving te kennen. Ik begrijp dat we moeten proberen zorgkosten te... drukken, maar ik zie dit niet als een oplossing in het belang van patiënten. Ik geloof dat het onze plicht is te erkennen wanneer we "overbehandelen" of wanneer we zinloos aan het behandelen zijn, maar om daar een financieel prijskaartje aan te hangen vind ik, zeker in de tijden dat behandelingen van zichzelf al duurder worden, op individueel niveau niet een eerlijke optie.

  • Marian Schumacher

    Informatiespecialist, Amsterdam

    Discussie laait weer op. Het doet me denken aan de "trechter van Dunning": Model om beslissingen over het vergoeden van behandelingen en zorg door de overheid te ‘trechteren’ door het toetsen van de zorg op achtereenvolgens noodzakelijkheid, werkzaam...heid, doelmatigheid en op de vraag of de patiënt er zelf voor zou kiezen en willen betalen. Het rapport Kiezen en delen werd in 1991 gepresenteerd!

  • G K Mitrasing

    Vogelvrije Huisarts, Heerhugowaard

    Je kunt je beter afvragen wat specialisten heeft bewogen aan zo'n slecht opgezette enquête meet te doen.. En uit welke koker deze kwam.
    Leuk voor geroezemoes en meer is het niet.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.