Sneeuw en de medische sector
4 reactiesOp 10 december stapte ik om 12.30 uur aan boord van een vliegtuig van Delta Airlines dat rond 13.15 zou vertrekken naar Atlanta, op weg naar het jaarcongres van het Institute for Healthcare Improvement in Orlando (Florida, VS).
Door de sneeuw was er vertraging op vertraging, maar steeds het bericht: we hopen spoedig te vertrekken. Uiteindelijk stond het vliegtuig rond 19.00 klaar om op te stijgen. Echt in de laatste minuten voor het opstijgen kregen de piloten het bericht dat het niet was toegestaan op te stijgen, omdat door de wachttijd de werktijden tijdens de vlucht zouden worden overschreden en daarmee de veiligheid van de vlucht in het gedrang zou komen. Het vliegtuig met rond 300 mensen aan boord die bijna 7 uur in het vliegtuig hadden zitten wachten, moest terug naar de gate. Ik moest onverrichterzake naar huis. Op de weg naar huis drong zich de vraag aan mij op: hoe kan het dat dit in de luchtvaart is geregeld, maar in de medische wereld nog altijd niet? Ik blijf me erover verbazen dat in een hoogrisico-omgeving als die van een ziekenhuis geen regels zijn gesteld over de hoeveelheid arbeid en werktijden. Ik kan gewoon een operatie in de avond en nacht starten, hoelang ik ook al heb gewerkt. Sommige specialisten draaien zelfs een week achter elkaar dienst. IGJ stelt een ‘zero tolerance’-beleid als het gaat om het dragen van sieraden onder de witte jas, maar op het punt van werktijden van medisch specialisten in relatie tot veiligheid heeft de inspectie nog nooit iets durven zeggen.
In de trein van Schiphol naar huis vond ik het natuurlijk vervelend dat mijn vliegreis niet doorging, maar het gaf me een gerust gevoel dat veiligheid in de luchtvaart boven alles gaat.
Prof. Dink Legemate, chirurg en hoofd chirurgie AMC, Amsterdam
Anne-Marie van Dam
Psychiater, Amsterdam
Het zal ongetwijfeld met geld en het ministerie te maken hebben. De beleidsmakers dus die er het geld niet voor over hebben.
Anton Maes
huisarts, Dieren
Aan de huidige invulling van de werktijd is niet alleen de Inspectie debet aan. Ik schreef er dit over op mijn weblog:
http://zorgenstelsel.nl/arbeidstijd/
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
@ Van Dam: Eh... Wat betreft die sieraden, nee... Er bestaat geen enkel bewijs dat er ook maar één patiënt ooit ziek geworden is, laat staan doodgegaan, door het dragen van een horloge of een trouwring door de behandelend arts. Maar dat interesseert... de Inspectie ook niet. Het is door "de beroepsgroep" zelf aangedragen (door de Werkgroep Infectie Preventie), dus wordt er gehandhaafd. Flinke jongens en meisjes, daar bij de Inspectie.
Over de relatie tussen cognitieve prestaties enerzijds en het bestaan van een slaaptekort en vermoeidheid, daarover bestaat een grote berg aan literatuur. De resultaten zijn vergelijkbaar met het nuttigen van (een flinke hoeveelheid) alcohol. Maar ook dat kan de Inspectie blijkbaar niets schelen...
Wellicht kunnen we daar eens een richtlijn over schrijven. Misschien dat de leden van de Werkgroep Infectie Preventie nog wat tijd over hebben? Als genoegdoening voor de hopeloze en wetenschapsloze richtlijn "Persoonlijke Hygiene"? Het zou ze sieren...
Anne-Marie van Dam
Psychiater, Amsterdam
Geheel eens. Als vijftiger mag ik een werkdag van 14 uur op de werkvloer draaien, vervolgens de hele nacht bereikbaar zijn. Waarbij ik geregeld elk uur of vaker gebeld word. En natuurlijk 's ochtends nog even fris de overdracht doen. Dit in tegenstel...ling tot de arts-assistenten, zij hebben vastgelegde werktijden ( en terecht overigens!).
Een vreemde zaak, heel vreemd, hoe helder kan ik 's nachts zijn in zo'n dienst?
Overigens krijg ik alle ruimte om het anders te organiseren, maar dat doet de werkgever. De inspectie hoor je er niet over.
En dat met die sieraden, was dat nou bewezen?