SGP: arts moet op alternatief voor abortus wijzen

Artsen moeten ongewenst zwangere vrouwen zowel mondeling als schriftelijk op alternatieven voor abortus wijzen. Dat wil de SGP regelen via een wetsvoorstel. Want volgens de partij besteden artsen daar in eerste gesprekken nog niet voldoende aandacht aan.

De SGP zegt ‘van verschillende vrouwen te horen’ dat zij ‘nooit voor abortus hadden gekozen als de dokter mij had verteld dat ik met de juiste hulp mijn kindje kon houden’. Ook zou volgens de staatkundig gereformeerden uit onderzoek blijken dat artsen ‘vaak geen aandacht besteden aan alternatieven voor abortus’.

Die informatievoorziening kan in de ogen van de SGP worden verbeterd. Via een voorstel hoopt de partij in de Wet afbreking zwangerschap op te nemen dat alle artsen dus direct in eerste gesprekken met ongewenst zwangeren mondeling en schriftelijk informatie bieden over zaken als adoptie, pleegzorg, anoniem bevallen of financiële hulp bij opvoeding.

Volgens de SGP richt de informatieverantwoordelijkheid in de huidige wetgeving zich enkel op artsen in abortusklinieken, maar borgt deze onvoldoende dat huisartsen of andere artsen buiten een kliniek verplicht zijn om iemand verantwoord voor te lichten. ‘Dit is een relevant gegeven aangezien ongeveer zes op tien vrouwen voorafgaand aan een zwangerschapsafbreking het eerste gesprek daarover voeren met de huisarts’, aldus de partij in een toelichting.

Ook moeten alle artsen wat de SGP betreft wettelijk worden verplicht om deze vrouwen te wijzen op de mogelijkheid van ‘professionele en gespecialiseerde keuzebegeleiding en ondersteuning’ bij beide keuzes van uitdragen of abortus, naast begeleiding door huisarts, abortuskliniek of ziekenhuis. Want die optie is volgens de partij bij veel vrouwen niet bekend. Deze begeleiding en ondersteuning wil de SGP landelijk en structureel laten betalen door de overheid.

Leidraden voor huisartsen zouden niet volstaan, en huisartsen missen routine en expertise voor dergelijke gesprekken omdat ze er maar enkele keren per jaar mee te maken krijgen, meent de SGP. Richtlijnen van abortusartsen gaan er volgens de partij ten onterechte van uit dat alternatieven voor de vrouwen die zich melden, meestal geen optie zijn.

De SGP, die het wetsvoorstel lardeert met ervaringsverhalen uit damesbladen, tv-fragmenten en websites, hoopt dat elke ongewenste zwangere vrouw op deze manier zo vroeg mogelijk alle opties kan overzien en afwegen, ook tijdens de bedenktermijn van vijf dagen en niet pas in een kliniek.

Voorzitter Annet Jansen van het Nederlands Genootschap van Abortusartsen (NGvA) acht het wetsvoorstel niet nodig. Volgens haar is ‘de abortushulpverlening goed geregeld en biedt de wet voldoende handvatten’. Ze verwijt SGP-voorman Kees van der Staaij dat hij ‘abortushulpverleners onvoldoende vertrouwt’ en dat hij ‘onvoldoende vertrouwen heeft in vrouwen dat ze goed zelf afgewogen kunnen beslissen’. Ze wijst erop dat vrouwen in een kliniek een informed consent moeten tekenen, waarin ook staat opgenomen dat ze bekend zijn met alternatieve oplossingen. Jansen verwijt de SGP ‘incidentenpolitiek’ te voeren op basis van enkele ervaringsverhalen. ‘Om hoeveel vrouwen gaat het? Het zal altijd zo blijven dat er vrouwen zijn die achteraf spijt hebben. Zelfs al bied je extra ondersteuning aan. Je moet een keuze maken in een noodsituatie.’