Seks in het verpleeghuis moet kunnen

Zorgverleners in verpleeghuizen zouden er goed aan doen seks tussen demente bewoners toe te staan, als beide partijen daarmee instemmen. Dat is een van de adviezen die Laura Tarzia e.a. geven aan het einde van hun betoog over seksualiteit bij dementie in verpleeghuizen. Hun artikel staat in de Journal of Medical Ethics.

In het artikel stellen ze dat relaties, fysieke intimiteit en seksualiteit mensenrechten zijn en blijven, ook op hoge leeftijd. Ouderen die in zorginstellingen als verpleeghuizen verblijven, moeten ook kunnen beslissen over hun seksualiteit. Of in ieder geval een stem hebben bij overleg, ook als zij niet in staat worden geacht ingewikkelde beslissingen over bijvoorbeeld financiën te nemen.

Seksualiteit bij dementie wordt volgens de auteurs vaak als een probleem benaderd: kan een demente persoon wel zelf beslissen in hoeverre hij of zij seksueel actief is? In hoeverre past dit gedrag bij de persoon? Hoe kijkt de familie ertegenaan? Nog afgezien van de praktische obstakels die mensen moeten overkomen: de meeste kamers in zorginstellingen kunnen patiënten niet zelf afsluiten. Tweepersoonsbedden zijn doorgaans niet beschikbaar.

Tarzia e.a. bepleiten dat demente personen in principe kunnen beslissen over hun seksuele activiteit en dat zorgverleners deze met gezond verstand moeten benaderen: een relatie tussen mensen die daar blij mee zijn, moet in principe worden toegestaan zolang er niemand schade door oploopt. Doorgaans reageert een dement persoon heftig op ongewilde avances. De enige reden om in te grijpen, is als één persoon of beide niet weten met wie ze een relatie aangaan en bijvoorbeeld denken dat het hun echtgenoot is, terwijl dat niet zo is. Bij ontdekking kan dit tot schaamte en spijt leiden.

Sophie Broersen

J Med Ethics 2012. Doi: 10.1136/medethics-2011-100453

Lees ook:

• Dementie kan ondraaglijk zijn
• Meer nieuws