Richtlijn ziekte van Menière

Aan de Rijksuniversiteit Groningen is een richtlijn ontwikkeld voor de diagnose van de ziekte van Menière. Deze Definitie Menière Groningen 2001 is het werk van KNO-arts Nies Mateijsen. Op 17 oktober promoveert hij op het onderzoek dat aan de richtlijn ten grondslag ligt.

Het gaat om een vernieuwde en nauwkeurige omschrijving van de symptomen van de ziekte en om twee verschillende diagnostische protocollen: een voor klinische doeleinden waarmee artsen zonder specifieke testapparatuur de juiste diagnose kunnen stellen, en een protocol dat voor wetenschappelijk onderzoek is bedoeld.

In Mateijsens definitie wordt de ziekte van Menière onder andere gezien als een combinatie van gehoorverlies in het binnenoor, oorsuizen (nu of in het verleden) en minstens twee aanvallen van draaiduizeligheid. Andere aandoeningen met dezelfde symptomen moeten zijn uitgesloten.

De KNO-arts onderzocht een groep van 128 patiënten van wie werd vermoed dat ze de ziekte hadden. Met zijn diagnostisch protocol kon hij bij 17 van hen vaststellen dat ze niet aan de ziekte van Menière leden. De promovendus stelde daarnaast vast dat een korte ziekenhuisopname een gunstig effect heeft op de ernst van de klachten en dat de duur van de ziekte niet in verband staat met de ernst van de symptomen.

Elektrocochleografie is volgens Mateijsen niet de meest geschikte test voor het aantonen van het teveel aan binnenoorvloeistof dat de ziekte veroorzaakt. Om te kunnen bepalen welk oor het meest is aangedaan, is een standaard-evenwichtsonderzoek voldoende. Ook de MRI-scan kan essentiële diensten bewijzen: hiermee zijn afwijkingen in het oor duidelijk in beeld te brengen.

Mateijsens dissertatie is binnenkort beschikbaar op

www.ub.rug.nl/eldoc/dis/medicine

. << HM