‘Radboud had geen grip op kwaliteit patiëntenzorg’

Inzake de affaire

‘Radboud’ (MC 18/2008: 750)

kan ik niet anders dan de heer Van Vollenhoven en zijn companen feliciteren. Ze verwoorden exact datgene wat we allemaal reeds wisten/weten en waaraan we niets deden/doen.

Wat mij betreft ligt het probleem in de ziekenhuizen in eerste instantie bij de medisch specialisten, binnen maatschappen en vakgroepen. Een vlakke hiërarchie werkt niet binnen deze organen; er moet een voorzitter zijn van zo’n groep medisch specialisten (zie ook het Tijdschrift voor Gezondheidsrecht 2007/8). Deze voorzitter is verantwoordelijk voor het niveau van de medische zorg van de groep of afdeling.

De bestuursverantwoordelijkheid van raden van bestuur dient duidelijker te worden geformuleerd evenals daarmee samenhangende sancties. Ze dienen op dit terrein ook tuchtrechtelijk aansprakelijk te kunnen worden gesteld.

De Inspectie voor de Gezondheidszorg moet de hand fors in eigen boezem steken. Ze geldt nu inderdaad als instantie die kijkt naar de uitwerking op papier en toetst deze pas retrospectief na calamiteiten.

De kwaliteit van de inspecteurs is hier in het geding. Zij dienen meer knowhow te hebben en beter te worden betaald (zodat het ook een aantrekkelijker beroep wordt voor bijvoorbeeld medisch specialisten) om proactief te werken.

We moeten in regelzuchtig Nederland beseffen dat niet alles wat op papier staat daarmee ook goed is geregeld. De uitwerking in de praktijk en de toetsing van die uitwerking zijn zeer ondermaats.

Lelystad, mei 2008

Marlon Merhai, anesthesioloog