Problemen Aboriginals gaan ver voorbij de spreekkamer
Transitie in de outback
Plaats een reactie
Huisarts Marco Krukerink woonde en werkte drie jaar in Australië, onder meer in Tennant Creek, waar voornamelijk Aboriginals wonen. Hun integratie in de moderne samenleving verloopt moeizaam.
Op 505 km van Alice Springs ligt Tennant Creek (Northern Territory), een plek groot geworden tijdens de laatste goudkoorts van Australië in de jaren dertig. Het functioneert nu als hart van en uitvalsbasis voor de Barkly-regio, een gebied ter grootte van acht keer Nederland, waar zo’n achtduizend mensen – het merendeel van Aboriginal-komaf – wonen en leven. Gezondheidszorg en sociale diensten zijn de grootste werkgevers, aangevuld met enkele kleine zelfstandige winkeltjes gerund door de typisch Griekse, Italiaanse en Chinese families die je overal in de wereld vindt. Verder is er nagenoeg geen werk. Van de Aboriginals heeft ongeveer een op de drie een baan, de rest hangt vaak rond in kleine groepjes op de hoofdstraat, in oplopende staat van dronkenschap naarmate de dag vordert. De maatschappelijke verdeling in Tennant Creek is overzichtelijk.
Alcoholisme
Als voorbereiding op het huisartsenwerk in Tennant Creek krijg ik eerst twee dagen klinische en culturele bijscholing in Darwin. Onlangs nog donovanosis, syfilis of trachoom gezien? Nee, ik ook niet, dus ik was er maar wat blij mee. Verder veel aandacht voor de meer bekende ziekten, diabetes, nierziekten, hypertensie en ijzergebreksanemie, die ergens tussen de twee en tien keer vaker voorkomen bij Aboriginals. Combineer dat met slechte woonomstandigheden, alcoholisme, laaggeletterdheid en een indrukwekkende therapieontrouw, dan is het niet vreemd dat de levensverwachting zo’n tien jaar onder het Australische gemiddelde ligt.
Problemen die ver voorbij mijn spreekkamer, kennis en kunde gaan
Iedereen wil daar graag wat aan veranderen. Dit wordt bij voorkeur gedaan in Aboriginal Health Clinics, die onder controle staan van een lokaal, door Aboriginals geleid toezicht, gesteund met overheidsgeld. Als dit lokaal niet lukt, zorgt de overheid voor medische zorg met eigen klinieken. Dit lijkt vooralsnog de beste oplossing te zijn in een conflict waarin de geschiedenis het heden dicteert. De Australische overheid heeft sinds de Eerste Vloot in 1788 een lange geschiedenis van op bloedige en autoritaire stijl interveniëren en wordt met argusogen bekeken. Daarentegen zijn er rapporten over kindermisbruik en andere misstanden, vaak gerelateerd aan alcoholgebruik, waarbij de Australische overheid niet op haar handen kan blijven zitten. Oplossingen zijn moeilijk en aanzet tot dialoog versmalt al snel tot een ‘wij-zij’-verhaal waar Geert Wilders jaloers op zou zijn.
Machteloos
Geld besteden aan gezondheidszorg is iets waar iedereen het wel over eens kan worden. De Anyinginyi Health Aboriginal Corporation in Tennant Creek waar ik werk, is dan ook zeer goed uitgerust. Strak in de lak, vier dokters, zes verpleegkundigen en verder zo’n vijftien man ondersteunend personeel, onder wie buschauffeurs die de patiënten thuis ophalen voor hun afspraken. Naast de kliniek is er het lokale ziekenhuis voor het spoedeisende werk.
Ik word bij een patiënt geroepen met diabetes. Zijn bloedsuiker schommelt al maanden rond de 30 en ik zie dat het hem reeds zijn linkervoorvoet en enkele rechtertenen gekost heeft. De wond aan zijn rechtervoet geneest matig. De langwerkende insuline wordt niet of nauwelijks genomen, de metformine sporadisch. Geen vaste woonplek en het kwijtraken van medicatie geeft hij als belangrijkste redenen hiervoor; er lijkt geen motivatie of inzicht dit te willen veranderen. Machteloosheid bekruipt me als ik realiseer dat ik dit niet ga verbeteren. En dit gevoel van machteloosheid is helaas de regel bij de meeste patiënten die ik zie: ongecontroleerde diabeten, syfilis die kan worden voorkomen, patiënten met een predialysenierfunctie met een 200 mmHg systolische bloeddruk, trauma’s van vechtpartijen onder invloed.
Spagaat
Ik zie en behandel de zichtbare laag, maar onder die laag zit een waaier aan sociaaleconomische problemen. Ik zie de gevolgen van een volk dat zoekende is naar identiteit in transitie van jager-verzamelaargroepen naar integratie in een moderne samenleving. Spagaat tussen nostalgie en toekomst. Problemen die ver voorbij mijn spreekkamer, kennis en kunde gaan. Ik neem een seconde deel aan een proces dat generaties overspant. Tennant Creek is een gekke, gekunstelde wereld en ondanks alle tekortkomingen tot nu toe ons beste antwoord. Hulde voor alle zorgverleners die hier permanent werken, die langdurig durven en willen investeren om de kleine individuele overwinningen te boeken in een strijd die groter is dan henzelf.
Marco Krukerink, huisarts in Borne, werkte drie jaar als huisarts in Australië
contact
cc: redactie@medischcontact.nl
Lees ook:
- Er zijn nog geen reacties
